 |
|
|
|
SHOW YOUR BONES
|
Show Your Bones αντί για το αναμενόμενο Show Our Balls…
Όταν το 2003 οι Yeah Yeah Yeahs κυκλοφόρησαν το Fever To Tell, ήταν φανερό ότι βρίσκονταν ένα επίπεδο πιο πάνω από την υπόλοιπη «πλέμπα» που υποτίθεται ότι έπαιζε “art punk” μουσική. Τα έντεκα τραγούδια-ύμνοι του άλμπουμ, γεμάτα rock’n’roll ενέργεια, νεοϋορκέζικη αλητεία, προκλητικό στίχο και ποτισμένα από την ξεχωριστή ερμηνεία της Karen Orzalek, δεν άφηναν τον ακροατή να πάρει ανάσα στα 37 λεπτά της διάρκειάς τους. Το τρίο από το Μεγάλο Μήλο έδειχνε ικανό για μεγάλα πράγματα.
Στα τρία χρόνια που μεσολάβησαν μέχρι την εμφάνιση του ολοκαίνουριου Show Your Bones –χρονικό διάστημα μεγάλο για να καταδείξει τη σοβαρότητα με την οποία οι YYY αντιμετώπισαν το επόμενο βήμα τους- οι τρεις νέοι πέρασαν από διάφορες φάσεις για να καταλήξουν στα έντεκα καινούρια κομμάτια τους. Η Karen μετακόμισε από τη Νέα Υόρκη στο Λος Άντζελες, οι σχέσεις της με τον Nick Zinner και τον Brian Chase πέρασαν από πολλές δυσκολίες (τις οποίες αναλύει διεξοδικά το τρέχον τεύχος του αμερικάνικου Spin, που θέτει και ερωτήματα για το πόσο θα υφίσταται ακόμη το γκρουπ), ενώ και οι τρεις προσπάθησαν να ασχοληθούν με solo projects. Ακούγοντας επανειλημμένα τα κομμάτια, εκτιμώ πως μπορώ να διακρίνω τις φάσεις αυτές και να τις ξεχωρίσω σε τρεις:
Η πρώτη φάση (τραγούδια Gold Lion, Way Out, Fancy, Phenomena) είναι η περίοδος κατά την οποία οι YYY βρίσκονται σε παγκόσμια περιοδεία για την προώθηση του Fever To Tell. Με κεκτημένη ταχύτητα από το παραπάνω άλμπουμ γράφουν τραγούδια ανάλογης εκρηκτικότητας, με διαφοροποίηση λίγο στις πιο «κατεβασμένες» ταχύτητες (χαρακτηριστικό που γίνεται πιο ορατό στη συνέχεια του δίσκου) και στην προσθήκη της ακουστικής κιθάρας στην ενορχήστρωση. Το αποτέλεσμα είναι τέσσερα ιδιαίτερα όμορφα pop τραγούδια που κάνουν την καλύτερη εισαγωγή στο δίσκο.
Η δεύτερη φάση (τραγούδια Honeybear, Cheated Hearts, Dudley, Mysteries) είναι αυτή κατά την οποία οι YYY αντιμετωπίζουν τις περισσότερες δυσκολίες. Δυσκολίες για να συνεννοηθούν μεταξύ τους, δυσκολίες για να γράψουν νέα τραγούδια, δυσκολίες για να αποφασίσουν το είδος της παραγωγής που θα έχουν αυτά (είναι χαρακτηριστικό –όπως και πάλι αναφέρει το Spin - ότι ο παραγωγός Squeak E. Clean ήθελε το άλμπουμ με έναν πιο ηλεκτρονικό και αλά LA ήχο, κάτι για το οποίο συνηγορούσε και η O, σε αντίθεση με τους Zinner και Chase που υποστήριζαν τον χαρακτηριστικό ροκ ήχο της Νέας Υόρκης). Συνέπεια όλων αυτών είναι τα τέσσερα αυτά τραγούδια να αποτελούν τη μεγάλη ύφεση του δίσκου. Τα Honeybear και Mysteries είναι απλά γεμίσματα με το πρώτο να ξεκινά με ένα πανομοιότυπο ρεφραίν από ηλίθιο disco κομμάτι της δεκαετίας του 70 ή 80 (ακόμα να καταλάβω ποιο μου θυμίζει) και το δεύτερο να είναι σα να βγήκε από άλμπουμ των Kills. Δεν χρειαζόμαστε άλλους Kills, είμαστε ικανοποιημένοι με αυτούς που έχουμε. Τα σχετικά ήρεμα Cheated Hearts και Dudley είναι συμπαθητικά, αλλά ουσιαστικά αποτελούν καλές αντιγραφές του Maps και του Y Control αντίστοιχα από το πρώτο άλμπουμ. Ούτε και από αυτά χρειαζόμαστε άλλα.
