REWORKS FESTIVAL 1/10/2005 Μύλος 13/10/2005

Το σημάδι φάνηκε από νωρίς, όταν άκουσα στο ραδιόφωνο οδηγώντας μια καταπληκτική εκτέλεση από ένα θέμα του Star Wars. Αυτό δεν ήταν τυχαίο σκέφτηκα. Κάτι θα συμβεί, κάτι διαστημικό που θα μας εκτινάξει ψηλά, far above the moon, planet earth is blue and there’s nothing I can do. Έ λοιπόν συνέβη, ήταν το πρώτο Reworks Festival, γαμάτο και γεμάτο φρέσκα ονόματα από όλα τα είδη ηλεκτρονικής μουσικής με live sets και ντιτζεϊλίκια, για να ικανοποιηθούνε όλες οι ράτσες και φάτσες της πόλης.

Τέσσερις χώροι του Μύλου μετονομάστηκαν γρήγορα με F2 σε Reconstruct, Atrium, Rebuilt και Remake. Του χρόνου μάλλον θα χρειαστεί και πέμπτος χώρος καθώς και μερικοί ποδονόμοι ίσως, γιατί τέτοια κυκλοφοριακή συμφόρηση δεν θα είχε ο Μύλος ούτε αν στο Φεστιβάλ Μπύρας έβαζε μισό ευρώ τις μπύρες με δυο ποτήρια δώρο. Στις εννέα παρά που έφτασα στο Μύλο όλοι οι χώροι πλην του Ξυλουργείου - ε του Reconstruct δηλαδή - είχανε ξεκινήσει με το πρόγραμμά τους αλλά ο κόσμος δεν είχε έρθει ακόμα. Αφού προσανατολίστηκα με τα νέα ονόματα των χώρων , ανέβηκα στην Αποθήκη-Remake όπου ο Cj Kostas έπαιζε παρουσία λίγων ατόμων αγνή 4/4 tech-house, η κάτι τέτοιο τέλος πάντων, ενώ στο Rebuilt οι Scientifics πειράζανε τα μηχανήματά τους σε πιο ζωντανές καταστάσεις.

Ο γνωστός και μη εξαιρετέος Dimdj ακολούθησε και ανέβασε το αριθμητικά αυξανόμενο πλήθος με ένα ακόμα εξαίρετο set του οποίου το τέλος έχασα καθότι πήγα προς Konstantinos Bhta μεριά. Ο κόσμος ήταν αρκετός πλέον και το set περιείχε αρκετό Movement αλλά και τραγούδι. Ο ήχος σε όλους τους χώρους ήτανε άψογος και έτσι έπρεπε να είναι γιατί η νύχτα ακόμα δεν είχε αρχίσει. Τα γνωριμα breaks του ΚΒ διαδέχτηκαν οι Swayzak, live και αυτοί δώσανε κατευθείαν ρεύμα στα πόδια του κοινού αλλά πάνω που άρχισα να συγχρονίζομαι μαζί τους ένιωσα την ανάγκη για ένα γνήσιο ελληνικό βρώμικο και ο Peekay Tayloh είχε ήδη φορτώσει το λειτουργικό του στο Reconstruct όταν στριμώχτηκα μέσα. Σκληρότερος και μελωδικότερος, τρέχοντας με χιλιάδες λούπες ανά δευτερόλεπτο, το μόνο σίγουρο είναι ότι με τέτοιο live δυναμίτη οι προσδοκίες για το νέο του άλμπουμ αυξάνονται και πληθύνονται.

