LOVE 15/04/2005 Ρόδον 21/4/2005

LOVE

Κουρασμένη αγάπη...

...και χλιαρή συντροφιά την περασμένη Παρασκευή στο Ρόδον.

Πρώτα βέβαια είχα να κάνω με την καλλιτεχνική γραφειοκρατία που με εμπόδισε να πάρω φωτογραφίες με τον εξής επίλογο “- Ξέρετε, επειδή γράφω για... – Δε με νοιάζει πού γράφετε κύριε, απαγορεύεται”. Και είναι πράγματι πολύ αστείο για ένα συγκρότημα όπως οι Love να έχουν τόσο σφικτή πολιτική. Ένα τόσο μικρό συμβάν που όμως στοιχηματίζω ότι 35 χρόνια πριν θα ήταν προσβολή τόσο για τον κόσμο όσο και για το γκρουπ.

Στο μουσικό μέρος τώρα.

Οι Love εμφανίστηκαν ως 6μελής μπάντα με μια έκπληξη, την παρουσία του John Echols, ενός από τα αρχικά μέλη. Αυτό είναι το ένα που αξίζει να συγκρατήσω από τα θετικά. Το δεύτερο ήταν ο άλλος κιθαρίστας που ήταν όντως πολύ καλός και με καθαρό και εκφραστικό τρόπο παιξίματος.

Όμως ούτε λόγος για ορχήστρα εγχόρδων και ερμηνεία των κομματιών με την πρωταρχική μορφή όπως είχαμε την τύχη να ακούσουμε κατά τη δεύτερη επίσκεψή τους στην Αθήνα. Τρεις κιθάρες, μπάσο, ντραμς και τραγούδι και όταν ο Arthur Lee άφηνε το ντέφι έπιανε την κιθάρα και οι κιθάρες γίνονταν τέσσερις.

Το αποτέλεσμα ήταν να τα ακούσουμε όλα ροκ κι ακόμα κι αν υπήρχε σχετικά ζεστή ατμόσφαιρα – μπροστά ορισμένοι πολύ ένθερμοι φαν και πίσω ούτε κρύο, ούτε ζέστη – δεν ήταν αυτό που θα μπορούσε να συνεπάρει τον κόσμο. Εγώ νύσταξα...

Η play list ήταν χωρίς εκπλήξεις και μάλλον με ελλείψεις. Τραγούδια από τα Love, Forever Changes και Da Capo ήταν στο πρόγραμμα μαζί με μερικά καινούρια, κάποια καλά, κάποια μέτρια.

- Ο ήχος τουλάχιστον ήταν καλός;

Ναι, ο ήχος ήταν καλός αλλά...

Όταν οι παρέες κάνουν κουβεντούλα και γελούν μη προσέχοντας ιδιαίτερα όσα γίνονται στη σκηνή δείχνει ότι κάτι δεν είναι όπως θα έπρεπε και ιδιαίτερα όταν έχουμε να κάνουμε με θρυλικό συγκρότημα. Το ομολογώ, μόνο στο “7+7=” ξύπνησα και είναι λογικό γιατί το κομμάτι έχει garage βάση και παίχτηκε όπως έπρεπε. Κατά τ’ άλλα, κούραση. Ο Echols δεν έκανε τη διαφορά, ο Lee έκανε τη δουλειά του όπως έπρεπε, το ίδιο και οι υπόλοιποι μουσικοί. Τάκα-τάκα να τελειώνουμε, πριν τις 11:30 και μετά από encore δύο κομματιών μας καληνύχτισαν και έκλεισε η κουρτίνα. Συμπαθητική βραδιά αλλά δε θα μου μείνει αλησμόνητη. Η χλιαρότητα, σίγουρα.

Αριστοτέλης Ζ.