Η τρίτη φάση (τραγούδια The Sweets, Warrior, Turn Into) είναι η απογείωση. Ο δρόμος που θα έπρεπε να ακολουθήσουν εξαρχής και πιθανόν τα κομμάτια που γράψανε τελευταία. Οι YYY διαφορετικοί και αυθεντικοί, όπως ακριβώς τους ταιριάζει. Το The Sweets μια μπαλάντα γεμάτη λυρισμό που καταλήγει σε ένα απεγνωσμένο ξέσπασμα τόσο της Ο όσο και των κιθάρων, το Warrior (ίσως το καλύτερο κομμάτι που έχει γράψει ποτέ το συγκρότημα) που θυμίζει πρωτόλειες ηχογραφήσεις underground αμερικάνικων σχημάτων της δεκαετίας του 80 και το Turn Into ένα γεμάτο ομορφιά pop κομμάτι που αναδεικνύει και άλλες πλευρές της ερμηνευτικής ικανότητας της κοπελιάς του γκρουπ.
Το Show Your Bones εξ ολοκλήρου χαρακτηρίζεται και πάλι (όπως και ο προκάτοχός του) από τους ιδιαίτερους στίχους της Ο, αυτή τη φορά, όμως, ακολουθούν μια περισσότερο αυτοβιογραφική, παρά εκείνη την προκλητική γραμμή που είχαν πριν τρία χρόνια. Επίσης, είναι πολύ λιγότερες οι φορές που θα την ακούσετε να ουρλιάζει και να φωνάζει στα 39 λεπτά του δίσκου. Η Karen αποφάσισε να δείξει πως η ερμηνεία της δεν εξαντλείται στις κραυγές του πρώτου άλμπουμ, αλλά διαθέτει όλα εκείνα τα στοιχεία που μπορούν να την κάνουν ολοκληρωμένη τραγουδίστρια. Καταφέρνει, πάντως, είτε με τον ένα, είτε με τον άλλο τρόπο να ακούγεται το ίδιο επαναστατική και στις δύο περιπτώσεις.
Πιστεύω ιδιαίτερα στις δυνατότητες των Yeah Yeah Yeahs. Τους λάτρεψα στο Fever To Tell και θα συνεχίσω να τους εκτιμώ και μετά από το Show Your Bones. Θεωρώ, όμως, ότι το τελευταίο στις περισσότερες στιγμές του είναι αρκετά εύκολο γι αυτούς. Ένα άλμπουμ που θα μπορούσαν να γράψουν ανά πάσα στιγμή. Ένα άλμπουμ ικανό κυρίως για να προσελκύσει νέους φίλους στο συγκρότημα, παρά για να εκστασιάσει τους παλαιότερους. Περίμενα κάτι πιο ακραίο από τους τρεις μουσικούς. Για να καταλάβετε περίπου τι εννοώ, είχα την εντύπωση ότι οι YYY θα είχαν τα αρχίδια να ακολουθήσουν μια ανάλογη πορεία με αυτήν που ακολούθησαν οι Liars, του πάλαι ποτέ φίλου της Karen O, του Angus Andrew. Φαίνεται όμως, πως ο τελευταίος της προσέφερε πολλές δόσεις sex, αλλά κανένα μάθημα αβαντγκαρντισμού…
Κώστας Παπασπυρόπουλος |
Foreign Office
