FINESSE AND RUNWAY FINESSE AND RUNWAY SCHEMATIC 16/6/2005

Περίεργο πράγμα πόσο διαφορετικές και ωραιοποιημένες αποτυπώνονται κάποιες τάσεις με το πέρασμα του χρόνου. Ποιος θα το περίμενε πριν 20 χρόνια, ότι η πιτσιρίκα Madonna και η Cyndi Lauper θα αναφέρονται σήμερα ως cool επιρροές. Ποιος θα περίμενε ότι η electro pop και το punk, οι fans των οποίων κάποτε έπαιζαν καρπαζιές στους διαδρόμους των λυκείων, θα θεωρούνται σήμερα ως δίδυμα αδερφάκια, ως ένα ενιαίο 80’s το οποίο πρέπει ντε και καλά να αναβιώσει. Και εμείς τζάμπα δερνόμασταν για τα υψηλά ιδανικά μας, θα αναρωτιούνται όσοι έζησαν στα real-time 80’s.

Όσοι λοιπόν μπήκαν (και ακόμη δεν βαρέθηκαν) στο τριπάκι των electro-disco-punk-neo-80’s θα κάνουν τούμπες με τους Finesse and Runway . Το καλό με το ντουέτο των Dino Felipe και Melba Payes από το Miami είναι ότι η αφέλεια (το βασικό προσόν της όλης τάσης), που χαρακτηρίζει τους ήχους και τους στίχους τους, δεν δείχνει καθόλου προσποιητή. Από την άλλη οι λιγοστές προσπάθειες που κάνουν για να βγάλουν τα καλούπια, για να γίνουν και αυτοί λιγάκι experimental (μάθαμε τώρα!), καταλήγουν στο να χάσουν τον έλεγχο και να αποτυπώσουν την σύγχυση τους.

Στο πρώτο μισό και κάτι του δίσκου που δεν έχουν ιδιαίτερες φιλοδοξίες τα πάνε μια χαρά. Ήχος που παραπέμπει σε φλιπεράκια με δεκάρικο, πλαστικά beats, ψευτο-funk μπάσο, sexy ρομποτικά φωνητικά και η επιτομή της στιχουργικής αφέλειας “ hot hot, wet wet, sex is what I think about when I think about you”. Ο στόχος τους είναι προφανέστατος, τα μέσα που θα χρησιμοποιηθούν δεδομένα και το αποτέλεσμα τους δικαιώνει πλήρως. Electro-pop κονσέρβας, νοστιμότατη, με τα συστατικά να αναγράφονται στην συσκευασία και την ημερομηνία λήξεως στο κάτω μέρος.

Έλα όμως που θέλουν να μας αποδείξουν ότι δεν επηρεάστηκαν μόνο από την κυρίαρχη τάση “από το studio στο κομμωτήριο” των 80’s αλλά και από τις πιο ακραίες υποκουλτούρες. Και άντε να τους πιστέψουμε όταν δηλώνουν ότι υπήρξαν fans των Skinny Puppy, πρέπει να μας το αποδείξουν κιόλας; Και εκεί λοιπόν που το album κυλάει μες την τρελή χαρά, αρχίζουν να τσιρίζουν χωρίς λόγο και αιτία, να παίρνουν στα χέρια τους κιθάρες (ok και ο John Taylor κρατούσε κιθάρα, αλλά δεν έπαιζε κιόλας) να ταλαιπωρούν τα απορημένα μηχανήματα και να προκαλούν φασαρία για την φασαρία. I hear you’re buying a synthesizer and are throwing your computer out of the window. I hear that you and your band have sold your guitars and bought turntables. I hear that you and your band have sold your turntables and bought guitars. Κάτι τέτοιους θα είχε κατά νου ο James Murphy όταν έγραφε τους παραπάνω στίχους.

Προϊόν της σύγχυσης που θέλει τα 80’s ομοιογενή σαν ένα κουτί σπίρτα, οι Finesse and Runway προσπαθούν να χωρέσουν περισσότερα από όσα κατέχουν και αποδεικνύουν ότι το να αναμιγνύεις πολλά θέλει μαγκιά, γνώση και μαεστρία. Αλλιώς η μουσική θα ήταν πίτσα!

Γιώργος Γαλάνης