ELK-LAKE SERENADE HAYDEN HARDWOOD REC/HITCH-HYKE 28/4/2005

Ο Καναδός Hayden (κατά κόσμο Hayden Desser) εφορμά με το νέο του δίσκο με τίτλο ELK-LAKE SERENADE. Για άλλη μια φορά στοιχεία φυσικού περιβάλλοντος και ομορφιάς περιβάλλουν έναν δίσκο του. Πέραν των εικόνων, με πολύ όμορφο και ζεστά γλυκό artwork. Με ωραίας ποιότητας χαρτί, με καλαίσθητο 24σέλιδο με στίχους και σκίτσα.

Εντάξει η συσκευασία σε κερδίζει, ας πάμε πιο μέσα τώρα. Να βάλω έναν τίτλο, μμ…μελαγχολικό lo-fi, με ροκ και φολκ στοιχεία. Εντάξει, τα τραγούδια είναι μπαλάντες και αρκετά κατατονικά. Όπου λίγη ένταση υπάρχει σε πιο allegro μορφή, αμέσως η ροή του δίσκου σε ξαναβυθίζει στο βιωματικό αφηγηματικό ύφος του Hayden. Στη μέσα μεριά λέει ότι αφιερώνει τα τραγούδια του στη μνήμη των Max & Clara Desser. Δεν ξέρω τι ζόρια πέρασε, αλλά από το όνομα κρίνω ότι είναι συγγενείς του. Θα μου πείτε για ποιο λόγο μια προσωπική καλλιτεχνική έκφραση να πρέπει να τη σχολιάσει ένας αδαής μουσικόφιλος σαν την αφεντιά μου; Ίσως γιατί ο δίσκος κυκλοφορεί στο εμπόριο!, ίσως γιατί αξίζει τον κόπο να τον επισημάνουμε ως κυκλοφορία, ίσως στο φινάλε να αξίζει γενικά τον κόπο (άλλωστε δεν γράφουμε για αυτά που δεν ..αξίζει τον κόπο…, web-zine επισήμανσης είμαστε και όχι…κάλυψης της εγχώριας δισκογραφίας…).

Βέβαια όταν αναφέρεσαι σε lo-fi δεν διανοείται να μην αναφέρεσαι στους sebadoh και στους ιερείς pavement, όταν δε αναφέρεσαι σε μελαγχολικό αυτοβιογραφικό ύφος δεν μπορείς να ξεχνάς τον Will Oldham ή τους Smog. Προσπερνώντας τους συνειρμούς, απόλυτα ταιριαστούς κι εδώ, έχεις την εντύπωση ότι ο Ηayden είναι στην πίσω αυλή του και σιγοτραγουδά, σχεδόν ψιθυρίζει με ελάχιστη προσπάθεια αναπνοής. Δεν ξέρω πόσο ενδιαφέρον σας είναι να βρίσκεστε στην ομήγυρη αυτής της αυλής, εμένα σαν ακροατή μου άρεσε πολύ. Και αν και τα περισσότερα είναι παιγμένα ακουστικά και only by hayden hands, από τον ξύλινο φράκτη εμφανίζονται φίλοι που άλλοτε παίζουν βιολί ή βιολοντσέλο, και άλλοι περαστικοί φίλοι φυσάνε συνοδευτικά νότες σε τρομπόνια ή σαξόφωνα. Μερικές φορές ο Hayden αποτραβιέται για πιο προσωπικές στιγμές στο μέσα δωμάτιο, για να γλυκοσυνομιλήσει με το πιάνο του. Κατόπιν όλα αυτά επεξεργάζονται στο home-studio του και αφήνονται σαν το ρεύμα που περιφέρεται μέσα σε μια λίμνη.

Στιγμές κορύφωσης δεν υπάρχουν, απλά η παρέα έχει μερικές πιο ξεχωριστές στιγμές που είναι τα τραγούδια home by Saturday, Hollywood ending, και το πιο ηλεκτρικό κομμάτι του δίσκου My wife. Προσθέστε και ένα secret track και η 16άδα διαρκεί σχεδόν 3 τέταρτα της ώρας.

Το προσωπικό μου ύφος ικανοποιήθηκε, άσχετα αν τέτοιους δίσκους συχνά ακούμε και δύσκολα μετά από καιρό θα θεωρήσουμε ως κάτι το ιδιαίτερο. Αλλά δεν ακούμε μουσική για να την βάλουμε στα μουσεία, ώστε να πούμε…ε, αυτό ας το βάλω σε μια προθήκη να το θαυμάζω. Ακούμε για να συντροφεύουμε τη ζωή μας ή να εμπνεύσουμε τη ζωή μας, και ως συντροφιά ο Hayden είναι μια χαρά, ως έμπνευση…θα το διαπιστώσω μετά από καιρό!

Κυριάκος Σκορδάς