Nashville Pussy, Bellrays, Fuzztones 16/4/2005 Gagarin 205 28/4/2005

– Gagarin 205, 16 Απριλίου 2005

Πρωτότυπο πρόγραμμα στο Gagarin το Σάββατο που μας πέρασε: Nashville Pussy, Bellrays και Fuzztones. Βέβαια, αγαπητοί φίλοι, πάλι θα απολαύσετε φωτογραφίες αρχείου και από τα τρία συγκροτήματα αφού μου υπέδειξαν ότι έπρεπε να πάρω άδεια για φωτογράφηση εις τριπλούν και προτίμησα να μη χάσω το live.

Η ταχεία των 21:45 – Nashville Pussy

Βρώμικο μεταλίζον ροκ (Grammy καλύτερης metal εμφάνισης) που άναψε τα αίματα μιας μικρής ομάδας ¨πιστών¨ και ζέστανε την ατμόσφαιρα γρήγορα. Για όσους δε γνωρίζουν τη σύνθεση του γκρουπ, η ατραξιόν είναι διπλή για το ανδρικό κοινό αφού τη μία κιθάρα γρατζουνάει μανιασμένα η Ruyter Suys και στο μπάσο είναι η Katielynn Campbell, δύο αγριόγατες πολύ σκληρές (για να πεθάνουν) και με πληθωρική σκηνική (και όχι μόνο) παρουσία. Η κιθάρα δεινοπάθησε στα χέρια της Suys που τελείωσε το σώου με το σουτιέν ενώ γενικά στο πάθος και τον τρόπο της έβλεπες κάτι από Angus Young των AC/DC. Τα τραγούδια βέβαια ήταν όλα σκληρά και άμεσα με το αναμενόμενο βάθος πχ ¨Come on, Come on, Come on – F@ck Yeah!¨ και με αισθησιακά μηνύματα όπως ¨Keep on f@cking!¨. Προς το τέλος ανέβηκε ένας roadie και πότισε bourbon με τη σειρά όλα τα μέλη του group, η Suys άρπαξε ένα μπουκάλι και έκανε slide στην κιθάρα σε ένα τελευταίο σόλο, έκαναν και encore και μας άφησαν λαχανιασμένους.

Το Jet των 23:30 – Bellrays

Η Δύναμη, η Ταχύτητα και η Αγριάδα του κουαρτέτου-μπουλντόζα.

Όργιο παθιασμένου punk-soul/blues, καταιγιστικών ρυθμών και σόλο. Συμπεριφορά στυλ ‘Σαρώνω’ και ‘Πρόσεξε τα λόγια σου’.

Πιο συγκεκριμένα: Η Kekaula είναι τρομερή έως και τρομακτική, τραγουδάει με όλη της τη δύναμη και παλεύει να ξεσηκώνει τον κόσμο σε κάθε περίσταση. Από την άλλη ένας αξιοζήλευτος (τουλάχιστον από μένα) ντράμερ , σκέτη μηχανή, με εμφάνιση δασκάλου κουνγκ-φου και ανάλογες επιδόσεις στο drums set του. Σκληρότατος επίσης κιθαρίστας o Tony Fate που διέλυσε μια χορδή ή χορδές και άλλαξε κιθάρα στη μέση κομματιού.

Όλοι μας στο τέλος αναρωτηθήκαμε τι ήταν αυτό που μας χτύπησε.

Περιέργως δεν έπαιξαν το ´Fire on the Moon´ και κάποια άλλα κομμάτια που έχουν ακουστεί αρκετά στο ραδιόφωνο.

