13 & GOD 13 & GOD Anticon/Penguin 9/6/2005

Με το underground hip hop άρχισα να καταπιάνομαι τους τελευταίους μήνες. Είναι αλήθεια ότι δεν είχα δώσει και πολύ σημασία όταν κάποιοι γνωστοί και φίλοι με ενημέρωναν για συγκροτήματα από το συγκεκριμένο μουσικό χώρο και ειδικότερα για την εταιρία Anticon . Όμως αυτό τον τελευταίο καιρό διαπιστώνω – έχοντας αποφασίσει τελικά να ανοίξω τα αυτιά μου – ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με μια πρωτοποριακή αισθητική και ένα συνταίριασμα ήχων, μουσικών ειδών και ρυθμών, που παρόμοιό του δε θυμάμαι να έχω ακούσει για καιρό.

Αν και εσύ είσαι από τους δύσπιστους με το συγκεκριμένο χώρο, να σου γράψω ότι το άλμπουμ των 13 & God αποτελεί ένα αντιπροσωπευτικότατο παράδειγμα για τα παραπάνω. Αν ακούσεις το ομότιτλο ντεμπούτο τους (από την Anticon φυσικά) και δεν παρασυρθείς από την ομορφιά αυτού του «νέου» ήχου, τότε μάλλον δύσκολα θα σε συγκινήσει κάποιο άλλο άλμπουμ αυτής της μουσικής.

Οι 13 & God είναι ένα project δύο μάλλον αρκετά διαφορετικών συγκροτημάτων της underground μουσικής σκηνής: των αμερικανών Themselves και των γερμανών Notwist. Οι πρώτοι από τον χώρο του hip hop, οι δεύτεροι από τα πιο πρωτοποριακά σχήματα της pop rock electronica. Ο Markus Acher των τελευταίων είχε αρχίσει εδώ καιρό να μπλέκεται με όλο αυτό το νεοhiphop κίνημα, από τότε που συνεργάστηκε – πριν δυο χρόνια – με τον Alias στο πανέμορφο κομμάτι Unseen Sights του άλμπουμ Muted. Οπότε, ήταν μάλλον θέμα χρόνου να υπάρξει μια ολοκληρωμένη συνεργασία με κάποιο από όλα αυτά τα γκρουπ της σκηνής.

Οι 13 & God στο άλμπουμ τους μπλέκουν post rock, jazz, electronica και hip hop σε ένα απίστευτο μίγμα ήχων και φωνητικών. Τα δέκα κομμάτια του άλμπουμ ισομοιράζονται στις φωνές μεταξύ των δύο συγκροτημάτων, με αποτέλεσμα όταν τραγουδούν οι Themselves το άλμπουμ – πέρα του ρυθμού – να έχει και hip hop εκφορά στον λόγο. Όταν οι Notwist καταλαμβάνουν τον χώρο των φωνητικών απλά τα κομμάτια είναι λίγο πιο ποπ, πλησιάζοντας κατά κάποιο τρόπο τον ήχο του γερμανικού συγκροτήματος. Από τα δύο προτιμώ λίγο παραπάνω τα – τραγουδάω με τη μύτη – φωνητικά των Themselves.

Είναι φοβερό το αποτέλεσμα που δημιουργούν οι 13 & God. Εκεί για παράδειγμα που είσαι σίγουρος ότι ακούς τη νέα δουλειά των GYBE (ειδικά στην εισαγωγή των κομματιών Soft Atlas και Tin Strong, που είναι και τα κορυφαία), εισβάλλουν «βίαια» στα αυτιά οι rap φωνές των Themselves και αποδομούν όποια υποψία post rock σου έχει πρωτύτερα δημιουργηθεί. Το ίδιο συμβαίνει και στο εναρκτήριο Low Heaven. Τα jazz παιχνιδίσματα της αρχής φέρνουν στο μυαλό τους DMST. Όμως και αυτά αποτελούν μόνο ένα ελάχιστο ποσοστό στο παζλ ήχων και ρυθμών που χρησιμοποιεί το συγκρότημα στη δομή τόσο αυτού του κομματιού, όσο και των υπολοίπων.

Δεν γνωρίζω αν το project των 13 & God δημιουργήθηκε για ένα άλμπουμ και μόνο, ή υπάρχει η προοπτική να ακολουθήσει «κανονική» καριέρα στο χώρο της alternative σκηνής. Το ομότιτλο όμως ντεμπούτο τους δημιουργεί έναν μουσικό κόσμο που αρκεί για να αποτελέσει σημείο αναφοράς για το πώς ένα συγκρότημα που έχει ανοιχτά αυτιά και μάτια αντιλαμβάνεται και δημιουργεί τον νεωτερισμό στο σύγχρονο μουσικό γίγνεσθαι.

Κοινώς, δεν υπάρχει περίπτωση να κατηγορηθούν για αναμάσημα ιδεών…

Κώστας Παπασπυρόπουλος