ROCKWAVE FESTIVAL (3η μέρα) - MOBY, SONIC YOUTH... 26/06/2005 Terra Vibe, Μαλακάσα, Αττική 29/6/2005

Η ώρα έχει πάει πέντε και αντί να πίνουμε το καθιερωμένο μας τσαγάκι, άντε και φραπόγαλο για όσους το προτιμούν, είμαστε στην Εθνική και τρέχουμε με χίλια μπας και προλάβουμε να δούμε αν όχι τους Sigmatropic, τουλάχιστον τους British Sea Power.

Ο παράδρομος της εθνικής γεμάτος με άτακτα παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Εικόνα αναμενόμενη θα έλεγα για ελληνικό φεστιβάλ όπου ελάχιστα απασχολεί τους εκάστοτε διοργανωτές η σωστή εξυπηρέτηση του κόσμου. Παρκάρουμε στο τέρμα θεού λοιπόν και ο μαραθώνιος για την είσοδο στο Terra Vibe ξεκινάει.

Πρόλαβα να ακούσω μόλις το τελευταίο κομμάτι των αναψοκοκκινισμένων, από τον ήλιο και τη ζέστη, εγγλέζων British Sea Power. Παρά την ζέστη και τον ντάλα ήλιο στη μούρη τους, η παρέα των British Sea Power ικανοποίησε τον κόσμο και κέρδισε τη συμπάθεια αρκετών.

Οι τρίτοι στη σειρά Secret Machines ήταν το γκρουπ που κέρδισε τις πιο πολλές καλές εντυπώσεις από αυτή την τρίτη μέρα του Rockwave. Οι Secret Machines με δύο πολύ καλές κυκλοφορίες μέχρι στιγμής έχουν αποσπάσει πολύ καλές κριτικές και από ό,τι φάνηκε και τα live τους είναι γεμάτα ένταση και ενέργεια. Δεν πτοήθηκαν και πολύ από τον ήλιο που έκαιγε. Οι δυνατές κιθάρες δυνάμωναν κι άλλο όσο πέρναγε η ώρα και έδεναν όμορφα με την ασυνήθιστη φωνή και τον τρόπο που τραγουδούσε ο Brandon Curtis. Η παρέα των Τεξανών έδωσε ένα αρκετά καλό live και έφτιαξε το κέφι για τη συνέχεια.

Επιτέλους ήρθε και η στιγμή για μένα να δω ζωντανά τους Sonic Youth μιας και στο παρελθόν όλο κάτι γινόταν και μου στερούσε αυτή την ικανοποίηση. Σύμφωνα με την συμμετοχή του κόσμου είμαι πεποισμένος ότι ήρθε περισσότερο για να απολαύσει αποκλειστικά τους Sοnic Youth επομένως αυτή θα έπρεπε να είναι η μπάντα που θα έκλεινε τη βραδιά. Πριν ακόμη πέσει ο καυτός, έως εκείνη την ώρα, ήλιος ξεκίνησαν το show τους οι S.Y δημιουργώντας έναν εκκωφαντικό θόρυβο με τις κιθάρες τους.

Η παρουσία τους στην επιβλητική σκηνή του Terra Vibe ήταν θεαματική. Ο Thurston σε ερωτικές περιπτύξεις με την κιθάρα του, ο Ranaldo χαϊδεύει με την δική του τους ενισχυτές, ο O’ Rourke πιο πίσω σε ένα δικό του κόσμο και στην μέση η ξεχωριστή φιγούρα της Kim Gordon που συμμετέχει στις θορυβώδεις κιθαριστικές εκρήξεις με το μπάσο της. Σε μία ώρα και κάτι έπαιξαν κομμάτια από τους αρκετούς και διαφορετικούς δίσκους τους, με καλές στιγμές τα "Kool Thing" και "Mote",αφήνοντας όμως πίσω πολλά από τα παλαιότερα αγαπημένα σε εμάς κομμάτια. Ίσως αυτό να ήταν και το μόνο που μας δυσαρέστησε. Δεν τους βλέπουμε και κάθε μέρα άλλωστε...!

Γύρω στις εννιάμιση, επιτέλους είχε νυχτώσει και πλέον οι πλούσιοι φωτισμοί και οι μεγάλες οθόνες, που τόσο πολυ μας διαφήμησαν οι διοργανωτές, δημιουργούσαν πολύ καλύτερη ατμόσφαιρα.

Ο Moby κατέφθασε φουριόζος στη σκηνή και δεν σταμάτησε λεπτό να κινείται σε όλο το μήκος και πλάτος της. Απ’ ό,τι φάνηκε παραμένει αγαπητός στη χώρα μας και έδειξε ότι μπορεί να χειριστεί εύκολα μια μεγάλη σκηνή και να ξεσηκώσει τον κόσμο. Το σετ του περιείχε τα πάντα, από τη ροκ εποχή του (That’s When I Reach For My Revolver), έως και τις τελευταίες κάπως περίεργες εμπνεύσεις του (Lift Me Up).

Στις έντεκα όλα έλαβαν τέλος. Το μακρύ ταξίδι του γυρισμού από τον παράδρομο, του παράδρομου ω παράδρομε της εθνικής έπρεπε να ξεκινήσει μένοντας όμως με την ιδέα στο μυαλό, ή καλύτερα την πεποίθηση οτι η τρίτη μέρα του φεστιβάλ τώρα επρέπε να ξεκινήσει.

Άρης Κτωρίδης