EXITS THE BOXER REBELLION POPTONES/MERCURY 22/7/2005

Οι Boxer Rebellion πήραν το όνομά τους από μία μυστική οργάνωση που δημιουργήθηκε στην Κίνα στα τέλη του 19^ου αιώνα, η οποία εναντιώθηκε στους Χριστιανούς Κινέζους και τους δυτικούς που είχαν εγκατασταθεί εκεί. Είχε έντονα θρησκευτικό χαρακτήρα, μιας και τα μέλη της έδιναν ιδιαίτερη σημασία στα μάγια και τις τελετές ,τα οποία και πίστευαν ότι τους έκαναν άτρωτους στις σφαίρες και τον πόνο. Είδατε τι μαθαίνετε διαβάζοντας το Atraktos;

Το συγκρότημα φτιάχτηκε πριν από δύο χρόνια στο Λονδίνο, από τέσσερα άτομα που γνωρίστηκαν κυρίως μέσω αγγελιών, με σκοπό να παίξουν μαζί μουσική. O Alan McGee τους είδε στη Νew Βand Τent του Glastonbury, τους πήρε στην Poptones και αφού προηγήθηκαν 3EPs φτάνουμε στην κυκλοφορία του ντεμπούτου τους, το πρώτο εξάμηνο του 2005.

Όσοι παρακολουθείτε τον ξένο τύπο σίγουρα θα έχετε διαβάσει κάτι για τους Boxer Rebellion. Πρόκειται όμως για ένα από αυτά τα groups που όσα καλά λόγια και να γραφτούν, πότε δεν πρόκειται να τους δούμε να φιλοξενούνται συνεχώς σε εξώφυλλα ή να ακολουθούν την πορεία μεγάλων stars. Το “Exits” θα ακουστεί και θα αγοραστεί από αυτούς που πρέπει, χωρίς πολλές τυμπανοκρουσίες και θα μείνει ως μία από τις πολύ καλές underground κυκλοφορίες του 2005.

Kανένα από τα 10 tracks του δίσκου δε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ραδιοφωνικό ή πιασάρικο. Ήχος βαρύς, σκοτεινός με παθιασμένα φωνητικά, ήχος που σε κολλάει με τη μία στον τοίχο.

Βρήκα και γω cd να ακούσω μέσα στο κατακαλόκαιρο! Από τα beats του Benny Benassi στα beach bars σε αυτή την υπαρξιακή κραυγή των Boxer Rebellion…Τελοσπάντων , επιστρέφω στο προκείμενο…

Cooper Temple Clause, Hope Of The States ,The Music είναι κάποια από τα ονόματα που μου ήρθαν στο μυαλό στις πρώτες ακροάσεις του album.

Τα 40 λεπτά του “Exits” είναι κλειστοφοβικά, μυρίζουν αγωνιώδεις σκέψεις ,ξεχειλίζουν από ένταση και ορμή.

Ξεκίνημα –εκτόξευση με τα κολασμένα “Flight” και “All You Do Is Talk”, που ακούγονται είτε με ακουστικά είτε με το volume στο 10! Το “We Have This Place Surrounded” συνδυάζει post-rockικές κιθάρες και το λυρισμό των Radiohead περιόδου “Bends”-ΟΚ Computer. Αν χρησιμοποίησα το χαρακτηρισμό “κολασμένα” για τα δύο πρώτα tracks τί θα πρέπει να πω για τα “Watermelon” και “The New Heavy”; Απίστευτος συνδυασμός συναισθηματικής και και ηχητικής έντασης. Το πρώτο παρεπιπτόντως είναι και το single που δημιούργησε τον όποιο θόρυβο γύρω από το όνομά τους…

Στο δεύτερο μισό τα πράγματα γίνονται λιγότερο φασαριόζικα, και εδώ είναι που η επιρροή των Radiohead γίνεται σαφώς πιο φανερή σε κομμάτια σαν τα “World Without End”, “Lay Me Down”, “The Absentee” ενώ αίσθησή μου είναι ότι οι Boxer δεν πρέπει να έχουν περάσει λίγες ώρες ακούγοντας Mogwai, όπως τουλάχιστον δείχνει το “Cowboys and Engines”.

Δεν ανακαλύπτουν τον τροχό, δεν ανήκουν σε κανένα trend, η μουσική τους ακούγεται αληθινή ,σαν ανάγκη που δε μπορεί να μείνει ανικανοποίητη. Ακροβατούν ανάμεσα στο θόρυβο ,την κραυγή και τον ψίθυρο, το απαλό strumming μιας συγχορδίας.

“Music is the life man ,music is the life man ,it cries and cries and feels so nice” ουρλιάζει σε κάποιο σημείο ο Nathan Nicholson… και ξέρετε κάτι; Φαίνεται να το πιστεύει…

Βασίλης Σίντος