The Offsping, PENNYWISE, No Use For A Name, Turnonegro, etc. Rock in Idro festival 2005, 1st day 2/9/2005 Idroscalo, MILANO 21/9/2005

Rock in Idro festival 2005

Το festival Rock In Idro έλαβε χώρα στο Idroscalo, ένα μεγάλο πάρκο 2-3 χιλιόμετρα έξω από την πόλη του Μιλάνο, στην Ιταλία, το διήμερο 2 και 3 Σεπτέμβρη. Σε ένα πολύ όμορφο χώρο, που διέθετε και μεγάλο camping, είχα την χαρά να απολαύσω μερικά από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα live, καθώς και να δω αρκετές φοβερές νέες μπάντες. Ας μπούμε στο ψητό όμως…

Day One

Παρά το γεγονός ότι είχαν ανακοινωθεί τα ονόματα των Transplants, Good Charlotte, Caesars, Rufio, Hepcat και Dillinger Four, οι συγκεκριμένες μπάντες δεν μπόρεσαν τελικά να παραβρεθούν και να καταλάβουν μια θέση στο line up της πρώτης ημέρας του festival. Αν εξαιρέσει κανείς, τους Pennywise και τους No Use For A Name, δεν υπήρχε κάποια μπάντα που να μου έκανε μεγάλη αίσθηση, μόλις αντίκρισα το πρόγραμμα της 2/9 (σε αντίθεση με την επόμενη μέρα). Όμως, τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά…

Έφθασα στον χώρο του festival γύρω στις 2 το μεσημέρι, με αποτέλεσμα να έχω χάσει ήδη τους Voicst (δεν έχω ιδέα τι παίζουν…), ενώ τους Useless I.D . τους άκουσα ελάχιστα καθώς έμπαινα. Πάντως από τα λίγα που άκουσα, αλλά και απ’ ότι έμαθα αργότερα, οι τύποι παίζουν πολύ καλό poppy punk-rock. Στην συνέχεια, και μέχρι να βγει η επόμενη μπάντα στο main stage, κατευθύνθηκα στην μικρή σκηνή.

Να σας πω, κάπου εδώ, ότι το festival απαρτιζόταν από 2 σκηνές, την «μεγάλη», όπου έπαιζαν τα πιο γνωστά και καταξιωμένα ονόματα, καθώς και μια μικρή (με σπόνσορα το περιοδικό Rock Sound), όπου έπαιζαν οι πιο «μικρές» ή και άγνωστες μπάντες, κυρίως από Ιταλία. Η Rock Sound Stage απείχε μόλις μερικά μέτρα από την μεγάλη σκηνή, ενώ και τα groups έπαιζαν 20-30 λεπτά το καθένα, στο διάλειμμα των εμφανίσεων των «μεγάλων» groups, οπότε όποιος είχε όρεξη αλλά και κουράγιο να πηγαινοέρχεται στον ήλιο, θα μπορούσε άνετα να παρακολουθήσει και τις 36 μπάντες που εμφανίστηκαν συνολικά στο Rock In Idro!

Πίσω στο μουσικό κομμάτι όμως. Η πρώτη μπάντα της μικρής σκηνής ήταν οι Ιταλοί Tying Tiffany, ένα γυναικείο group κατά τα ¾, που έπαιζαν ένα είδος screamo punk, με κάποια noisy στοιχεία. Δεν με ενθουσίασαν, θα έλεγα, οπότε κατευθύνθηκα στο main stage, όπου ετοιμάζονταν να ξεκινήσουν οι Super Elastic B.P .Έπαιξαν γύρω στα 40 λεπτά ένα είδος indie rock ‘n’ roll, το οποίο ακουγόταν ευχάριστα. Πάλι στην μικρή σκηνή στην συνέχεια, μιας και μόλις είχαν ξεκινήσει οι Love In Elevator , μια Ιταλική μπάντα, σε στυλ Buzzcocks ή και πιο pop-punk rock, που έδωσε μια πολύ καλή εμφάνιση.

