CATCH WITHOUT ARMS Dredg INTERSCOPE/Universal 12/9/2005

Αυτό είναι όντως δύσκολο όνομα για να το προφέρεις. Μάλλον η αμερικάνικη μπάντα των Dredg θέλησε να μη μασήσει τα λόγια της, ούτε το όνομά τους. Το CATCH WITHOUT ARMS είναι το νέο τους άλμπουμ, όπου αφήνουν κατά βάση το δυναμικό και ολίγον grunge στυλ τους που είχαμε ακούσει στο El Cielo για μια πιο μελωδική παρουσία, με φωνητικά σε όλα τους τα κομμάτια πια.

Για τα ελληνικά δεδομένα οι μπάντες αυτές έχουν ελάχιστη απήχηση, άγνωστο γιατί, αλλά σε όσους αρέσουν, αρέσουν φανατικά. Εγώ προσωπικά είμαι πολύ φίλος αυτής της μουσικής, και προσπαθώ όσο μπορώ να την παρακολουθώ.

Οι dredg φτιάχνουν εδώ 13 κομμάτια, που αποπνέουν τη γνώριμη αμερικανίλα, όπου τα riff στις κιθάρες μπορούν να ξεσπάσουν ανά πάσα στιγμή. Κομμάτια γλυστρούν πάνω σε κοφτερά σόλο, κατόπιν αναπηδάνε στα κοφτά κτυπήματα των drums και σε όλα αυτά ακολουθεί η φωνή με μελωδία και όχι με φωνές.

Το ξεκίνημα είναι ιδανικό με κομμάτι ύμνο, αυτό το ode to the sun , αλλά και το πιο πιασάρικο bug eyes . Πολύ καλό επίσης το planting seeds , όπου με την ελαφριά πενιά στην κιθάρα χαλιναγωγούν το τραγούδι. Ακόμη πιο όμορφο το spitshine . Kι ενώ αφήνουν ένα διάχυτο κλειστό ύφος, που θα μπορούσε κάποια στιγμή η σύνθεση να καταλήξει σε δωμάτια που είναι διακοσμημένα με αφίσες των Tool, κάπου εκεί πλασαρίζονται 2-3 απαλά κομμάτια, με γλυκά φωνητικά σαν να ακούς τους doves ή τους puressence (!) ή άλλα κιθαριστικά βρετανικά σχήματα, με αποτέλεσμα αυτή η αμερικανίλα που λέγαμε κάπου να ξεφτίζει. Από την άλλη δεν μπορείς να μην παρατηρήσεις το emo ύφος, αλλά και τα αλά killing joke περάσματα. Καταλυτική παρουσία σε όλα αυτά είναι η φωνή του τραγουδιστή, που σίγουρα μπορεί να τραγουδήσει τα πάντα. Και είναι σπουδαίο πράγμα να υπάρχει σε μια μπάντα μια καταπληκτική φωνή, ακόμη και για τα γλυκερά τραγούδια σαν ο zebraskin.

Όσο και αν σε γενικές γραμμές η πορεία των κομματιών είναι προβλέψιμη, υπάρχουν αναλαμπές σαν αυτές στο the tanbark is not lava , αλλά και στο πολύ ενδιαφέρον sang real , όπου το κομμάτι οδηγούν τα πλήκτρα. Αυτά είναι νέα στοιχεία για τους dredg και όσο κι αν προτιμούσα το πιο δυνατό και λίγο πειραματικό τους στυλ, τελικά μένω πολύ ικανοποιημένος από τον πλουραλισμό του νέου τους δίσκου. Επειδή φέτος όμως έχουμε απολαύσει 2 τρομερά άλμπουμ συνθέσεων με πολύ porgessive ήχο και με καταπληκτικά κομμάτια, κι εννοώ αυτά των mars volta και των …trail of dead, η παρουσία αυτού του δίσκου δείχνει πως η μπάντα αυτή έχει να δώσει πολλά στη διασκέδαση και στο μελωδικό ροκ.

Ενδιαφέροντα τα συνδετικά στοιχεία κομματιών, είτε με γέλια, είτε με αφηγήσεις παιδιών. Υπερ-απαραίτητο το secret track, δυναμίτης σωστός. Πολύ καλό και το artwork του δίσκου με όλους τους στιχους και όμορφα σκίτσα (αν και για τους φίλους συστήνω μια βόλτα και από το site τους, με πολύ όμορφα γραφικά).
Στην παραγωγή είναι ο Terry Date (με θητεία στους deftones).

Κυριάκος Σκορδάς