 |
|
|
|
«ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗΣ»
|
ΕΘΝΙΚΟ ΜΑΥΡΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΠΡΑΓΑΣ
«ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗΣ»
ΘΕΑΤΡΟ ΒΡΑΧΩΝ ΒΥΡΩΝΑ, 17-09-05
Για τον θίασο του Μαύρου Θεάτρου της Πράγας και τις τεχνικές που χρησιμοποιεί, τα είχαμε ήδη ξαναπεί δυο χρόνια πριν με την παράσταση του «Γκιούλιβερ». Αυτή τη φορά η ομάδα από την Πράγα μας επισκέφτηκε και με τη νέα της παράσταση, τον «Δον Κιχώτη» που ετοιμάστηκε για να τιμήσει τα τετρακόσια χρόνια που συμπληρώνονται από την συγγραφή του κλασικού βιβλίου του Θερβάντες.
Η ιστορία ξεκινάει από ένα μικρό παλιό τυπογραφείο με δύο μορφές που θυμίζουν… πολύ έντονα τον Δον Κιχώτη και τον σύντροφό του, Σάντσο Πάντσα. Οι δυο τους ετοιμάζονται να τυπώσουν ένα καινούριο βιβλίο, μια μοναδική ιστορία, που ελπίζουν πως δεν θα έχει την μοίρα και των προηγούμενων αποπειρών τους, αφού ως τότε, ότι αποφάσιζαν να τυπώσουν, ανακάλυπταν πάντα την τελευταία στιγμή ότι είχε ήδη τυπωθεί! Η «καινούρια» αυτή ιστορία τους δεν είναι άλλη απ’ αυτή του Δον Κιχώτη, που αρχίζει να εκτυλίσσεται στη σκηνή, σε εναλλαγή με τη συζήτηση των δύο άλλων κεντρικών ηρώων.
Ο Δον Κιχώτης, μαγεμένος απ’ τα ιπποτικά βιβλία που διαβάζει, ξεκινάει για να συναντήσει κι αυτός την περιπέτεια, καβάλα σ’ ένα άλογο και με μοναδική συντροφιά τον Σάντσο. Η εξέλιξη μας είναι ήδη γνωστή: οι ανεμόμυλοι εμφανίζονται στον ήρωα σαν γίγαντες και αυτός ρίχνεται πάνω τους με μοναδική ανδρεία, πληρώνει ακριβά την επιθυμία του να ελευθερώσει τους «σκλάβους» όπως τους βλέπει αιχμάλωτους κλέφτες και εγκληματίες απ’ τα δεσμά τους, μπλέκει σε συμφορές και σε καυγάδες σε πανδοχεία που συναντά στο δρόμο του. Ο Σάντσο μάταια προσπαθεί να τον λογικεύσει, αφού απλά, δεν βλέπει τα μάγια που τους κάνει ο εχθρός τους και πώς αλλάζει την πραγματικότητα για να βγάλει τον κύριό του τρελό. Ο Δον Κιχώτης θα φτάσει μέχρι την πιο βαθιά άβυσσο εμψυχωμένος από τη σκέψη της Δουλσινέας, θα παλέψει, θα ταξιδέψει μακριά και θα επιστρέψει κάποτε πίσω στο χωριό του, για να καταλάβει ξαφνικά στο τέλος της ζωής του πως όλα ήταν μια αυταπάτη, μια εντελώς δική του εικόνα για όσα ζούσε. Ταυτόχρονα και οι άλλοι δυο ήρωες του έργου θα συνειδητοποιήσουν (σε μια μοναδική σκηνή αλληλεπίδρασης των δύο ιστοριών) πως – αλίμονο – το μοναδικό «νέο» βιβλίο είχε ήδη τυπωθεί.
Εκτός από τη δυνατή εντύπωση που σου αφήνει η εικόνα – που έχει ένα μεγάλο πρωταγωνιστικό ρόλο στο Μαύρο Θέατρο, με τους ηθοποιούς να κινούνται με απόλυτη ελευθερία στον χώρο, αψηφώντας την βαρύτητα και τη λογική και την μηχανή προβολής να «ζωντανεύει» κι αυτή μαζί τους – το σημαντικότερο σ’ όλες τις παραστάσεις του συγκεκριμένου θιάσου, και ειδικά τη συγκεκριμένη, είναι το μεράκι και το κέφι αυτών των ανθρώπων, που φαίνεται σε όλα: στις συντονισμένες κινήσεις τους, στον άψογο συγχρονισμό τεχνικών και ηθοποιών, στις μεστές ερμηνείες, στην ζεστή επικοινωνία με τον κόσμο. Προς το τέλος της παράστασης, ο ένας απ’ τους δύο ήρωες του τυπογραφείου, ο εναλλακτικός Δον Κιχώτης ή και Θερβάντες (μια πραγματικά απίστευτη και σπάνια καλλιτεχνική φυσιογνωμία που ταίριαζε γάντι στο ρόλο) κατεβαίνει απ’ την σκηνή κι αρχίζει έναν περίπατο μπροστά απ’ τον κόσμο, μιλώντας στα ελληνικά: «Κυρίες και κύριοι… Ευτυχισμένοι… Ρουφιάνοι! Ερωτευμένοι… Όλοι θα είμαστε ίδιοι στο τέλος της κωμωδίας». Μεγάλη αλήθεια! Η ιστορία του Θερβάντες είναι μια ιστορία γεμάτη βαθιά ανθρώπινα νοήματα που κρύβονται πίσω απ’ την κωμωδία – άλλωστε, τα πιο σοβαρά πράγματα λέγονται συνήθως στα αστεία. Το έργο είναι έτσι κι αλλιώς μοναδικό: η πτώση του ανθρώπου, η απογοήτευση όταν ανακαλύπτει ότι τα πράγματα δεν ήταν έτσι όπως τα πίστευε, ότι η πραγματικότητα είναι πιο σκληρή απ’ τη φαντασία του και ότι το πλαστό και το αληθινό συχνά συγχέονται.
Το κατόρθωμα του θιάσου απ’ την Πράγα είναι ότι κατάφερε μέσα σε μια παράσταση δυο ωρών περίπου να μεταφέρει όλα αυτά τα συμπυκνωμένα νοήματα στους θεατές σε μια παράσταση γεμάτη συναισθήματα, από το γέλιο στη λύπη και από την απογοήτευση στην ελπίδα. Μια παράσταση που δε σ’ άφηνε να πάρεις ανάσα, τόσο χάρη στο οπτικό στοιχείο όσο και στο περιεχόμενό της. Ευτυχώς που το Μαύρο Θέατρο της Πράγας μας έχει συνηθίσει σε τακτικές επισκέψεις τα τελευταία χρόνια, κι έτσι μπορούμε από τώρα να ανυπομονούμε για την επόμενή του!
Φωτεινή Δράκου |
Θεατρο/Χορός
