ΜΑΧ ROMEO 16/4/2005 FIXάκι Θεσ/νίκη 28/4/2005

Άλλη μια ευχάριστη έκπληξη μας περίμενε φέτος το χειμώνα όσο αναφορά τις reggae συναυλίες. Έτσι, μετά τους Lee Scratch Perry και Mad Professor, τους θρυλικούς The Wailers, ήταν σειρά του Max Romeo να μας επισκεφθεί και να μας φέρει πιο νωρίς το καλοκαίρι. Αυτό βέβαια για αυτούς που πιστεύουν ότι η reggae είναι μια χαλαρή μουσική αποκλειστικά και μόνο για το καλοκαίρι, ενώ στην πραγματικότητα είναι ένας τρόπος ζωής, μια κουλτούρα που στηρίζεται στη αγάπη, στην ενότητα, στην ελπίδα, στην ισότητα και ξεχειλίζει από θετική ενέργεια.

Για αυτά και άλλα πολλά ήρθε να μας τραγουδήσει ο γκριζο-ραστοφόρος, πλέον, Max Romeo, που 40 χρόνια πριν ξεκίνησε την καριέρα του και τάχθηκε στο κίνημα των Rastafari. Και για αυτόν μαζεύτηκε ο κόσμος το Σάββατο το βράδυ στο Fixακι γεμίζοντας το, όχι πάντως ασφυκτικά ώστε να έχουμε τον απαραίτητο χώρο να χορεύουμε και να κινούμαστε άνετα.

Τη συναυλία άνοιξαν γύρω στις 10:45 οι One Drop, ένα συγκρότημα από τη Θεσσαλονίκη, οι οποίοι δικαιολόγησαν το ρόλο του support απόλυτα, αφού από την πρώτη στιγμή ξεσήκωσαν τον κόσμο ο οποίος άρχισε να χορεύει σους γνωστούς reggae ρυθμούς. Με μπροστάρη τον Stefanatty στα φωνητικά, όλη η μπάντα δείχνει πολύ καλά δεμένη και ολοκληρωμένη, με πνευστά ( σαξόφωνο, τρομπέτα), δεύτερα γυναικεία φωνητικά και επιπλέον κρουστά. Επίσης ο κόσμος έχει μάθει πλέον τα τραγούδια τους και συμμετέχει ενεργά στα live τους, οπότε αν τους βρείτε κάπου να παίζουν μην τους χάσετε.

Μετά από ένα μικρό διάλειμμα ανέβηκαν στη σκηνή οι μουσικοί του Max Romeo με τον κιθαρίστα του να ξεσηκώνει τον κόσμο και να καλεί τον Τζαμαϊκανό τραγουδιστή να εμφανιστεί και αυτός. Αυτό έγινε εν μέσω επιδοκιμασιών και το σετ ξεκίνησε πολύ δυνατά με το One Step Forward απογειώνοντας πραγματικά όλους μας. Οι κινήσεις του πάνω στη σκηνή ήρεμες και σταθερές, ανάλογες του ρυθμού του κάθε τραγουδιού, ενώ τα κενά ανάμεσα στα τραγούδια πολύ μικρά ώστε να μην προλαβαίνουμε να πάρουμε ούτε ανάσα.

Ακούσαμε αρκετά από τα γνωστά του τραγούδια όπως το Uptown Babies και Babylon Burnin ξοδεύοντας πολλές από τις δυνάμεις μας στο χορό, με αποκορύφωμα το Jamaican Ska, όπου αναρωτιόμουν το λόγο ύπαρξης των γυμναστηρίων και του aerobic(!), όταν υπάρχουν τέτοιες μουσικές οι οποίες δεν σ’ αφήνουν να σταθείς ακίνητος και σε κάνουν να χορεύεις μέχρι τελικής πτώσεως. Προς το τέλος, τα War Ina Babylon και Redemption Song, στο οποίο ο κόσμος έστησε μια χορωδία, τραγουδώντας όλους τους στίχους, τιμώντας έτσι και τον Bob Marley. Ώσπου ακούστηκε το Lucifer son of the mourning…, δηλαδή το Chase The Devil, ή αλλιώς Out Of Space όπως έγινε γνωστό από διάφορες χορευτικές διασκευές, για να αρχίσουμε όλοι να κυνηγάμε δαίμονες.

Αφού μας χαιρέτησε με ένα απλό γεια σας, ο κόσμος έμεινε στις θέσεις του χειροκροτώντας ένθερμα και ζητώντας να επιστρέψει. Αυτό όμως δεν έγινε και ίσως στεναχώρησε κάποιους που ήθελαν να τον δουν περισσότερο από τη μία ώρα και τρία τέταρτα περίπου που κράτησε η εμφάνισή του. Τέλος, έτσι για να ευλογήσουμε και τα ράστα μας, να πούμε και ένα μπράβο στα παιδιά από τη Rasta Vibe, που μας δίνουν τη δυνατότητα να νιώσουμε τέτοιες υπέροχες στιγμές.

One Love

Κοσμάς Παπαχρήστου

Atraktos.Net