EAT BOOKS TIEFSCHWARZ FINE / FOUR MUSIC 26/9/2005

Ένα από τα πράγματα που ανέκαθεν με προβλημάτιζαν στην dance μουσική, είναι το γεγονός ότι, εν τέλει, δε μπορεί να διακρίνει κανείς εύκολα, αν το μουσικό δημιούργημα του κάθε παραγωγού αποτελεί πραγματική και ειλικρινής αποτύπωση της καλλιτεχνικής του διάθεσης (εάν υπάρχει) ή απλά αποτελεί ένα σίγουρο «χαρτί» για να κλείσει κανένα booking παραπάνω. Κανένα booking παραπάνω ως DJ, για να φουσκώσει λίγο παραπάνω το εγώ του, τις τσέπες του και για να γυρίσει διάφορες πόλεις ανά τον κόσμο. Αλλά απ’ την άλλη, ο κάθε καλλιτέχνης, κατά βάθος, δε θέλει να πετύχει και να «κερδίσει» κάτι αντίστοιχο? Anyway, παραβλέποντας τις ανησυχίες αυτού του τύπου και τις περαιτέρω αναλύσεις που δεν είναι επί του παρόντος, ας μείνουμε στο αυτό καθαυτό μουσικό αποτέλεσμα, αδιαφορώντας για τα κίνητρα και τα αίτια που οδήγησαν τους Tiefschwarz (και τους κάθε Tiefschwarz) στο να κυκλοφορήσουν αυτό το δισκάκι.

Ένα δισκάκι που κακά τα ψέματα, δείχνει εξαιρετικά καλοδουλεμένο, καλοδουλεμένο ως την τελευταία του λεπτομέρεια, γεγονός που αποδεικνύει ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο στην απίστευτα ανοδική πορεία των συμπαθών Γερμανών. Μια ανοδική πορεία η οποία βασίστηκε ως επί το πλείστον στα αξιοζήλευτα dj set τους, τα εξαιρετικά 12’’ τους , καθώς και σε μια σειρά φοβερών και τρομερών remix. TheRapture, DjHell, TrubyTrio, Kelis, Goldfrapp είναι ένα δείγμα μόνο των ονομάτων που «περιέλαβαν» κατά το πρόσφατο παρελθόν, ενώ το remix που εκτόξευσε - απρόσμενα ίσως - τη δημοτικότητα τους, ήταν στο θρυλικό πλέον dance anthem “KindaNew” των Spectrum.

Ποιοι είναι όμως αυτοί οι Tiefschwarz (βαθύ μαύρο εις την ελληνιστί)που έχουν γίνει τόσο μεγάλο hip - εκνευρίζοντας όλους εμάς τους… «κομπλεξικούς» μουσικόφιλους - και μπορείς πλέον να τους ακούς ακόμα και σε κάποιο mainstream ραδιοφωνικό σταθμό και μαγαζί (λέμε τώρα)? Το σίγουρο πάντως είναι ότι δεν είναι τίποτα τυχαίοι dance-αδες! Χρόνια στο κουρμπέτι, μολονότι είναι το δεύτερο ουσιαστικά album τους, το γούστο και η αισθητική των αδελφών Ali και BastiSchwarz, ξεπερνούν τα καθιερωμένα της house μουσικής. Κι αυτό το αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς, στο άκουσμα και μόνο των συμμετεχόντων του album. Οι οποίοι κι αυτοί με τη σειρά τους, δίνουν το απαραίτητο pop, rock ή punk feeling, ανάλογα με το track που θα επιλέξετε. Ο MattySafer, των εκρηκτικών Νεοϋορκέζων The Rapture, ανοίγει με το καλύτερο δυνατό τρόπο το δισκάκι – κάνοντας περήφανο των David Byrne εποχής Talking Heads - , οι φρέσκοι απ’ το ντεμπούτο τους Brit rockers Chikinki συμμετέχουν σε 2 tracks - φέρνοντας στο μυαλό μας τις εποχές των New Order και Happy Mondays - , η κοπέλα που πριν καμιά εικοσιπενταριά χρόνια ξεκίνησε να ζεσταίνει τις καρδιές μας με τη χαρακτηριστική της φωνή – βλέπε TraceyThorn – τραγουδάει στο “Damage”, ενώ το καρνέ συμπληρώνουν οι Ed Laliq, Small boy, Malte και o Eric D’Clark, με τον οποίο συνεργάστηκαν και στο φοβερό 12” με τίτλο “Blow”. Ωστόσο, υπάρχει κι ένας ακόμα κύριος, που όχι μόνο συμμετέχει στο album, αλλά αποτελεί και βασικό χαρτί των Γερμανών. To όνομα του Jochen Schmalbach το διακρίνει κανείς στην σύνθεση και την παραγωγή όλων των κομματιών (δώδεκα τον αριθμό), αποτελώντας τον μόνιμο studio συνεργάτη τους και συνυπεύθυνο των σκοτεινών, electro ορέξεών τους.

Το “Eat Books” κυκλοφορεί εδώ και δυο μήνες από το νέο σχετικά label της FineRecords - το οποίο εδρεύει στο Λονδίνο και στεγάζει μεταξύ άλλων φρεσκοφερμένων ονομάτων αυτά των Mocky, Free form Five, Drama Society και Italian XRays - και συνεχίζει να αποδεικνύει ότι η dance μουσική βρίσκει επιτέλους ξανά το δρόμο της, μακριά από super star djs, πόζες κι άχρωμες παραγωγές. Ανεβάστε την ένταση (με ιδιαίτερη έμφαση στο μπάσο), ετοιμάστε το βιβλίο που θα διαβάσετε μετά την ακρόαση του για να χαλαρώσετε και φάτε τους (όχι στη μάπα!)

Άρης Μπούρας