 |
|
|
|
ΜΩΡΑ ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ
|
Τα Μωρά Στη Φωτιά ζωντανά για άλλη μια φορά τον τελευταίο καιρό στη Θεσσαλονίκη και συγκεκριμένα στο Ξυλουργείο του Μύλου. Όταν το έμαθα σκέφτηκα ότι θα είναι ωραία να πάω, ωστόσο δεν το είχα αποφασίσει μέχρι το απόγευμα του Σαββάτου. Από τη μια σκεφτόμουν ότι τους έχω πραγματικά χορτάσει τα τελευταία χρόνια και από την άλλη ότι σε κάθε συναυλία τους περνούσα πολύ καλά. Έτσι με μια δυναμική απόφαση της στιγμής, παρασέρνοντας και κάποιον φίλο, βρεθήκαμε γύρω στις 10:30 στο χώρο της συναυλίας.
Αρκετός κόσμος απ’ έξω με έκανε να τρομάξω προς στιγμή για το πώς θα χωρέσουμε όλοι στον μικρό χώρο του Ξυλουργείου, ωστόσο με καλή διάθεση όλα γίνονται και έτσι γεμίσαμε το χώρο ασφυκτικά. Βέβαια για κάποιους αυτό ήταν λιγάκι ανυπόφορο σε συνδυασμό και με την πολλή ζέστη. Αυτά μέχρι τις 11 και κάτι που ανέβηκαν στη σκηνή ο Σαλβαδόρ και η παρέα του, γιατί μετά ξεχάσαμε όλα τα υπόλοιπα. Η αρχή έγινε με δύο τραγούδια από τον καινούργιο τους δίσκο (που κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό με τίτλο «Στο δρόμο», από την δική τους δισκογραφική εταιρία Baby records), δείχνοντας ότι θα παίξουν τραγούδια κυρίως από αυτόν. Βέβαια στις δύο ώρες που ακολούθησαν έπαιξαν σχεδόν όλα, αν όχι όλα τα τραγούδια τους και από τις τρεις δουλειές τους.
Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν πολύ θετική, κυρίως με τα τραγούδια του πρώτου δίσκου, αλλά και με τα υπόλοιπα, με τους μπροστινούς να μην σταματάνε το χοροπηδητό. Οι μουσικοί του συγκροτήματος έδειχναν να το διασκεδάζουν με την σειρά τους, ειδικά ο Σαλβαδόρ που ήταν φανερά ικανοποιημένος, έκανε αρκετές φορές σαν μικρό παιδί παρασέρνοντας τον κόσμο ακόμα περισσότερο.
Τέλος, η αίσθηση που έχω σε κάθε live τους, έτσι και σε αυτό, είναι ότι είμαι ακόμα έφηβος με τους ίδιους προβληματισμούς που είχα τότε, και αν κάποιος μου πει ότι πρέπει να προχωράμε μπροστά, θα συμφωνήσω, αλλά θα προσθέσω ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε από πού ξεκινήσαμε. Η φωνή του Σαλβαδόρ σε συνδυασμό με τις φανταστικές ιστορίες του, που όμως αντικατοπτρίζουν την καθημερινότητα, με κάνουν κάθε φορά να ξεθάβω από το μυαλό μου σκέψεις που θάβονται κάθε μέρα στο κυνήγι της σύγχρονης ζωής.
Κοσμάς Παπαχρήστου
Εξωτερικός Συνεργάτης |