BLONDE REDHEAD, Das Pop 15/04/2005 Gagarin 205, Αθήνα 20/4/2005

Το τρίο των Blonde Redhead, με 6 δίσκους στο ενεργητικό του, με την έναρξη της συνεργασίας του με την 4ad ξέφυγε από την underground σκηνή όπου μέχρι τώρα δημιουργούσε. Η τελευταία κυκλοφορία, Misery is a Butterfly προκάλεσε το ενδιαφέρον, αλλά και άρεσε φανατικά σε πολλούς, γεγονός που το τοποθετεί ανάμεσα στα καλύτερα του 2004 σε πολλές λίστες . Πολύ καλή, λοιπόν, και ιδιαίτερα κατάλληλη θεωρείται και η χρονική στιγμή για το art-rock τριο (Kazu Makino,Amadeo και Simone Pace) να δώσει μια συναυλία στην ανακάμπτουσα συναυλιακά Ελλάδα.

Η βραδιά ξεκίνησε με τους Das Pop. Οι τρεις Βέλγοι δεν έπεισαν για το τι ακριβώς ήθελαν να παίξουν. Οι southern κιθάρες, οι pop μελωδίες με κλασσική κιθάρα και τα ηλεκτρονικά στοιχεία που χαρακτήριζαν τον ήχο τους μπέρδεψαν το κοινό, το οποίο για να ακριβολογούμε, δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα μαζί τους. Περισσότερο μετράγαμε τα λεπτά αυτής της μιας ώρας παρουσίας τους, παρά το πόσα κομμάτια έπαιξαν!

Ο κόσμος στο Gagarin αυξανόταν σιγά-σιγά. Μετά από λίγα λεπτά η αναμονή μας έλαβε τέλος και οι Blonde Redhead ανέβηκαν καταχειροκροτούμενοι στη σκηνή!

Ο Amedeo Pace σε ρόλο συντονιστή της μπάντας έδινε αρχή και διάρκεια στις μελωδιές. Σχεδόν ένωνε το κάθε κομμάτι με το επόμενο κρατώντας έτσι το κοινό μαζί του σε κάθε στιγμή.

Από την άλλη μεριά της σκηνής η Kazu Makino τράβηξε, όπως ήταν αναμενόμενο, τα περισσότερα βλέματα επάνω της. Σε κάθε τραγούδι η Kazu χανόταν στο δικό της κόσμο. Άλλοτε ξεσπούσε χορεύοντας και άλλοτε έπαιζε κάποιο όργανο(κιθάρα, μπάσο, πλήκτρα). Η φωνή της ήταν πολύ σταθερή καθ’όλη τη διάρκεια της συναυλίας, όπως επίσης και τα φωνητικά του Amedeo που παρ’όλες τις πληροφορίες που είχα οτι στα live χάνετε η φωνή του, απέδωσε πολύ καλά.

Ο δίδυμος αδερφός του Amedeo, Simone Pace εκτός από το ρόλο του στα drums είχε ανάλαβει και την κονσόλα με τα samples που εμπλούτιζαν σε μερικά σημεία τον ήχο τους οι Blonde Redhead.

Στο set τους όπως ήταν αναμενόμενο κυριάρχησαν τα κομμάτια από την τελευταία τους κυκλοφορία, Misery is a Butterfly, από το οποίο ,αν δεν κάνω λάθος τα έπαιξαν όλα. Οι ταχύτητες δεν έλειψαν, παίχτηκαν κομμάτια παλιότερα, στα οποία το κοινό έδειξε να ανταποκρίνεται και να τα γνωρίζει.

Με έκπληξη και ικανοποίηση ένιωσα τους πάντες γύρω μου να συμμετέχουν σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας. Έκπληξη γιατί είναι ένα συγκρότημα με όχι και τόσο έντονη προβολή μέχρι προσφάτως και ικανοποίηση γιατί αντιμετωπίστηκαν από όλους εμάς όπως ακριβώς τους αξίζει, χορός με κάθε ορχηστρικό κομμάτι και σιγοτραγουδίσματα σε όλα τα υπόλοιπα!

Μετά από ένα encore, το προγραμματισμένο show των Blonde Redhead έλαβε τέλος, τα φώτα άναψαν και άρχισε η μουσική στο playback. Εμείς συνεχήσαμε να χειροκροτάμε, γιατί θέλαμε κι άλλο! Αν και αρκετοί είχαν ήδη φύγει, το group επανήλθε στη σκηνή χαρίζοντας ακόμη δυο κομμάτια στο ενθουσιώδες κοινό του.

Το τέλος της συναυλίας μας βρήκε πιστεύω όλους ικανοποιημένους. Ωραίες μουσικές στιγμές από μια μπάντα που βρίσκετε σε κορυφαίο σημείο της καριέρας της.

Άρης Κτωρίδης