IAN BROWN 21/10/2005 Μύλος, Αποθήκη 27/10/2005

Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2005

Το να έχεις μπροστά σου τον άνθρωπο που ευθύνεται εν μέρει για ένα από τα σπουδαιότερα ντεμπούτο (και όχι μόνο) albums όλων των εποχών δεν είναι και λίγο πράγμα. Το να έχεις αυτόν τον άνθρωπο μπροστά σου ,να τραγουδάει κομμάτια μέσα από αυτό το album είναι μεγάλο πράγμα. Ε, αν η όλη φάση αρχίζει με τη μπασσογραμμή του “ I Wanna Be Adored” θα ήσουν αχάριστος αν ζητούσες κάτι παραπάνω!

Άλλωστε γι αυτό δεν πήγαμε οι περισσότεροι την Παρασκευή το βράδυ στην Αποθήκη του Μύλου; Εντάξει μπορεί κάποιοι σκληροπυρηνικοί να έδιναν το παρόν έτσι κι αλλιώς, αλλά υποθέτω ότι δε θα ήταν ούτε οι μισοί από τους αρκετούς που βρέθηκαν στο live του Ian Brown. Ειδικά μετά την προηγούμενη εμφάνιση του, η οποία αν κρίνω από τα λόγια αρκετών που έχω συνομιλήσει δεν άφησε και τις καλύτερες των εντυπώσεων…

30ρηδες λοιπόν που έψαχναν κάτι από τα εφηβικά τους χρόνια, 25αρηδες που θυμήθηκαν τα brit-pop πάρτυ των 90s ,20ρηδες που ακούν κάθε βράδυ τα τραγούδια των Stone Roses στα bars ήταν εκεί για περίπου μιάμιση ώρα και όσοι πήγαν ξέροντας πάνω κάτω τι να περιμένουν δε νομίζω να έφυγαν παραπονεμένοι.

Ξεκίνημα με “I Wanna Be Adored”, “Made of Stone”, “Waterfall”!

Οι μπροστινές σειρές αρχίζουν να χοροπηδάνε, ο Ian Brown με το μικρόφωνο περασμένο γύρω από το λαιμό και attitude “γαμώ και δέρνω” μας κάνει να ανατριχιάσουμε. Άλλωστε ελάχιστοι από εμάς πιστεύαμε ότι θα ακούγαμε ποτέ αυτά τα τραγούδια ζωντανά. Ας είναι καλά ο Squire που άρχισε να παίζει στις δικές του ζωντανές εμφανίσεις τα τραγούδια των Roses, οπότε ο Brown με τι λογική “μαλάκας είμαι εγώ;” τον ακολούθησε.

Με τη συνοδεία τεσσάρων μουσικών (που έκαναν αυτό ακριβώς που έπρεπε ,τίποτα παραπάνω ,τίποτα παρακάτω) ακούσαμε επίσης τα “Sally Cinnamon”, “She Bangs The Drums” (αν δε με απατά η μνήμη μου) από τα παλιά ενώ οι επιλογές που έκανε από τις προσωπικές του δουλειές μας έδωσαν την εντύπωση ότι μαζεμένα όλα αυτά τα τραγούδια θα έκαναν έναν πολύ καλό και γεμάτο groove album-όπως πράγματι είναι το πρόσφατο greatest που κυκλοφόρησε.

“Love Like A Fountain”, “Dolphins Were Monkeys” , “F.E.A.R”. “Keep What Ya Got” , “Time Is My Everything” , “All Ablaze” είναι μερικά από τα tracks που ακούσαμε και χορέψαμε, με τον Ian Brown να μας δείχνει τις ικανότητές του στην …παντομίμα! Οι κινήσεις του και το γενικότερο στήσιμο του πάντως απέδειξαν ότι ο άνθρωπος είναι γεννημένος frontman. Άσε που προς στιγμήν νόμιζα ότι έβλεπα έναν περισσότερο ενεργητικό Liam. Α ρε άτιμοι ακόμα και την παρουσία στη σκηνή κλεμμένη την έχετε…

ΟΚ μπορεί η φωνή του να είναι περιορισμένων δυνατοτήτων ,μπορεί γι αυτό το λόγο να είχε και αυτά τα delays στο μικρόφωνο αλλά είπαμε, δεν περιμέναμε και τίποτα παραπάνω. Μια χαρά περάσαμε, ακούσαμε στο τέλος και το “Submission” των Sex Pistols και φύγαμε τσιτωμένοι για τη συνέχεια της βραδιάς !

See you lad!

Βασίλης Σίντος