Η μπάντα πάντως ξεχωρίζει διότι αποπνέει αυτοπεποίθηση και επιθετική διάθεση. Τρεις φορές Ζήτω. (Ξαναλαχανιάσαμε)

Η έκπληξη – THE SOUND EXPLOSION

Γιούπι! Με χαρά είδαμε τους εμβόλιμους Sound Explosion να ξαναανεβαίνουν στη σκηνή του Gagarin μέσα σε ένα μήνα. Και πολύ καλώς έπραξαν για να προετοιμάσουν την είσοδο των Fuzztones αφού είχαμε παρεκκλίνει σημαντικά από τα 60´s που επρόκειτο να ακούσουμε. Κρίμα που το μίνι πρόγραμμά τους περιείχε μόνο 3 κομμάτια ενώ στο 3^ο από κάποιο τεχνικό πρόβλημα χάσαμε τον ήχο της κιθάρας...

Το ατμόπλοιο της 01:00 – Fuzztones

Μετά από ώρες χορού και ορθοστασίας επιτέλους βγήκαν οι headliners...

Υπήρχε κούραση στον αέρα και ενώ το Gagarin είχε γεμίσει απ’ άκρη σ’ άκρη, πλέον το κέφι έπεφτε. Το γκρουπ ήρθε πάλι με διαφορετική σύνθεση σε σχέση με την τελευταία τους επίσκεψη στη χώρα μας και νομίζω καλύτερη. Σίγουρα καλύτερη ήταν η νέα keyboard-ίστρια, με ωραιότατο ήχο και γαργαλιστική παρουσία (από μακριά τουλάχιστον). Όμως η playlist ήταν κι αυτή αρκετά διαφοροποιημένη, με πολλά νέα κομμάτια και πολλά κλασσικά εκτός, όπως πχ Cinderella, 9 Months Later κ.α. Το ότι ο κόσμος περίμενε τα «παλιά καλά» για να εκτονωθεί και να ξεδώσει φάνηκε στον πανικό που επικρατησε όταν -επιτέλους- ακούστηκε το Strychnine. Αλλά εκτός από λίγους φανατικούς το κοινό φαινόταν κάπως ξεφουσκωμένο. Πριν το encore βγήκε στη σκηνή ένας φαιδρός roadie και έκανε προσπάθειες να μας ανεβάσει, έκανε και stage diving αλλά... Μετά εμφανίστηκαν ξανά οι Φαζτόνιοι που είχαν καταλάβει ότι δεν ήταν επιτυχημένη εμφάνιση και δια στόματος Protrudi μας είπαν ότι είναι σκληρά παιδιά και αν κουραστήκαμε και θέλουμε να φύγουμε, να τους το πούμε και δε θα πληγωθούν. Αυτό το βρήκα θλιβερό μετά κι από όσα άλλα μας είχε πει πρωτύτερα (ότι ο παππούς του ήταν Έλληνας και πόσο αγαπάει την Ελλάδα, το καλύτερο κοινό κλπ κλπ). Τελικά το encore έγινε, ίσως λίγο καλύτερα από το πρώτο μέρος. Στα ευχάριστα happenings είχαμε μερικές κοπέλες που ανέβηκαν στη σκηνή και χόρεψαν ενώ μία εξ’ αυτών μας αποκάλυψε το στήθος της σε 2-3 περιστάσεις! Επιτέλους στις 02:30 έπεσε η τελευταία νότα και ο γράφων πήδηξε τρία-τρία τα σκαλιά και βγήκε έξω να αναπνεύσει. Με πολλή ζέστη και 5 ώρες όρθιος, άγγιξα το όριό μου.

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ: Μου φάνηκαν λίγο ετερόκλητα τα στοιχεία αλλά για να περιοδεύουν οι Nashville με τους Bellrays μάλλον ξέρουν καλύτερα. Οι Fuzztones από την άλλη έχασαν στον τομέα της έντασης αφού είχαν προηγηθεί ξέφρενοι ρόκερς. Τέλος πάντων σε γενικές γραμμές ήταν ενδιαφέρουσα και πολύ έντονη βραδιά (και χαλάλι η πρόωρη δισκοπάθεια που έπαθα). Μπράβο για την έμπνευση!

Αριστοτέλης Ζ.