 |
|
|
|
ROOM V
|
Δεν το κρύβω πως οι Shadow Gallery είναι απο τα αγαπημένα μου γκρουπ και ίσως και κάτι παραπάνω, διότι δεν ανήκουν στην κατηγορία των συγκροτημάτων που αγαπώ για ιστορικούς λόγους αλλά στην πολύ περιορισμένη εκείνη ομάδα γκρουπ που «κόλλησα» έχοντας αποκτήσει πλέον άποψη για τη μουσική. Λατρεύω όλους τους τους δίσκους, και ιδιαίτερα το “Tyranny”, το οποίο θεωρώ ένα απο τα καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών στον χώρο.
Πάει ήδη πολύς καιρός απο την εποχή που ο Gary Wehrkamp μου είχε πει πως το καινούριο άλμπουμ θα είναι η συνέχεια του “Tyranny” και θυμάμαι είχα κατενθουσιαστεί.. τελικά, εντελώς αθόρυβα έφτασε και η στιγμή της κυκλοφορίας του δίσκου. Η αλήθεια είναι πως έχω ακούσει το “Room V” άπειρες φορές αυτές τις μέρες και όσο το ακούω μου αρέσει περισσότερο..
Μουσικά ακούγεται σαν φυσική συνέχεια του “Legacy” με κομμάτια στο στυλ του προηγούμενου δίσκου, δηλαδή κάποια αργόσυρτα στο ύφος του “Destination Unknown” και κάποια πιο γρήγορα με «κοφτά» ρυθμικά στο στυλ του “Society Of The Mind”, για να χρησιμοποιήσω το προηγούμενο cd ως οδηγό. Αυτό που διέφερε αυτή τη φορά σε σχέση με τις προηγούμενες είναι πως έπρεπε να ακούσω το cd πάνω απο πέντε φορές για να αρχίσω να το βρίσκω ενδιαφέρον ενώ στο παρελθόν οι δίσκοι των Gallery με σκλάβωναν απο το intro!
Δε λέω, τα κομμάτια είναι καλά (πολύ καλύτερα απο το 90% του progressive που έχω ακούσει φέτος), το παίξιμο είναι το γνώριμο απίστευτο των Shadow Gallery όμως νιώθω πως πρόκειται για τον πιο αδύναμο δίσκο του συγκροτήματος μέχρι τώρα. Δεν συγκρίνεται καν με τα “Carved In Stone” και “Tyranny” και είναι σαφώς κατώτερο τόσο του (με λιγότερη προσωπικότητα αλλα τρομερού σε συνθέσεις) ντεμπούτου, όσο και του “Legacy”. Τελικά ,αν δεν κάνουμε συγκρίσεις, πρόκειται για έναν πολύ αξιόλογο δίσκο. Αυτή είναι η κατάρα όμως όλων των μεγάλων συγκροτημάτων, και οι Shadow Gallery, μουσικά τουλάχιστον, ανήκουν σ’αυτή την κατηγορία. Καλύτερα, κατα τη γνώμη μου κομμάτια τα : “Comfort Me”, “Vow” (εδώ μετά το ρεφραίν έχουμε μερικά ακόρντα που μου θύμισαν το “Misunderstood” των Theater) και το ομώνυμο εξαιτίας του καταπληκτικού του ρεφραίν.
Κώστας Λιανίδης |
Metal