Η ώρα πλησίαζε 16.00 και ήταν η ώρα για τους Καλιφορνέζους No Use For A Name . Οι φήμες που τους ήθελαν να παίξουν Ελλάδα τον περασμένο Μάιο ποτέ δεν έγιναν πραγματικότητα, όμως είχε έρθει η στιγμή που θα τους έβλεπα live. Στο 40λεπτο set τους κατάφεραν να ξεσηκώσουν τον κόσμο και να δούμε τα πρώτα stage-divings. Έπαιξαν κομμάτια από το νέο τους album “Keep Them Confused”, όπως τα “Part Two”, “For Fiona”, “There Will Be Revenge”, καθώς και παλιότερα όπως τα “Chasing Rainbows”, “Dumb Reminders”, “Justified Black Eye”, “Not Your Saviour”, “International You Day” κτλ. Αρκετά καλή εμφάνιση, αν και περίμενα κάτι περισσότερο…

Την σκυτάλη πήρε η Juliette Lewis, με την μπάντα της Juliette & The Licks. Θαυμάζω την Juliette ως ηθοποιό, μιας και η ερμηνεία της στο “Natural Born Killers” είναι ανεπανάληπτη. Τώρα τελευταία αποφάσισα να ασχοληθεί και με την μουσική. Τα ξένα περιοδικά την έχουν αποκαλέσει (υπερβολικά…) ως και «συνέχεια» των Ramones… Αλήθεια είναι ότι η τύπισσα έχει πολύ καλή σκηνική παρουσία, όμως δεν μπορώ να πω ότι η μουσική της μου λέει και τίποτα. Rock ‘n’ roll ξεσπάσματα, φέρνει σε Patti Smith, θέλει να γίνει η γυναικεία εκδοχή του Iggy Pop, όμως από ένα σημείο και μετά καταντά βαρετή. Έπαιξε κομμάτια από το νέο της δίσκο “You’re Speaking my Language”, όμως ο κόσμος από κάτω δεν φάνηκε να ενθουσιάζεται.

Πετάχτηκα για λίγο στην μικρή σκηνή όπου εμφανίζονταν οι The Valentines , μια μπάντα από την Bologna που ήδη έχει κάνει ένα όνομα στην σκηνή. Punk rock με γυναικεία φωνητικά, διασκευή στο “Pet Cemetery” των Ramones, καταπληκτική εμφάνιση και θετική ανταπόκριση από τον κόσμο. Με διαφορά η καλύτερη μπάντα της μικρής σκηνής σήμερα (απ’ όσες είδα τουλάχιστον).

Το πρόγραμμα έγραφε Turbonegro, στο main stage, το show των οποίων δεν ήθελα να χάσω με τίποτα! Εντάξει, οι τύποι είναι θεοί, δίνουν πραγματικό show. Δυο κανόνια αριστερά και δεξιά της σκηνής πετούσαν ψεύτικα χαρτονομίσματα, πολύχρωμες κορδέλες, ενώ σε κάποια φάση δεκάδες μπαλόνια που έγραφαν “Turbonegro – Party Animals” (τίτλος του νέου τους δίσκου) εκτοξεύθηκαν προς τον κόσμο που παρακολουθούσε εκστασιασμένος την εμφάνιση των Σκανδιναβών. Το set τους περιελάμβανε κομμάτια από το νέο τους album, καθώς και παλιά hits. Ξεκίνησαν με το “All my friends are dead”, και ακολούθησαν τα “Sailor man”, “Wasted Again”, “Sell your body” κτλ. Μια γρήγορα βόλτα στην μικρή σκηνή, μιας και σε λίγη ώρα θα έπαιζαν στην μεγάλη οι Pennywise…

Στο Rock Sound stage λοιπόν έπαιζαν οι Stinking Polecats από την Piacenza, που παίζει το κλασικό μοντέρνο punk rock, σε φάση Lagwagon και τα συναφή. Αρκετά καλή μπάντα, ήδη γνωστή στην γειτονική χώρα, μόλις κυκλοφόρησαν τον τρίτο τους δίσκο με τίτλο “Broken”. Αρκετά με την μικρή σκηνή για σήμερα, δυστυχώς δεν είδα τους Vanilla Skyκαι τους Fonzie, αλλά έπρεπε να επικεντρωθώ στο main stage για να δω τους Pennywise και τους Offspring, καθώς και να φάω κάτι!