Σφαίρα μετά στον Munk, αν και η είσοδος για το υπαίθριο Rebuilt είχε καταντήσει συμπληγάδες. Βέβαια η κατάσταση εκεί σε αποζημίωνε, η βραδιά είχε πλέον πάρει το δρόμο της και ο κόσμος αν και στριμωγμένος λίγο χόρευε, εκπληκτικό δε το remix του Hold On των Gorillaz που έσκασε όταν μπήκα καθώς και όλο το πρόγραμμα! Το οποίο πρόγραμμα δυστυχώς εγκατέλειψα γρήγορα για να επιστρέψω στην πειραματική σκηνή του Reconstruct όπου είδαμε ίσως το highlight της βραδιάς, τον βερολινέζο Apparat. Βρώμικοι παιχνιδιάρικοι ρυθμοί πάνω από απαλές μελωδίες, κλασσική συνταγή βέβαια αλλά απίστευτα επιτυχημένη από έναν τύπο που έχει ρίξει ιδρώτα πάνω απ’ τα μηχανήματα του. Φρόντισε και παραμετροποίησε στα knobs του όλα τα ωραία στοιχεία που κάνουν την ηλεκτρονική μουσική ευέλικτη, τα tempo ανεβοκατεβαίνανε, cutoff και resonance μονομαχούσανε μέχρι θανάτου και φυσικά υπέροχα απαλά ταξιδιάρικα pads πίσω από όλο το παραπέτασμα θορύβου. Το live του ηχογραφήθηκε σε MD οπότε τσεκάρετε το site του για κανένα θαύμα. Μετά τον ηχοκράτορα Apparat επιστροφή σε πιο ανάλαφρα electro/house/tech/pop ακούσματα. Πλέον το κέφι, η ένταση, ο ιδρώτας, το αλκοόλ κτλ έχουν αρχίσει πλέον να ανεβαίνουν σε επικίνδυνες στάθμες. To δίπολο Luciano στο Rebuilt και Solar στο Remake φροντίσανε για όλα αυτά με ενδιάμεση στάση τον Alex Smoke, αλλά πλέον η διάθεση μου για εγκεφαλικό μινιμαλιστικό techno είχε αρχίσει να χάνεται. Όχι ότι η μουσική του δεν στόχευε στο σώμα και φυσικά στα πόδια, απλά ο στόχος των άλλων ήτανε αποκλειστικά αυτά.

Και κάπως έτσι καταλήξαμε στο μεγάλο φινάλε του Agoria, φινάλε για τον γράφοντα δηλαδή γιατί κατά τις έξι παρά που εγκατέλειψα τον χώρο κάθε άλλο παρά άδειος ήταν. Στον Agoria ήμουν στην ιδανική κατάσταση, η μηχανή είχε φουλάρει και ζεσταθεί, η ώρα λίγο μετά τις τρεις+μισή και όλα ήταν πια ένα απέραντο πάρτυ. Εξάλλου όταν παράλληλα με όλα όσα περνάνε από τα πικάπ του βρίσκει χώρο για κομμάτια όπως το Age Of Love, δεν χρειάζεται και πολύ για να μετατραπεί ο χώρος στο απόλυτο χορευτικό club. Κάπου από τη μέση του set του και μετά έχω κενά μνήμης, νομίζω ότι φεύγοντας ιδρωμένος πέρασα και από τον Dj Savage και μου άρεσε αλλά τέτοια ώρα, τέτοια λόγια. Μόνο που του χρόνου θα παρακαλούσα και για μια τεράστια ambient αίθουσα που θα ξεκινά τις πρωινές ώρες, λίγο πριν την εκκλησία ίσως, δεν είναι δυνατόν να φεύγεις έτσι απότομα από τέτοια φεστιβάλ, χρειάζεται το τελικό στάδιο όπου χωρίς πολλούς ρυθμούς θα κατεβούν τα bmp του σώματος/εγκεφάλου σου, θα επεξεργαστείς ότι άκουσες και έκανες, πιθανώς θα το ξεχάσεις κιόλας και θα μπορέσεις ήσυχα να επιστρέψεις σαν άνθρωπος σπίτι σου το μεσημεράκι για να δεις τις καφεϊνομανείς Gilmore Girls στο Star και να πιεις καφέ μαζί τους. Can you hear me Major Tom?

Γιώργος Γoργογέτας