Ο Τσάρλι και το εργοστάσιο σοκολάτας 21/10/2005

ROALD DAHL

Ο Τσάρλι και το εργοστάσιο σοκολάτας

(Εκδόσεις Ψυχογιός)

Αχ, σας πρόλαβα;; Πείτε μου ότι σας πρόλαβα!!! Ήδη είδατε την ταινία του Τιμ Μπάρτον «Ο Τσάρλι και το εργοστάσιο σοκολάτας» με πρωταγωνιστές τον Τζόνι Ντεπ και τον Κρίστοφερ Λι; Φτου!

Αλλά δεν σας αδικώ.

Η αλήθεια είναι ότι αφορμή για να αγοράσω το βιβλίο ήταν όταν σε κάποιο τρέιλερ «προσεχώς» είδα την εξυπνόφατσα του Ντεπ που παίζει τον Βίλι Βόνκα, ιδιοκτήτη του εν λόγω εργοστασίου. Είπα μέσα μου: Αυτήν την ταινία πρέπει απαραιτήτως να τη δω!!! Αλλά φυσικά, όπως κάνω σχεδόν πάντα έτρεξα στο πλησιέστερο βιβλιοπωλείο να αγοράσω το παραμύθι πριν δω το, όπως φημολογείται, αριστούργημα του Μπάρτον.

ΟΚ είναι παραμύθι. Είναι παιδικό παραμύθι και όπως με πληροφορεί το οπισθόφυλλο απευθύνεται σε παιδιά άνω των 12 ετών… χμ δεν λέει μέχρι πόσο όμως. Γιατί όχι να μην κάνει και για παιδιά… 32, 64 ή 82 ετών; Ε; ρωτώ! Η απάντηση είναι ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος.

Ένα ονειρικό ταξίδι πέντε απίστευτα άτακτων παιδιών εξαιρουμένου του προσγειωμένου και σαστισμένου Τσάρλι και των οικείων τους στο εργοστάσιο σοκολάτας του Βίλι Βόνκα το οποίο, να σημειώσω, ότι παρέμενε για χρόνια απροσπέλαστο στους πάντες. Ένα μεγάλο μυστήριο έμελλε να λυθεί.

Μας αποκαλύπτεται ότι το εργοστάσιο όχι μόνο δεν φτιάχνει αποκλειστικά σοκολάτες και «παραδοσιακές» λιχουδιές αλλά, προσέξτε τι μας ετοιμάζει: Την τσίχλα – γεύμα που όσο περισσότερο τη μασάς αλλάζει γεύσεις όπως ντοματόσουπα, ροσμπίφ, γλύκισμα με βατόμουρα. Κάθε φορά και ένα διαφορετικό ολοκληρωμένο γεύμα που μάλιστα σε χορταίνει. Τα Μαξιλάρια που τρώγονται, από ζύμη βανίλιας, Χαρτί του τοίχου, χρωματιστό, που γλείφεται, για παιδικά δωμάτια (βρε, ρατσισμός κατά των – χμ ολίγον – μεγαλύτερων). Αεριούχα ποτά, αεροδυναμικά (δεν κάνει να τα πίνεις σε ανοιχτούς χώρους, φυσικά). Αμ το άλλο; Καραμέλες – σφραγίσματα – αχρείαστος ο οδοντίατρος! (Αυτό μάλλον είναι το αγαπημένο μου – δεν θέλετε να ξέρετε γιατί – αλλά δεν χρειάζεται και πολύ φαντασία…)

Φαντασία είπα; Μακάρι να σας πρόλαβα και να διαβάσετε το βιβλίο για να χρησιμοποιήσετε τη δική σας φαντασία προτού σας προλάβει ο σαρωτικός Μπάρτον. Τι όμορφο παιχνίδι να πλάθεις με το νου σου το λιβάδι από πράσινη χλόη που τρώγεται, με γεύση μέντας, έναν απέραντο καταρράκτη σοκολάτας, ένα τοπίο ολόκληρο όπου τα πάντα είναι φαγώσιμα! Ή το καράβι φτιαγμένο από καραμέλα…

Σας πληροφορώ ότι άφησα πολλούς συνοδοιπόρους μου στα τελευταία μου ταξίδια σε Αθήνα με τρένο και Βουδαπέστη με λεωφορείο (ανοιχτό βιβλίο έγινα – όλα θα τα πω!) άφωνους με το να βλέπουν μια γυναίκα να διαβάζει ένα οφθαλμοφανέστατα παιδικό βιβλίο, να χαμογελάει και κάθε τόσο να κλείνει τα μάτια για να πλάσει τις εικόνες! Δεν μικροδείχνω τόσο!!! Εντάξει, όσοι με γνωρίζουν δεν παραξενεύτηκαν καθόλου…

Ο Ρόαλτν Νταλ σε ταξιδεύει μέχρι το παιδί που κρύβεις μέσα σου, είτε αυτό το ταξίδι είναι μεγάλο – το έχεις αφήσει πολύ πίσω σου – είτε είναι μικρό – το ανασύρεις αραιά πυκνά για να παίξει. Η άφιξη είναι συναρπαστική. Ο απλός τρόπος γραφής δεν σε κουράζει ιδιαίτερα αν και προτιμώ τη γραφή της Τζόαν Ρόουλινγκ με την πλούσια περιγραφική ικανότητά της. (ναι, το ομολογώ είμαι φαν και του Χάρι Πότερ, δεν μπορώ να υποκρίνομαι)

Ο Τσάρλι και το εργοστάσιο σοκολάτας. Ως βιβλίο είναι μικρό σε μέγεθος, μεγάλο στο κέρδος που σου αφήνει. Κι αν δεν θέλετε να σας κοροϊδεύουν όταν το διαβάζεται στα ταξίδια σας αγοράστε το για τα παιδιά σας, τα αδελφάκια, ξαδελφάκια, ανιψάκια, βαφτιστήρια και προτείνετε να τους το διαβάζεται λίγο λίγο κάθε βράδυ πριν κοιμηθούν. Αφήστε τα να διαμαρτύρονται ότι ξέρουν να διαβάζουν! Ισχυριστείτε σθεναρά ότι «είναι αλλιώς να σου το διαβάζει ένας μεγάλος»! Υποσχεθείτε ότι θα παίζετε και τους ρόλους με τη φωνή σας. Πρώτον θα πεισθούν και δεύτερον θα κοιμούνται και πιο εύκολα κάνοντας πιο ευτυχισμένους τους γονείς. Πώς το λεν οι Άγγλοι; It’sawin-winsituation!!! (Για όλα σας έχω λύσεις πια!)

Γιατί, λοιπόν, το εργοστάσιο του Βίλι Βόνκα ήταν κλειστό για όλους επί τόσα συναπτά έτη; Ποιοι είναι αυτοί που εργάζονται μέσα και δεν βγαίνουν ποτέ; Γιατί ξαφνικά ο κύριος Βόνκα αποφασίζει να δώσει την άδεια σε 5 παιδιά να δουν το μαγικό εργοστάσιό του; Δεν θα σας πω!

Σας αφήνω… τρέχω να δω την ταινία, τώρα που διάβασα το βιβλίο και ίσως, αν δεν με προλάβει άλλος συνάδελφος, σας περιγράψω τις εντυπώσεις μου και για το εγχείρημα του Μπάρτον.

Γιώτα Θεοδοσίου
yiota_theodossiou@yahoo.com

Atraktos.Net