|
|
|
|
ALL ROADS TO FAULT
|
Παράνοια με πανκ πολλές αποχρώσεις, εγγλέζικης προέλευσης και αμερικάνικο-νεοπανκ φωνασκίας. Κομμάτια λίγα και καλά, μικρά σε διάρκεια και δυνατά. Κομμάτια που αποδομούνται σε κάθε στροφή και εκτοξεύονται σε κάθε νότα. Από αυτά των βρετανικών νήσων σου θυμίζουν τους διαλυμένους δυστυχώς Mclusky για να αντιληφθείτε τη θορυβώδη χροιά της μουσικής τους.
Εκπλήξεις δεν υπάρχουν καθώς από το πρώτο κιόλας ομώνυμο all roads to fault σε πείθουν καταναγκαστικά ότι μπορεί να κάνουν το οτιδήποτε. Να φωνάξουν, να στριγκλίξουν, να τσιτάρουν τις κιθάρες, να παραληρούν τα ανάποδα riffs, να dizzάρουν τα πιατίνια σε πλατύτερους ρυθμούς.Ορισμένες φορές γίνονται πιο hard από όσο το ύφος τους προμηνύει, αλλά μήπως αυτό είναι το μήνυμα τους...προσδεθείτε για να τους ακούσετε καθιστοί, ειδάλλως θα σας πάρει και θα σας σηκώσουν για ντελίριο ξεβιδωμού. Σίγουρα το ομώνυμο είναι το πιο καλό και αντιπροσωπευτικό, αλλά σαν παλιά σημάδια στο διάβα τους θα δείτε πασαλάκια από fugazi και sonic youth..., χωρίς όμως να είναι απλά άλλο ένα group που επηρεάστηκε. Νομίζω ότι έχουν το δικό τους κλειστό, οργισμένο και δυναμικό ύφος. Μου άρεσε επίσης που όποτε έκριναν έβαζαν πίσω τα φωνητικά και σήκωναν άλλοτε την κάσα στα ντραμς και άλλοτε τα οξύτατα κιθαριστικά επαναλαμβανόμενα κρεσέντα.
Παράλληλα επιθυμούν να λέγονται YOURCODENAMEIS:MILO, (ναι, μια λέξη...) για να επισημαίνουν πως όλα γίνονται χωρίς ανάσα. Παρόλα αυτά έχουν 1-2 ανάσες (στο στυλ που όταν το post δεν θέλει να δείξει ότι βαριέται, παίρνει φόρα για να χασμουρηθεί), για να φυσήξουν δυνατά σαν 10 τυφώνες και σε πολλές μεριές. Μου άρεσαν αρκετά.
Στο εσώφυλλο...μουντζουρώνουν τους τίτλους των τραγουδιών τους...αλλά ακούστε τους δυνατά...δεν θα σας αφήσουν σημάδια. Αν όμως πεινάσετε...το υπέροχο Iron Chef...κρατά μόνο 5 λεπτά...και όλο το δισκάκι λιγότερο από μισή ώρα...(γρήγορα ναι, προχειρα όχι)
Κυριάκος Σκορδάς |