DUB ROOTS PRINCE DOUGLAS Wackies/Penguin 24/8/2005

Τελειωμό δεν φαίνεται να έχει αυτός ο κατάλογος των Wackies. Εκεί που νομίζαμε ότι τα καλύτερα νούμερα έχουν επανεκδοθεί, βγαίνει καταμεσής του καλοκαιριού το Dub Roots του Douglas Levy aka Prince Douglas και πιανόμαστε για μία ακόμη φορά αδιάβαστοι!

Ο Douglas Levy ήταν από τα πρώτα μέλη της οικογένειας των Wackies, πίσω στο 1974 όταν ο Lloyd “Bullwackie” Barnes πρωτοέβαζε στην πρίζα το μικρούλι soundsystem του σε μια γωνιά του Bronx. Για τους Wackies τα είχαμε πει και προ διμήνου με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του Wackies Sampler vol.2. Μέσα από το studio του Bullwackie, ο Levy έκανε κουμάντο στις δικές του παραγωγές, που κυκλοφορούσαν κάτω από την ταμπέλα της Hamma. Μέχρι το 1980 η ομάδα του Barnes από τα μικρά, βρισκόταν πλέον στην premier league της reggae-dub έχοντας κυκλοφορήσει vocal albums και 12” dubwise cuts σταθμούς για το είδος.

Ο Levy ενώ είχε ήδη εξαιρετικό προηχογραφημένο υλικό στα χέρια του, περίμενε να του σκάσει η έμπνευση από μία κασέτα που του προμήθευσαν οι Sly and Robbie με τις δικές τους versions πάνω σε hits του Joe Gibbs. Βούτηξε και 2-3 ταλεντάρες από το χέρι (λέγετε μας και Junior Delahay, Jerry Johnson, Jah Batta κλπ) και κλείστηκε στο studio για τα sessions του Dub Roots.

Και ενώ έχουν αρχίσει οι ηχογραφήσεις, καταφθάνει ένα δέμα με δίσκους από την Αγγλία, όπου κάπου εκεί μέσα περιέχεται το Handsworth Revolution των Steel Pulse. Ο Levy με μαεστρία το μετατρέπει σε March Down Babylon Dub, η αυτού εξοχότης, ο Lloyd “Bullwackie” Barnes παίρνει το μικρόφωνο και ηχογραφείται ένα από τα cutting edges των Wackies.

Το Tongue Shall Tell Dub χτίζεται πάνω στο Every Tongue Shall Tell του Horace Andy με την αγγελική φωνή του Wayne Jarrett. Ο ρυθμός του Black Like Me του Tyrone Evans για μία ακόμη φορά αποτελεί τη βάση για ένα εκπληκτικό re-work. Αποφορτωμένο από τα πολλά delay της Black Brigade version των Roots Underground, εδώ ως Tribesman Dub ακούγεται πιο χαλαρό και τσαχπίνικο. Στο North Of The Border Dub ο Levy δίνει ρέστα σε ένα φορτωμένο, μάγκικο, dancehall-dub με κάποιον της παλιοπαρέας στο μικρόφωνο. Θα εικάσω ότι είναι ο Jah Batta, αλλά δεν παίρνω και όρκο. Το Sunshine Dub, πάνω στο Sunshine People με την υπέροχη ερμηνεία του Beres Hammond αποτέλεσε την προσωπική μου απόδραση σε ένα, κατά τα άλλα, sunshine-less καλοκαίρι.

Στα συν του album και το εξώφυλλο (από τα ωραιότερα του καταλόγου των Wackies) με τις γραφιστικές αφέλειες του Leslie Moore, το οποίο αναδεικνύεται φυσικά, χάρη στην πάγια τακτική των Moritz Von Oswald και Mark Ernestus της Basic Channel να μην επεμβαίνουν καθόλου στα εξώφυλλα-οπισθόφυλλα των albums. Για τους μερακλήδες υπάρχει φυσικά και η βινυλιακή έκδοση, για να αποκτούν νόημα τα Side A και Side B που συναντάμε στο οπισθόφυλλο, αλλά και για μία εν γένει πιστότερη προσέγγιση στην original κυκλοφορία.

Γιώργος Γαλάνης