RAINING PLEASURE 22/9/2005 Βαβυλωνία, Μύλος 23/9/2005

Η Θέλμα βαριότανε από το πρωί, στριφογύριζε στο κρεβάτι της αλλά δεν έλεγε να σηκωθεί. Εδώ και δυο μέρες κοιμότανε με ένα μάλλινο σεντόνι, δρόσισε ο καιρός και αυτό την νύσταζε ακόμα περισσότερο. Ο σκοπός της σημερινής ημέρας της, τα μικροπρόθεσμα σχέδια για το μέλλον της ήτανε να πάει το βράδυ στους Raining Pleasure. Τους είχε δει και στον Αρμενιστή τον Ιούλιο, μια χαρά πέρασε τότε οπότε γιατί να μην ξαναπάει; Μάλιστα στο μπαράκι εκεί ένα απόγευμα είχε βάλει και όλο το Reflections, τη διασκευή στον δίσκο του Χατζηδάκη απ’ ότι της είχε πει ένας φίλος της και της άρεσε αρκετά, τουλάχιστον για την απογευματινή της ραστώνη. Έτσι αφού τεντώθηκε με κάθε πιθανό τρόπο στο ημίδιπλο στρώμα της σηκώθηκε και φρόντισε να περάσει γρήγορα τη μέρα της μέχρι να έρθει το βράδυ. Φόρεσε ένα μαύρο μακρυμάνικο μπλουζάκι, μια μαύρη φούστα με ασύμμετρες μύτες, τις μαύρες μπότες της, βρήκε την παρέα της και ξεκινήσανε για τον Μύλο.

Γενέθλια του Μύλου, δωρεάν σφηνάκια τζιν τεσσάρων γεύσεων και τσιγάρα, απαλό αεράκι και η Βαβυλωνία μισοάδεια ή μισογεμάτη για τους αισιόδοξους. Πήγε και άραξε στα πλαϊνά τραπεζάκια, πάνω από το υπόλοιπο κοινό, χαζεύοντας την σκηνή και τον κόσμο που πηγαινοερχότανε. Οι Raining Pleasure βγήκανε στη σκηνή, τέσσερις, όπως παλιά, καθισμένοι όλοι και με τον Βασιλικό να πιάνει ξανά το μπάσο επί σκηνής. Το κοινό έριξε ένα φειδωλό χειροκρότημα καλοσωρίσματος, η ίδια τίποτα, απλά συνέχισε να καπνίζει όρθια στηριζόμενη σε μια μεταλλική κολώνα. Της άρεσε το Reflections, την ηρεμούσε, δεν είχε ακούσει ποτέ της το πρωτότυπο αλλά οι τύποι αυτοί που τραγουδούσανε τις παλιές αυτές μελωδίες είχανε φρέσκο ήχο.

Το πρώτο μέρος της βραδιάς κύλισε έτσι ήσυχα, ο ομιλίες από το κοινό κάπου επισκίαζαν το συγκρότημα αλλά η όμορφη ατμόσφαιρα δεν χάλασε. Φάνηκε όμως ότι οι περισσότεροι ήρθανε για το δεύτερο μέρος. Όπως και εκείνη. Για νιοστή φορά ο Βασιλικός κάλεσε τον κόσμο κοντά του, το κενό ανάμεσα στη σκηνή και το κοινό χάθηκε, το πέμπτο μέλος τους έπιασε το μπάσο και το δικό τους σετ άρχισε. Ακούγοντας το Capricorn η Θέλμα άρπαξε την φίλη της και πλησίασε την σκηνή από τα πλάγια. Για αυτό πήγε εκεί, για να χορέψει και να χοροπηδήξει και τέτοια τραγούδια της φτιάχνανε το κέφι. Γούσταρε και το θορυβώδες ξέσπασμα του Another Song, τα ηλεκτρονικά ριφάκια του Ride A Loop και την παιδικότητα του Is That Yoo. Εξάλλου και αυτή σαν μικρό παιδί χτυπιότανε, άπλωνε το αριστερό της χέρι στον αέρα, ενώ με το δεξί ανακάτευε συνεχώς στα μαλλιά της, είχε κουρευτεί μετά το καλοκαίρι, οι αφέλειές της μικρύνανε και πλέον όταν κοιτούσε χαμηλά φαινότανε ο λαιμός της.

Στο Free! κατάλαβε όντως ότι ο κόσμος είναι για τις γυναίκες γιατί λίγο αργότερα ήταν η απόλυτη Dancing Queen, χορεύοντας σαν επιληπτική χωρίς όμως να χάνει ποτέ το ρυθμό της. Και όταν στο Light My Fire ο Βασιλικός έκανε βόλτες τραγουδώντας ανάμεσα στο κοινό δεν του έριξε ούτε μια ματιά, έμεινε καρφωμένη προς την σκηνή, αυτοαναμαλλιαζόμενη, σπάζοντας τη μέση της λες και έκανε εκεί μπροστά σε όλους private dancing. Σταμάτησε για λίγο μαζί με την μπάντα και στο άκουσμα του Fake για το encore τους έβγαλε ένα ακόμη τσιγάρο από τα δικά της Cooper -τα δωρεάν Camel τα βαρέθηκε- και συνέχισε το πάρτυ της. Το pop τραγούδι Οh Carol ήταν μάλλον η καλύτερη διασκευή που άκουσε σήμερα και ότι έπρεπε για να κλείσει η βραδιά, είχε σχεδόν ιδρώσει και τα μαλλιά της πετάγανε, λες και η μια τούφα απωθούσε την άλλη. Τα κατέβασε με το δεξί –πάντα- χέρι και πήγε στην τουαλέτα για φρεσκάρισμα. Δεν έδωσε την παραμικρή σημασία στην αρτιότητα του ήχου, τον εξοπλισμό του συγκροτήματος, τις προσεγμένες και έξυπνες ενορχηστρώσεις των τραγουδιών, το πώς ο Βασιλικός ούρλιαζε στο Backwards+Forwards ή ψυθίριζε στα Χατζηδακικά, στα μικρά προηχογραφημένα μέρη και στην σκηνική άνεση της μπάντας. Πήγε απλά για να περάσει καλά. Αυτό έχει μόνο σημασία από εδώ και πέρα.

Γιώργος Γoργογέτας