4 metal συλλογές και ο Ριχάρδος..ο Ροκόκαρδος 4/1/2006

Black is the colour of metal

Various Artists, Universal

Ο Dj Αλέξανδρος Ριχάρδος του Club Revenge of Rock στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας σε συνεργασία με την Universal ετοίμασε 4 συλλογές:μία με μπαλάντες, μία με κλασικό rock,μία με μελωδικό rock και μία με heavy metal groups Στα χέρια μας στην παρούσα φάση έχουμε τις 3 από αυτές και ξεκινάμε με τη συλλογή με τα heavy metal groups και ειλικρινά δεν βλέπω το λόγο γιατί να την αγοράσει κανείς ο οποίος έχει ασχοληθεί σοβαρά με το ιδίωμα αφού group όπως οι Rush, Rainbow, Dio,Scorpions, Kiss, Malmsteen, Diamond Head ακούγονται ακόμα και από κουφούς με το συμπάθειο ενώ ακόμα και group όπως οι Warlock,Gun, Tygers of Pan Tang είναι group γνωστά στους πιο “ψαγμένους”. Η συλλογή προτείνεται μόνο σε όσους δεν έχουνε καμία μα καμία επαφή με το ιδίωμα αν και όπως έχω ξαναγράψει στην εποχή της dsl όπου ο καθένας μπορεί να βρει εύκολα οτιδήποτε θέλει τέτοιες συλλογές και πόσο μάλλον metal δεν έχουνε τύχη.

Gold is the colour of classic rock

Various Artists, Universal

Η συλλογή αυτή παρουσιάζει τουλάχιστον ένα 80% παραπάνω ενδιαφέρον από την metal συλλογή. Γιατί το λέω αυτό; Διότι ένα πολύ μεγάλο μέρος της νέας γενιάς ενώ γνωρίζει ακόμα και group που έχουνε βγάλει το πολύ ένα demo αγνοεί επιδεικτικά group σαν τους Free,Wishbone Ash, Ten Years After , Steppenwolf group που ουσιαστικά είναι οι πατέρες πολλών μεταγενέστερων group. Επίσης το μεγαλύτερο ατού αυτής της συλλογής είναι ότι έχει ονόματα που είναι πραγματικά άγνωστα στους περισσότερους από εμάς αποδεικνύοντας ότι το κλασικό rock είναι τεράστιο και ακόμα και άνθρωποι με dsl συνδέσεις δεν θα τους πήγαινε ποτέ το μυαλό να ψάξουν ονόματα ας πούμε όπως τους May Blitz, Vinegar Joe, The Herd, Rare Earth group που μπορεί να μην έγιναν τεράστια εμπορικά αλλά είναι τουλάχιστον αξιόλογα και αξίζει κάποιος να τα ακούσει στη συλλογή και να ψαχτεί μαζί τους.

Τεράστιοι δεν έγιναν ποτέ και οι δικοί μας Socrates οι οποίοι εκπροσωπούνται εδώ με το Starvation ενώ ακόμα μπορεί κάποιος να βρει στη συλλογή τραγούδι από το προσωπικό album του Ray Manzarek, τους Taste του Rory Gallagher τον Rod Stewart και τους Velvet Underground. Πραγματικά η συλλογή αξίζει.

