 |
|
|
|
SO DIVIDED
|
Η έναρξη είναι απόλυτα ….χριστουγεννιάτικη. Με μια γλυκιά μελωδία ως intro στο a song of fire and wine, σαν ήχοι από οικογενειακή γιορτή. Μετά τα πράγματα δυναμώνουν, παραμερίζονται οι υποψίες σου πως θα ακολουθήσει ένα επικό ντελίριο και αρχίζει ένα δυνατό ροκ εν ρολ. Το δεύτερο κομμάτι stand in silence έχει όλα αυτά τα εχέγγυα των αμερικάνικων ήχων, που περιμένεις να εκτοξευτεί στα χνάρια ακόμα και των AFI. Αντ’ αυτού… πάλι παύση και το επικό στοιχείο που είχες απορρίψει πως θα ακολουθήσει, εμφανίζεται κάπου στα μισά. Και εκεί που αναρωτιέσαι, να και πάλι τα ξέφρενα γρήγορα κτυπήματα, στα τύμπανα και στα όποια riff.
Αναρωτιέσαι πως θα πάει ο υπόλοιπος δίσκος. Οι ...AND YOU WILL KNOW US BY THE TRAIL OF DEAD (ή αλλιώς TRAIL OF DEAD όπως τους λέμε εμείς οι …κολλητοί τους) δεν είναι από τα σχήματα που δεν έχουν κατασταλάξει πως θα σου εμφανιστούν. Νομίζω ότι πάντα το ανάστροφο επιδιώκουν, δηλαδή να τους ακούς και να αργείς εσύ να κατασταλάξεις για το τι ακούς.
Προσωπικά θεωρώ πως ο δίσκος τους είναι ότι πιο πιασάρικο έχουν κάνει. Με μια θητεία …μέσα στη γοητεία, χρησιμοποιούν άλλοτε τις emo και σύγχρονου αμερικάνικου πανκ εκφάνσεις, μαζί με πολλά πιο …macho ροκ πράγματα (που έχουν στην ετικέτα τους και λίγο 70’ς). Το wasted state of mind είναι καλό και χιτάκι (πότε βγάλανε κομμάτι χιτ οι trail of dead?), ενώ το naked sun πιάνει και τα μεγαλύτερα (αλλά τεράστια σε μέγεθος αμερικάνικα) ακροατήρια, με πιο βαρύ ύφος, αλλά και με λίγο prog εκρήξεις (βοηθούν σε αυτό, πέρα από τα ένχορδα και τα βαθιά πνευστά). Δεν απουσιάζει το σκοτεινό ύφος εν γένει από το so divided (πως θα μπορούσε άλλωστε;).
Νομίζω πως αυτές οι αλλαγές, με αναλαμπές διαφορετικών χροιών, είναι που κάνει και το νέο τους δίσκο γοητευτικό. Αρκεί βέβαια να είστε κοντά στο λεγόμενο pure ροκ, αλλά να ευχαριστιέστε και σοφιστικέ κολπάκια αλά mercury rev. Γιατί όπως πάντα, από όλα έχει ο μπαξές, κι εσύ άφοβα φόρα την ποδιά και συγκόμιζε ότι σου αρέσει. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ένας μεγαλειώδης δίσκος, από αυτά που χαίρεσαι όταν ο βόμβος κατακυριεύει το δωμάτιο σου.
Δεν είναι θορυβώδης, είναι μελωδικός. Θα μπορούσες μόνο να χωρίσεις τα κομμάτια σε δύο μεγάλες κατηγορίες, σε αυτές που κυριαρχούν τα μελωδικά φωνητικά και σε αυτά που επικρατεί η ατμόσφαιρα των συνθέσεων. Κάπου ανάμεσα ισορροπούν τα τραγούδια …και έτσι επαληθεύεται και ο τίτλος…so devided, όπου στο ομώνυμο κομμάτι τα δίνουν όλα μαζί! Έχουν και μια μπαλάντα, που την ακούς και σε δύο εκτελέσεις, το witch’s web, έτσι για να το παίξουν και φιλήσυχοι.
Οι Trail of Dead είναι από τις μπάντες που ξέρουν πώς να προσφέρουν εκ νέου το ροκ, αποτινάσσοντας τα παλιομοδίτικα στοιχεία, που ορισμένες φορές στοιχειώνουν το ροκ, δίνοντας λαβές χαιρεκακίας στους πιο trendy ακροατές. Δεν ξέρω αν και αυτοί οι αέναα ψάχνοντες το νέο ήχο, δεν θα πουν πως κομμάτια σαν το life έχει πολλά να τους πει, ή ύμνοι σαν το sunken dreams δεν θα μπορούσαν να το χορέψουν, εγκλωβισμένοι στη μετά-ροκ ορμή του.
Το εσώφυλλο επίσης έχει αυτό το παράταιρο της συνύπαρξης, δηλαδή κανονικές φωτογραφίες του group, μαζί με εικόνες είτε βγαλμένες από video games ή και από animated ιστορίες.
Ατμόσφαιρα, ροκ ήχοι και διάθεση, συνθέσεις, μελωδία, δύναμη. Χρειάζεται κάτι επιπλέον; Απλά οι trail of dead αποδεικνύουν, με εντυπωσιακή ευκολία, πως είναι ένα super γκρουπ, και αυτό μου αρέσει. Φορέστε ακουστικά αντί για γιαλιά και απολαύστε ένα γυμνό ήλιο…
I’m a naked sun,
I have no clouds to conceal me,
I have not one,
maybe someday I’ll forget to rise up
but it hasn’t happened yet, I’ve got you sunburnt now
Κυριάκος Σκορδάς |
Foreign Office
