SCANDINAVIAN SOUTH LIVSTROMPET Mainline group/Penguin 13/6/2005

Οι Livstrompet είναι ένα τετραμελές συγκρότημα από τη Δανία. Οπότε λογικός ο τίτλος του album τους Scandinavian South, έτσι για να τονώσουμε το σκανδιναβικό λόμπυ της Eurovision.

Μπορώ να πω πως το ολοπόρφυρο εξώφυλλο με παρέπεμψε λίγο στους Bikini Atoll, αλλά από κιθάρες λίγα πράγματα έχουμε εδώ. Υπάρχουν όμως πολλά έξυπνα κομμάτια βασισμένα σε καλές ιδέες. Κατά βάση ηλεκτρονικός ήχος, σε αρκετά σκοτεινό ύφος. Η μελωδία συχνά κάνει πιρουέτες και με ένα 2 επαναλαμβανόμενα τετράμετρα καταφέρνει και κάνει ορισμένα κομμάτια πιο γοητευτικά.

Ασφαλώς η μοίρα αυτής της στρατιάς των νέων καλών συγκροτημάτων είναι προδικασμένη και με πολύ δυσκολία θα ξεπεράσουν το τείχος της αδυσώπητης κυριαρχίας των μεγάλων ονομάτων. Αλλά κακά τα ψέματα, αν δεν υπήρχαν και αυτά τα μεγάλα ονόματα (και εμπορικά εννοώ), αρκετά από αυτά τα συγκροτήματα αν δεν είχαν λόγο, τουλάχιστον δεν θα είχαν αφορμή ύπαρξης.

Και αυτό παρατηρεί κανείς πως είναι πολύ έντονο τον τελευταίο καιρό και κυρίως αφορά τα ηλεκτρονικά σχήματα. Προσωπική μου εκτίμηση είναι πως αυτό συμβαίνει γιατί με τα πολλά ηλεκτρονικά (και με τα κομπουτερίστικα βοηθήματα) μπορεί μια παρέα νέων ή ακόμη και ένας μοναχικός καλλιτέχνης να κάνει εκπληκτικά πράγματα και να μεγαλουργήσει ακόμη. Και αυτό γιατί τεχνικά μπορεί να τα καταφέρει ακόμη και να είναι αλάνθαστος!! Στο χώρο του πιο κοντά στον πυρήνα ροκ τα πράγματα είναι διαφορετικά. Αναλογιστείτε πόσο εύκολο είναι να πεις για έναν ηλεκτρονικάρχη καλλιτέχνη πως μπορεί να γίνει ο νέος Moby, αλλά αναρωτηθείτε αν μπορεί σήμερα μια νέα μπάντα να χαρακτηριστεί ως οι νέοι Queens Of The Stone Age !!! (το πολύ πολύ μια ροκ/ποπ μπάντα να είναι οι νέοι doves ή ακόμη και oasis στη θέση των oasis).

Mε αυτή την γλυκόπικρη διαπίστωση αφέθηκα στους ήχους των Livstrompet. Χάρηκα για τις στροφές που υπάρχουν στην εξέλιξη των τραγουδιών τους. Τους οριοθετώ αδικώντας τους με πολλά στοιχεία από Archive, από την εγκεφαλική Bjork των 00ς και τη γλυκύτητα των συνθέσεων που διαμορφώνει ο Moby. Από εκεί και πέρα με τα στοιχεία hip hop και trip hop, με κάποια μελαψά λίγο soul πείτε τα φωνητικά, από τα κινηματογραφικού συνειρμού θέματα μέχρι το ηλεκτρονικό post που απολαύσαμε πέρσι από τον Sketchie, και το χαμηλότονο dub που κρατά σε μερικές στιγμές το ρυθμό, τότε κάπου μπορείς να προσεγγίσεις στο πληκτρολόγιο τη μουσική των φίλτατων Δανών.

Παρόλα αυτά υπάρχουν κομμάτια ξεχωριστά όπως το holy rollers που σε κάποια στιγμή σε υπνωτίζει και το επίσης σκοτεινά επιτιθέμενο festival. Το ελάττωμα μερικές φορές σε αυτούς τους δίσκους είναι τα μικρά μονόλεπτα διαλείμματα, που κάπου αποσυντονίζουν την ακρόαση, αλλά εδώ είναι σχεδόν ανεπαίσθητα και μάλλον έχουν σημειολογική παρουσία (…έχω ιδέες και μπορούσα να βγάλω και άλλα κομμάτια…).

Και από τον φερέλπιδα χαρακτήρα των livstrompet πάμε στην επίσης σημειολογική και ίσως καταλυτική παρουσία του Witchman στην συμπαραγωγή και στο μιξάρισμα, της φυσιογνωμίας αυτής των Orb , που από μόνη της προσδίδει επιπλέον αξία σε αυτόν τον δίσκο. Δικαιολογεί επίσης τις space απλωτές που κάνουν κάποια κομμάτια, ώστε να δώσουν χαλαρωτικό και λίγο psychedelic ύφος, απόλυτα ταιριαστό με τα visual εφέ του windows media player.

Καλοταιριαστά ταξιδιάρικα κομμάτια, χωρίς να καταλαμβάνουν πολύ χώρο από την προσοχή σου σε ότι άλλο κάνεις. Αν όμως σε κερδίσουν περισσότερο ή ακούσεις πιο προσεχτικά θα εντοπίσεις αρκετά πολύ καλά τραγούδια, που είναι άλλωστε και το ζητούμενο για τον κάθε μουσικόφιλο.

Κυριάκος Σκορδάς