OUTSIDE CLOSER HOOD DOMINO 21/7/2005

Το να προσπαθείς να κάνεις μία αναφορά σε κάτι πολύ αγαπημένο σου είτε πρόκειται για κάποιο βιβλίο είτε για ένα μουσικό έργο χωρίς συγχρόνως να παρασυρθείς από ενθουσιασμούς , όντας όσο είναι δυνατόν πιο αντικειμενικός και προσγειωμένος είναι ιδιαίτερα δύσκολο.

Εδώ και αρκετό καιρό λοιπόν προσπαθώ να μεταφέρω τα συναισθήματα και τις σκέψεις που μου προκαλεί το τελευταίο άλμπουμ των Hood ‘Outside closer’. Συνέχεια κατέληγα σε ιδιαίτερα πομπώδεις χαρακτηρισμούς και διθυραμβικά σχόλια με αποτέλεσμα σίγουρα την υπερβολή και την έλλειψη οποιουδήποτε μέτρου. Αποφάσισα να αφήσω τα παραπάνω και να είμαι όσο πιο κοντά στην ουσία μπορώ.

Οι Hood ήδη με τις προηγούμενες κυκλοφορίες τους με είχαν κερδίσει αποδεικνύοντας πως πρόκειται σίγουρα για μία από τις πιο δημιουργικά ανήσυχες και γνήσιες μπάντες που υπάρχουν. Μακριά από τάσεις και ρεύματα δεν δίστασαν να πειραματιστούν μέχρι να βρουν τον δικό τους ιδιαίτερο ήχο.

Το ‘Outside closer’ (2005) είναι το 6^ο τους άλμπουμ μετά το αριστουργηματικό ‘Cold house’ (2001). Περιέχει 10 συνολικά κομμάτια και κυκλοφόρησε στην μόνιμη πια στέγη τους domino. Το κύριο χαρακτηριστικό του σε σχέση με τις προηγούμενες κυκλοφορίες τους είναι ότι εδώ οι Hood μοιάζουν περισσότερο με μια συμβατική indie μπάντα έχοντας αφήσει τους πολύπλοκους πειραματισμούς στην άκρη. Πρώτα απ’όλα η φωνή του τραγουδιστή τους με εντυπωσίασε με την αλλαγή της , όπως είπε μεταξύ σοβαρού και αστείου ένας φίλος μου είναι σαν να έκανε μαθήματα φωνητικής καταφέρνοντας έτσι να την χειρίζεται ακόμη καλύτερα. Είναι πιο κοντά στο μουσικό μέτρο σε σχέση με το παρελθόν και συνολικά ο ήχος τους είναι πιο pop.

Ένα σημαντικό χάρισμα που έχει αυτό το άλμπουμ είναι το ότι όσο περισσότερο το ακούς τόσο περισσότερο ανακαλύπτεις καινούρια πράγματα τα οποία στην αρχή ενδεχομένως να περνούσαν απαρατήρητα. Θα έλεγα πως οι πρώτες ακροάσεις το αδικούν και πως για να το νοιώσεις και να το καταλάβεις πρέπει να το ακούσεις αρκετές φορές. Εδώ φαίνεται και το ταλέντο των Hood οι οποίοι δεν ενδιαφέρονται στο να δημιουργήσουν εύκολες εντυπώσεις.

Εκτός από την ‘τριάδα’: κιθάρα , μπάσο , ντραμς οι ενορχηστρώσεις περιλαμβάνουν πιάνο, keyboards, φλάουτο, κλαρινέτο, βιολί, τρομπέτα κ.α.! Πρόκειται για ιδιαίτερα μεστές και πληθωρικές συνθέσεις που αντέχουν στο χρόνο. Αγαπημένο μου κομμάτι είναι το ‘still rain fell’ ειδικά κάπου εκεί στη μέση που ο Christopher Adams φωνάζει: ‘ all I want is elusive air’.

Μία από τις καλύτερες κυκλοφορίες του 2005 μέχρι στιγμής , εύχομαι όσοι το ακούσουν να το απολαύσουν…

Γκρίμπας Απόστολος

Atraktos.Net