ΒLUE IS THE COLOUR OF BALLAD

VARIOUS ARTISTS, UNIVERSAL

Κλείνουμε τις συλλογές του Αλέξανδρου Ριχάρδου με μία συλλογή που εμπεριέχει μπαλάντες. Όσοι λοιπόν θέλετε να έχετε μία συλλογή για τις χαλαρές στιγμές σας ή γιατί δεν ακούτε rock αλλά σας αρέσουν οι μπαλάντες(το έχω ακούσει πολλάκις δυστυχώς) η συλλογή αυτή συνίσταται σε εσάς. Δίπλα σε κομμάτια-ιστορία όπως το “Boat in the River”, το “Beth”, το “Amanda” των Boston ή το “Wind of Change” τραγουδισμένο στα Ρώσικα υπάρχουνε κομμάτια λιγότερο γνωστά στον Έλληνα ακροατή τα οποία όμως εκτός του ότι είναι κομματάρες πέρασαν και αυτά στο πάνθεον της ιστορίας των rock μπαλάντων. Για παράδειγμα το “Ballad of Jane” των L.A Guns που το ακούσαμε και πρόσφατα live. Τι να πει κανείς για το “ Nobody Fool” των Cinderella το καταπληκτικό “She’s Gone” των Steelheart το “I’ll see you in my dreams” των Καναδών αρχόντων Giant ή το “What love can be” των Γερμανών Kingdom Come;

Γενικότερα και αυτή η συλλογή σας δίνει τη δυνατότητα εκτός από το να χαλαρώσετε να μάθετε και group τα οποία δεν είναι και τόσο γνωστά εδώ. Α άλλη μία κομματάρα είναι το “Need a lot of love των Magnum”. Θα τους φέρει κανένας live και από εδώ;

Silver is the colour of Melodic Rock

Various Artists, Universal

Μετά τις πολύ καλές επιλογές που έκανε ο Ριχάρδος στην classic rock συλλογή να μία ακόμα που αξίζει και παρααξίζει να την αποκτήσει ή έστω να την ακούσει κάποιος Αξίζει γιατί μέσω αυτής της συλλογής μπορεί να ακούσει group τα οποία ενώ στον υπόλοιπο κόσμο σημείωναν και σημειώνουν κάποια από αυτά τεράστια επιτυχία εδώ στην Ελλάδα οι ξύπνιοι μουσικοί δημοσιογράφοι για να προωθήσουν κάποια group της πλάκας τα έκραζαν ως φλώρικα, ξεπουλημένα και διάφορα άλλα τέτοια χωρίς να επικεντρώνονται στο γρήγορο hard rock τους Τα καλύτερα group της δεκαετίας του Αμερικανικού 80s/early 90s hard rock(ο όρος μελωδικό rock μου φαίνεται άστοχος καθώς συνήθως αναφέρεται για πιο aor group ) είναι συγκεντρωμένα εδώ: Cinderella, Skid Row ,Tesla ,L.A Guns, Motley Crue , ο Alice Cooper με το “Teenage Frankenstein” με τον παικταρά Kane Roberts στην κιθάρα από τα πιο γνωστά.

Όχι όμως ότι και τα υπόλοιπα group υστερούν. Τα 2 καλύτερα Νορβηγικά grouρ όλων των εποχών συμμετέχουν εδώ οι TNT και οι Stage Dolls με την κομματάρα “Wings of Steel”, οι Αμερικανοί Little Caesar,οι Tyketto με το “Forever Young” oι Hardline με το “Hot Cherie” μέσα από εκείνη τη δισκάρα το “Double Eclipse” οι Blue Murder του πρώην Whitesnake John Sykes είναι group που αξίζει να ψάξετε όσοι δεν τα γνωρίζετε επικεντρωθέντες καθαρά στο μουσικό τους μέρος και μακριά από προκαταλήψεις του στυλ “οι μεν είναι φλώροι και οι τάδε αδερφές”. Τώρα πως γίνεται να είσαι αδερφή και να έχεις γκόμενα για παράδειγμα την Brit Ekland αυτό ας το εξηγήσουν οι εξυπνάκηδες δημοσιογράφοι που ρίχνουν κάθε μέρα και από μια φτυαριά χώμα στο κουφάρι του γνήσιου, αυθεντικού hard rock/heavy metal. Που όποιος τολμήσει να κάνει λίγο μεγαλύτερη επιτυχία από τους υπόλοιπους θεωρείται ξεπουλημένος. Καλώς ή κακώς κάποια από αυτά τα group μπήκανε και στα charts και βάλανε τη σκληρή μουσική στα σπίτια εκατομμυρίων ανθρώπων. Που είναι αλήθεια σήμερα το metal και γενικά που βαδίζει σήμερα άραγε η σημερινή μουσική βιομηχανία ύστερα από την εξαέρωση των “φλώρων” με το έτσι θέλω 14 χρόνια πριν; Που για να βρούμε σήμερα αξιόλογα κομμάτια, κομμάτια που να μένουν πρέπει να ψάχνουμε με το κυάλι;

