EMPLOYMENT KAISER CHIEFS POLYDOR 10/8/2005

Πολλές φορές έμφυτα δημιουργείται σε πολλούς από εμάς (και πολλές από εσάς) μια στάση «άμυνας» σε πολλά νεοεμφανιζόμενα συγκροτήματα, που προβάλλονται ως the next big thing. Τις περισσότερες φορές υπάρχει ένα «δίκαιο» υπόβαθρο για την άμυνα, ενώ πάλι από την άλλη όλα αυτά τα ονόματα είναι τουλάχιστον καλά και άνω του μετρίου. Υπάρχουν βέβαια και περιπτώσεις που δίκαια κάποια ονόματα «καθιερώνονται» και κερδίζουν τον ακροατή (από τα πρόσφατα της τελευταίας διετίας θεωρώ Franz Ferdinand, killers, Interpol και Bravery). Κάπου εκεί έχουν πλασαριστεί και οι Εγγλέζοι Kaizer Chiefs.

Μπορεί να έχουν μερικές ανούσιες στιγμές, αλλά έχουν και πολλές καλές. Καταρχάς έχουν καλά κομμάτια, έχουν και πολύ καλό τραγουδιστή που μπορεί και εναλάσσει τη φωνή του ώστε να μην ακούγεται πανομοιότυπος. Επίσης έχουν αρκετή ένταση στα τραγούδια τους και πολλά πιασάρικα νενενέ (μέχρι και τίτλο κάνανε ένα τραγούδι Na Na Na Na Naa) με διφωνίες.

Ακούγοντας τους διαπιστώνεις πως τους ακούς πολύ ευχάριστα, ειδικά τα πρωινά. Επίσης διαπιστώνεις πως θυμίζουν πάρα πολλά πράγματα και εκεί ίσως είναι το ένα τους μυστικό. Πατάνε σε πολλά σημεία στην αλησμόνητη Britpop εποχή, προσδίδοντας ένα πιο σοφιστικέ ύφος. Αλλά μπορεί από το δίπολο blur-oasis της τότε περιόδου να ακολουθούνε την albarn σχολή (με πιο χαρακτηριστικό το what did I ever give you) αλλά μερικές φορές με τα gallaher ρεφρέν, αλλά χρησιμοποιούν επίσης στιγμές από τα σεμνότερα και αγαπητά σε πολλούς ονόματα των sleeper και των symposium. Πάνε όμως και πιο πίσω με λίγο madness πέρασμα (ειδικά σε κάποια tempo). Βέβαια ξέρεις ότι τα καλά τραγούδια δεν φτάνει μόνο να θυμίζουν κάτι άλλο.

Κι εδώ προσωπικά νομίζω ότι πρέπει να γίνει ειδική μνεία στις πολύ καλές εισαγωγές των τραγουδιών. Δουλεύοντας πολύ σε αυτό κατάφεραν να δημιουργήσουν ωραία ποπ/ροκ κομμάτια. Εισαγωγές που ξεκινάνε ακόμη και από σκοτεινές πλευρές των cure ή των joy division ή ακόμη και ήσυχα glam από bowie ή και ακόμη πιο πίσω σε μελωδίες ύφους moody blues (π.χ. στο you can have it all). Δεν ξεχνούνε όμως ούτε το αγγλότροφο πανκ του rotten. Πάνω σε αυτές τις εισαγωγές ευλαβικά κινούνται με ομόκεντρο τρόπο και καταφέρνουν και κρατάνε καλά τα τραγούδια. Σε 2-3 στιγμές βρίσκουν και τον κατάλληλο γάντζο για να ταλαντωθεί το τραγούδι και να γίνει από καλό ξεχωριστό. Εκεί κατατάσσονται το everyday I love you less and less (με την ανάσα που δίνουν τα πλήκτρα) ή το born to be a dancer με την ανάσα που αφήνουν στον ρυθμό πριν ξεκινήσει το ρεφρέν ή το ξέσπασμα με κάποια κλαπατσίμπανα στο time honoured tradition. Και τότε τα κομμάτια γίνονται από απλά διασκεδαστικά ξεσηκωτικά.

Συμπερασματικά οι πολυεθνικές δεν ασχολούνται εύκολα με μετριότητες ή στο πιο εύληπτο σε όλους μας «δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά», οπότε και ο ντόρος για τους Kaiser Chiefs δεν είναι αδικαιολόγητος. Στα θετικά ότι είναι και ποδοσφαιρόφιλοι…

Κυριάκος Σκορδάς