Pennywise λοιπόν, μια από τις αγαπημένες μου μπάντες. Συγνώμη που θα το πω αλλά απογοητεύτηκα, μιας και περίμενα πολλά περισσότερα από μια μπάντα με τόση ιστορία στην πλάτη της. Εμφανώς κουρασμένοι, με άθλιο ήχο στην αρχή, που ευτυχώς έφτιαξε στην συνέχεια, έπαιξαν σχεδόν όλα τα κομμάτια που ήθελα να ακούσω, συμπεριλαμβανομένων των “Fight Till You Die”, “Society”, “Fuck Authority”, “Same Old Story”, “Pennywise”, “My Own Way”, “Homesick”, “Living for Today” καθώς και κάποια καινούρια κομμάτια από το νέο τους album “The Fuse” και μια διασκευή στο Blitzkrieg Pop από Ramones, το οποίο αφιέρωσαν στο ιστορικό club της Νέας Υόρκης, το CBGBs, το οποίο έκλεισε για πάντα μια μέρα πριν την εμφάνιση των Pennywise στο Rock In Idro. Έκλεισαν με τον ύμνο “Bro Hymn Tribute” αφιερωμένο –όπως πάντα- στον αδικοχαμένο μπασίστα Jason Matthew Thirsk, όπου έγινε χαμός. Εντάξει, δεν μπορώ να πω ότι δεν πέρασα πολύ καλά κατά το show τους, αλλά περίμενα πιο πολλά, η μπάντα έδειχνε αδιάφορη και το σημαντικότερο δεν έπαιζε δυνατά. Ίσως να φταίει ότι ήμουν εγώ πολύ απαιτητικός... Ήταν η πρώτη μπάντα του festival που έβρισε τον Berlusconi και τον Bush (ακολούθησαν πολλές!). Στην συνέχεια βγήκαν στην σκηνή οι The Hives . Είδα 1-2 κομμάτια και μετά πήγα στο εστιατόριο που βρισκόταν στον χώρο του festival για φαγητό και ξεκούραση… Δεν ξέρω, ποτέ δεν μου άρεσαν οι Hives, όμως ο κόσμος στην Ιταλία είχε αντίθετη άποψη από μένα, αφού συνέρευσε κατά εκατοντάδες για να παρακολουθήσει το live τους, που σημειωτέον είχε πολύ μεγαλύτερη ανταπόκριση από αυτό των Pennywise…

Headliners του festival ήταν οι The Offsping . Ήρθα σε επαφή με την μουσική των Offspring όταν πήγαινα γυμνάσιο, οπότε ήταν κάτι ξεχωριστό για μένα να τους παρακολουθήσω live, αν και δεν ασχολούμαι εδώ και κάποια χρόνια μαζί τους. Η αλήθεια είναι ότι περίμενα να παίξουν πολύ χαλαρά, πιο poppy λόγω της φάσης που έχουν ακολουθήσει εδώ και καιρό, όμως έπαιξαν φοβερά, πολύ δυνατά και άκρως επαγγελματικά. Ξεκίνησαν με το “Bad Habit” και λογικό ήταν να ξεσηκωθεί ο κόσμος από νωρίς. Έπαιξαν τα “Meaning of Life”, “Come Out and Play”, “Have you ever”, “The Kid’s aren’t alright”, “Want you bad”, “Pretty Fly”, “Why don’t you get a job”, “Gotta get away”, “Smash”, “Can’t Repeat”, ενώ για encore μας κράτησαν το “Self-esteem” και δεν θυμάμαι ποια άλλα! Γύρω στις 12 το festival είχε τελειώσει και τα 500 μέτρα περπάτημα μέχρι το camping μου φαινόταν ατέλειωτα…

Παραλειπόμενα:

Στο χώρο του festival, και τις 2 μέρες, υπήρχαν πολλά περίπτερα εταιριών με ρούχα (Atticus, Macbeth, Dickies, Bastard), δισκογραφικών εταιριών (Wynona Records) και distros, καθώς και stands με merchandise των group που έπαιζαν, περίπτερα από Ιταλικά περιοδικά όπως το Punkster και το Losing Today.

Καθ’ όλη την διάρκεια της μέρας διεξαγόταν skate contest σε ράμπες που είχε στήσει η Nokia, ενώ υπήρχε και μια ράμπα της Eastpak.

Εστιατόριο, κρεπερί και αρκετά bars, μπορούσε να βρει το κοινό σε διάφορους χώρους του fest.

Σύντομα ανταπόκριση και για την δεύτερη μέρα!

Αποστόλης xhumanflyx