FILM + COIN 22/3/2006 Εργατικό Κέντρο Σερρών 28/3/2006

Μια πανέμορφη βραδιά με πολύ κόσμο. Αυτό σίγουρα εισπράξαμε όλοι όσοι βρεθήκαμε το βράδυ της Τετάρτης στην αίθουσα του Εργατικού Κέντρου Σερρών, στο κινηματοθέατρο αυτό. Μια αίθουσα που μας θύμισε τη δεκαετία του 80, όπου σε διάφορα άσχετα σινεμάδικα πηγαίναμε και βλέπαμε συναυλίες στη Θεσσαλονίκη.

Από νωρίς 19.30 ξεκίνησε η προβολή του ντοκυμαντέρ για τους Raining Pleasure, όπου με αφορμή την πορεία του πατρινού συγκροτήματος είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε διάφορες απόψεις για την ελληνική σκηνή και να κάνουμε τους συνειρμούς μας για πολλά άλλα ελληνικά συγκροτήματα που τους έφαγε η μαρμάγκα της πατρίδας τους. Δεν είχε πολύ κόσμο στην προβολή, αλλά μετά σιγά σιγά η προσέλευση πύκνωνε, ώστε στο φινάλε της βραδιάς καμιά 250αριά άτομα να χειροκροτούνε ευχαριστημένα τα συγκροτήματα που εμφανίστηκαν.

Στη σκηνή ανέβηκαν πρώτα οι COIN , το τετραμελές αυτό συγκρότημα από την Καβάλα. Πριν από λίγους μήνες έβγαλαν τον δίσκο τους head or tales (review εδώ)και λογικά περιμέναμε να ακούσουμε κάτι αντίστοιχο. Δε συνέβη αυτό, καθώς κιθαριστικό ροκ χωρίς διάθεση μελαγχολίας έρεε άφθονο. Παίζοντας μας πολλά καινούρια τραγούδια τους, έδειξαν πως η ταμπέλα 80ς δεν ισχύει (όσο και αν τόσο πετυχημένα το έκαναν στο album). O τραγουδιστής είναι performer, από αυτούς που "λύνονται" στη πάνω στη σκηνή. Με μερικά πετάλια μπροστά στην κιθάρα θα μπορούσαν να δώσουν περισσότερο όγκο στον ήχο τους, όσο και αν ο μπασίστας, ως "ήρεμη δύναμη" έδινε το απαραίτητο βάρος. Όσο για ένα μικρό πρόβλημα στην μπότα στα drums αμέσως βρήκε τη λύση του. Από τα σχήματα εν κατακλείδι που πρέπει να τσεκάρετε.

Οι FILM ακολούθησαν και ήταν εκρηκτικοί. Η τετραμελής παρέα γοήτευσε και ξεσήκωσε. Ήχος δεμένος, συγκροτημένος, με πολλά γεμίσματα. Ηλεκτρική έπαρση και πολύ δύναμη. Εϊναι αδύνατον να μη σταθείς στο ταμπεραμέντο που αναδύει η τραγουδίστρια, αλλά το δυναμικό και ελέυθερο της ύφος και τα παρα πολύ καλά φωνητικά σε παρέπεμπαν σε ανάλογες εκρηκτικές παρουσίες σαν αυτές των Cobra Killer! Απόλυτα αναμενόμενο να μας παίξουν το καινούριο τους album, το Angel B. O κόσμος δεν άκουγε κάτι ...παρατηρητικά καθώς αρκετά από τα κομμάτια τους έχουν ακουστεί στο ΡΟΔΟΝ. Αρκετά ξεσηκωτικά τα Stop Stop, έντονη η κραυγή στο τελείωμα του Frenzy, κατακοκκίνσε η σκηνή στο red lights ( τα φώτα ήταν επίσης πολύ εύστοχα, σε ένα χώρο που καλύπτει αυτά τα πράγματα με πενιχρά μέσα. Εντυπωσιακό και το δίδυμο των φώτων πίσω από τη σκηνή, σαν 2 φωτεινά μάτια που ξύπνησαν και παρατηρουσαν ). Πολύ καλό και το Alarm με φωνητικές δυνατότητες αλά kate bush.

Η μπάντα δήλωσε πως τελικά είναι ωραίο να παίζεις σε κιηματοθέατρο (ειδικά αν σε λένε film κάποιος απάντησε). Από τα highlights ασφαλώς το πιο γνωστό στους πιο πολλούς this is a love song και η εκτέλεση του montage (με ένα άρπισμα που θύμισε λίγο και τους System OAD). Επειδή στις Σέρρες το σσσ το έχουνε ΠΑΧΥ, θέλησαν να μας αποχαιρετίσουν με το κομμάτι SSS!, ένα όμορφο ηλεκτρονικής έναρξης και sonicouthκής λήξης. Το χειροκρότημα τους επανέφερε γρήγορα επί σκηνής, και το φινάλε δόθηκε με το love song. Άπαντες, κόσμος, μουσικοί και διοργανωτές πλήρως ευχαριστημένοι.

Αξίζουν σίγουρα συγχαρητήρια στο ΡΟΔΟΝ Fm , στην Κινηματογραφική Λέσχη Σερρών και σε όσους πίστεψαν πως η επαρχία έχει δικαίωμα για καλές συναυλίες. Και κυρίως χωρίς τη διάθεση αρπαχτής, καθώς το εισιτήριο είχε μόνο 8 ευρώ, ενώ η μπύρα μέσα μόλις 1,5 ευρώ! Και για να ισχύουν αυτές οι τιμές πρέπει να συνεισφέρουν και τα ίδια τα συγκροτήματα, για αυτό και πρέπει να τους πούμε μπράβο γιατί ήρθαν και έπαιξαν στις Σέρρες, απλά για να επικοινωνήσουν με τον κόσμο και όχι για να βελτιώσουν την "οικονομική τους κατάσταση".

Κυριάκος Σκορδάς