 |
|
|
|
Radio 1’s Big Weekend: Interpol, Bravery, Futureheads, Maximo park, Kaiser Chiefs
|
Radio 1’s Big Weekend
Sunderland
8 Μαΐου 2005
Οι πασχαλινές διακοπές αυτή τη χρονιά συνδυάστηκαν με ένα mini festival στο Sunderland, μία ήσυχη (την ημέρα τουλάχιστον …) πόλη της βόρειας Αγγλίας. Εκεί το Radio 1 του BBC ,διοργάνωσε ένα διήμερο με μερικά από τα καλύτερα νέα ονόματα αλλά και μεγάλους pop stars όπως η Gwen  Stefani και ο Jamiroquai. Καλώς η κακώς τα τελευταία δεν πρόλαβα να τα δω , οπότε στο κείμενο αυτό θα διαβάσετε για πιο μικρά ονόματα και τα οποία υποθέτω πως ενδιαφέρουν περισσότερο τους αναγνώστες του e-zine μας.
Δε θα επιμείνω πολύ στα κλασσικά των αγγλικών φεστιβάλ, δηλαδή τη βροχή (ή το χαλάζι (!) στην περίπτωση μας) και τη λάσπη , απλά να πως δεν έχω παράπονο…ο καιρός φρόντισε να βιώσω την εμπειρία στο έπακρο!
Πρώτο group που παρακολούθησα ήταν οι Bravery ,οι οποίοι αυτό τον καιρό χαλάνε κόσμο στη Βρετανία, ειδικά με το “Honest Mistake” ,το οποίο κατά την διαμονή μου εκεί , πρέπει να το άκουσα 768 φορές!!! Υπερβολικά στυλιζαρισμένοι και κάπως δήθεν, έπαιξαν για περίπου 25 λεπτά, ξεκινώντας με το καλύτερο τους κομμάτι (“Unconditional”). Αν και έχουν 2-3 καλά κομμάτια, νομίζω πως αποτελούν την ένδειξη ότι η όλη ιστορία με την αναβίωση των 80s, πρέπει σιγά σιγά να πάρει κάποιο τέλος . Μπορεί να τραγούδησα και να χόρεψα με μερικά καλά refrains τους ,αλλά δε μου έμεινε σχεδόν τίποτα από το set τους. Απλά δεν πείθουν.
Με το που τελειώνουν οι Bravery, βρίσκομαι στο Stage 2 για τους Maximo Park, από το διπλανό Newcastle, τους οποίους πρόλαβα για περίπου 20 λεπτά και ευτυχώς άκουσα και τα 2 tracks τους που με είχαν ενθουσιάσει τις προηγούμενες μέρες , “Graffiti”, “Apply Some Pressure”. Έχουν έναν αρκετά κινητικό και νευρώδη τραγουδιστή (Paul Smith) και είναι μέσα στον ήχο της εποχής, που έχει σαν ευαγγέλιο τα χρόνια ‘79-’83. Σίγουρα θα τους ακούμε αρκετά συχνά μέσα στη χρονιά και κάτι που οπωσδήποτε πρέπει να αναφέρω είναι ότι το album τους βγαίνει από τη Warp! Φαντάζομαι από τώρα τη φάτσα όσων θα πάρουν να ακούσουν τη νέα κυκλοφορία της εταιρίας, και αντί για “δύσκολα” ηλεκτρονικά, ακούσουν straight κιθάρες και pop ρεφρέν! Μου άρεσαν αρκετά!
Αν άκουσα το “Honest Mistake”..768 φορές στα ραδιόφωνα και τα μαγαζιά ,άλλες τόσες άκουσα και το “I Predict A Riot”. Φαντάζεστε λοιπόν τι έγινε όταν στη σκηνή ανέβηκαν οι Kaiser Chiefs και άρχισαν να παίζουν τα “we love Britpop” τραγούδια τους . Πανηγύρι! Και αυτοί πάντως μου δημιούργησαν πάνω κάτω το ίδιο feeling με τους Bravery. Ok ,χόρεψα με τα καλά party κομμάτια τους αλλά τίποτα παραπάνω. Νομίζω ότι και τα δύο αυτά συγκροτήματα δεν έχουν τα τραγούδια –εκτός των hits- που θα με κάνουν να ασχοληθώ περισσότερο μαζί τους .
 Ήρθε η ώρα όμως για τους Interpol και μιας και αυτή τη στιγμή είναι μία από τις λίγες μπάντες που με έχουν πραγματικά συνεπάρει, αισθάνομαι πολύ τυχερός που θα τους δω live. Κάτι που μάλλον δε συμβαίνει και με το υπόλοιπο κοινό του festival ,το οποίο είναι εμφανώς λιγότερο σε σχέση με τα ονόματα που προηγήθηκαν. Αν εξαιρέσω το “Slow Hands” οι αντιδράσεις του κόσμου ήταν μάλλον χλιαρές ,και απ’ ότι φαίνεται τελικά δεν είναι τόσο δημοφιλείς στην Αγγλία όσο πίστευα.
Φινετσάτα ντυμένοι, με τη σιγουριά ενός group που έχει βγάλει δύο απίστευτους δίσκους και χωρίς πολλά πολλά με τον κόσμο έριξαν το βάρος στο “Antics” και επιβεβαίωσαν ότι είναι in a league of their own….
Ο Paul Banks σχεδόν ακίνητος πέταγε μερικά “thank you” που και που και αυτό ήταν. Και οι τέσσερις έμοιαζαν τόσο αφοσιωμένοι και δοσμένοι σε αυτό που έκαναν, χωρίς ίχνος στησίματος ή βεντετισμού. Ευτυχώς ήταν τόσο καλοί όσο τους περίμενα.
Οι Futureheads, λίγες ώρες πριν έπαιζαν ζωντανά στο γήπεδο της Sunderland ,η οποία γιόρταζε την άνοδο της στην Premier League. Ήρθαν λοιπόν γκαζωμένοι και δεν άφησαν τίποτε όρθιο! Κεφάτοι ,γεμάτοι ενέργεια και χαρούμενα vibes έκλεισαν έτσι όπως έπρεπε το διήμερο στο Stage 2. Για όσους δεν το γνωρίζουν να πω ότι οι Futureheads κατάγονται από το Sunderland , οπότε είχαν έναν παραπάνω λόγο να παίξουν καλά! Κορυφαία στιγμή ήταν μάλλον η διασκευή τους στο “Hounds of Love” της Kate Bush ,με τον κόσμο να ουρλιάζει τις διφωνίες στην αρχή του κομματιού! Έχουν τραγούδια, πάθος ,στυλ, και δημιουργούν πολύ κέφι .Τι άλλο να ζητήσεις;
Όπως είναι ευνόητο δεν πρόλαβα να δω όλου ,όσοι έπαιζαν. Ενημερωτικά να αναφέρω ότι το line-up συμπλήρωναν οι Lemar, Black Eyed Peas, Basement Jaxx, Do Me Bad Things κ.α.
Αν σας πω ότι είδα όλα τα παραπάνω χωρίς να πληρώσω δεκάρα θα με πιστέψετε; Kαι όμως! Το φεστιβάλ ήταν free ,με την προϋπόθεση όμως ότι έπρεπε να στηθείς πολλές ώρες στην ουρά για πάρεις το εισιτήριο. Γι αυτό το λόγο οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στο φίλο μου Γιώργο Παπαθανασίου που ανέλαβε τη “βρόμικη δουλειά”(και στον “Biο”, για την παρέα και τις συζητήσεις )!
Βασίλης Σίντος |
Live