Τα έγραψα όλα αυτά γιατί πάντα ήμουν λάτρης του καλού hard rock μακριά από προκαταλήψεις μακριά από λογικές τύπου επειδή αυτός φοράει make up εγώ δεν θα τον ακούσω. Έτσι λοιπόν ετούτοι εδώ οι φλώροι θα σας μαγέψουν αν αποκτήσετε αυτή εδώ τη συλλογή οι υπόλοιποι συνεχίστε να θεωρείτε μεγάλες μπάντες κάποιες που από σεβασμό και μόνο στη διαφορετικότητα και στις προσωπικές προτιμήσεις του καθενός δεν θα πω ονόματα, μπάντες που διαφημίζονται λες και είναι οι Rolling Stones ξέρω εγώ μπάντες που μαζεύουν με το ζόρι 300-400 άτομα. Οι υπόλοιποι ακούστε τα κομμάτια και μεταφερθείτε στην εποχή όπου το hard rock καβαλούσε τα charts για πλάκα και πετούσε στον Καιάδα τις pop/techno αηδίες, τις προκατασκευασμένες Bimbo/τραγουδίστριες και τους μουσικούς που κάνανε και κάνουν καριέρα με 3 ίδιες νότες την ώρα.

Ο ίδιος ο Αλέξανδρος Ριχάρδος, ο επιμελητής αυτών των συλλογών δήλωσε για αυτές τις 4 συλλογές

H ενασχόλησή μου με τις συλλογές ξεκίνησε από το 1982 τη χρονιά δηλαδή που
άρχισα να δουλεύω στη εταιρία CBS (μετέπειτα Sony Records) Τα πρώτα χρόνια
της δεκαετίας του ’80 κάθε δισκογραφική εταιρία κυκλοφορούσε 4 - 5 συλλογές
κυρίως με τις επιτυχίες της κάθε χρονιάς, ενώ με τη πάροδο του χρόνου οι
συλλογές πολλαπλασιάστηκαν. Έτσι φθάσαμε στη σημερινή κατάσταση με τις
κυκλοφορίες των συλλογών να είναι πάμπολλες απ’ όλα τα είδη της μουσικής και
ταυτόχρονα πολύ ενδιαφέροντες. Ο λόγος είναι ότι μπορεί να αποκτήσεις στη
τιμή ενός cd πολλά τραγούδια από ένα συγκεκριμένο ύφος αλλά και να
ανακαλύψεις καλά τραγούδια που δεν έκαναν απαραίτητα επιτυχία.

Οι τέσσερις συλλογές (Μetal, Classic Rock, Melodic Rock και Ballad) ανταποκρίνονται και στα δύο παραπάνω: περιέχουν επιτυχίες αλλά και δυσεύρετα τραγούδια.

Προσπαθώντας να αποφύγουμε τους τρανταχτούς και καμιά φορά παραπλανητικούς τίτλους επιλέξαμε για τίτλο ένα χρώμα και τον τίτλο του μουσικού είδους:
Gold is the colour of Classic Rock, Blue is the colour of Ballad, Black is the colour of Metal και Silver is the colour of Melodic Rock, ενώ τα τέσσερα εξώφυλλα έχουν ομοιογενή εμφάνιση.

Τα δυνατά σημεία κάθε συλλογής είναι η ομοιογένεια του περιεχομένου τους, οι επιτυχίες που περιέχουν αλλά και τα σπάνια τραγούδια όπως το Wind of Change που οι Scorpions ερμηνεύουν στα ρώσικα (από τη συλλογή Blue is the colour of Ballad), η διασκευή του Ray Manazarek (οργανίστας των Doors) στο Wheel fo Fortune του Karl Orff και τα ξεχασμένα αλλά λαμπερά Introduction των πολύ καλών αλλά παντελώς άγνωστων Gracious, For Madman only των May Blitz και Charlie’s horse των Vinegar Joe (εδώ τραγουδούσε ο Robert Palmer) που θα τα βρείτε στο Gold is the colour of Classic Rock. Στη συλλογή Black is the colour of Metal εκτός τωνεπιτυχιών Stargazer (Rainbow), Alien nation (Scorpions), You don’t remember I never forget (Yngwie Malmsteen), Ton Sawyer (Rush), υπάρχουν ορισμένα ξεχασμένα killer τραγούδια όπως το Am I
evil των Diamond Head που έγινε γνωστό από την διασκευή των Metallica, το καταπληκτικό Destroyer των Almighty που άξιζε να κάνουν καλύτερη καριέρα και το Prime Mover των Zodiac Mindwrap and the Love Reaction.

Η συλλογή Silver is the colour of Melodic Rock περιέχει την αφρόκρεμα του sleaze ή pozer rock όπως λέγεται στη χώρα μας. Ειδικά γι αυτή τη συλλογή θα ήθελαν πω δύο ξεχωριστά λόγια. Εδώ και 2 χρόνια κάθε Κυριακή παίζω στο club Revenge of Rock αυτή τη μουσική. Τις επιτυχίες της δεκαετίας του ’80 που ήταν η μετεξέλιξη του rock με περισσότερες μελωδίες με τα αντίστοιχα
συγκροτήματα. Λίγες εβδομάδες μετά διαπίστωσα ότι υπάρχει ένα φανατικό κοινό που όχι μόνο του αρέσει αυτή η μουσική αλλά και γνωρίζει κάθε μικρό συγκρότημα που τότε είχε βγάλει δίσκο. Μπορεί λοιπόν τα Forever young των Tyketto και το Hot Cherie των Hardline να ακούγονται τελείως άγνωστα αλλά είναι μεγάλες επιτυχίες στο είδος τους. Το ίδιο συμβαίνει και με τα Wings of
steel των Stage Dolls, 18 and life των Skid Row, It’s over now των L.A. Guns, Dead jail or Rock’n’Roll του Michael Monroe και Rockin’ on heaven’s door των Black ’n’ Blue.

Κάθε συλλογή περιέχει ένθετο με πληροφορίες για κάθε τραγούδι έτσι ώστε η ακρόασή του να γίνει πιο ενδιαφέρουσα.

Έχοντας φτιάξει πολλές συλλογές στο παρελθόν ένα σοβαρό πρόβλημα που αντιμετώπισα ήταν η άρνηση κάποιων καλλιτεχνών να δώσουν τα τραγούδια τους.
Θα ήθελα στη Metal συλλογή να υπάρχει τραγούδι των Metallica αλλά είναι γνωστό ότι ποτέ δεν δίνουν άδεια όπως το ίδιο συμβαίνει και με τους Def Leppard, Eric Clapton κ.α.

Ένας άλλος λόγος που επιμελήθηκα αυτές τις συλλογές ήταν η αντίδρασή μου στον κατακλυσμό dance συλλογών και στην ολοένα απαξίωση (;) του rock. To rock δεν είναι απλά ένα είδος μουσικής, είναι τρόπος ζωής και κυρίως το μόνο είδος μουσικής που λίγο ή πολύ έπαιξε ρόλο στην αλλαγή κοινωνικών σταθερών στη δεκαετία του ’60

Ένας τελευταίος λόγος που επιμελήθηκα αυτή την προσπάθεια ήταν να μεταφέρω μέσω αυτών των συλλογών στους νεώτερους ακροατές καλά τραγούδια που άντεξαν στο χρόνο

Θοδωρής Angus