|
|
|
|
SIGUR ROS
|
Ήταν πραγματική τύχη για μένα η συναυλία των Sigur Ros στην Φρανκφούρτη. Από τις πρώτες μέρες της παραμονής μου στη Γερμανία είχα κλείσει το εισιτήριο για την εμφάνιση των Ισλανδών. 18 Απριλίου στο Dreikoenigskirche. Εσείς οι Γερμανομαθείς, καταλαβαίνετε ότι το συνθετικό Kirche σημαίνει εκκλησία. Και όντως: Οι Sigur Ros δεν εμφανίσθηκαν σε κάποιο club με την πρωτότυπη ονομασία "Η Εκκλησία των τριών Βασιλιάδων". Εμφανίσθηκαν στην Ευαγγελική Εκκλησία Των 3 Βασιλιάδων. Ναι, αυτήν που βλέπετε στη φωτογραφία. Οι διοργανωτές θεώρησαν κατάλληλο έναν τέτοιο χώρο για τους Ισλανδούς. Και είχαν δίκιο: η εκκλησία αυτή λειτούργησε άψογα για τη συγκεκριμένη συναυλία. Σκεφτείτε έναν ναό (εσείς οι Θεσσαλονικείς) στο μέγεθος της Αχειροποιήτου, για παράδειγμα. Γεμάτο με κόσμο, ο οποίος έπρεπε να κάθεται είτε στα έδρανα είτε στο γυναικωνίτη! Και δεν έπρεπε ούτε να καπνίζει, ούτε να τρώει, ούτε να πίνει, ούτε να χρησιμοποιεί κινητά. Και τα μουσικά όργανα στο χώρο του Ιερού (χωρίς το τέμπλο, φυσικά). Πίσω από τον τραγουδιστή, ο Εσταυρωμένος. Σβηστά φώτα και χαμηλός, διακριτικός φωτισμός να συνοδεύει τα τραγούδια. Και οι Sigur Ros, με τις μουσικές τους, να μην αναιρούν την ήδη δημιουργηθείσα ατμόσφαιρα. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα, αν αυτή είναι η καλύτερη συναυλία, που έχω παρακολουθήσει, είμαι όμως sigurros, ότι είναι η πιο ατμοσφαιρική. Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Η συναυλία ξεκινούσε στις 8, όπως άλλωστε οι περισσότερες συναυλίες στη Γερμανία. Ο κόσμος, όμως, άρχισε να μαζεύεται από τις 5, με αποτέλεσμα στις 7, λίγο πριν ανοίξουν οι πόρτες, να έχει γεμίσει το προαύλιο του ναού. Φυσικά, δεν υπήρχε ούτε για δείγμα ένα εισιτήριο στο ταμείο. Μέχρι να καθίσει ο κόσμος στα έδρανα και να μεταφερθούν στον γυναικωνίτη αυτοί, που είχαν καταλάβει τους διαδρόμους, πήγε 8.30. Τα 4 μέλη των Sigur Ros ανέβηκαν στο Ιερό στις 8.35. Μικροί στην ηλικία, με ένα brit pop στυλάκι, που είναι λίγο αταίριαστο με τη μουσική που παίζουν. *2*Παρέα τους και 4 κοπέλες, που δημιούργησαν με 3 βιολιά και 1 τσέλο μια μικρή ορχήστρα εγχόρδων. Οι Sigur Ros (το τριαντάφυλλο της νίκης σε απόλυτη μετάφραση και το όνομα της αδερφής του Jon Thor Birgisson) ξεκίνησαν με ήρεμα και άγνωστα κομμάτια. Κομμάτια που δημιούργησαν με τη σειρά τους μια κατάνυξη στους παρευρισκόμενους. Η ακουστική, φυσικά, πλησίαζε στο τέλειο, ενώ ο ήχος άγγιζε πολύ υψηλά επίπεδα. Ο Jon Thor Birgisson τραγουδούσε με απόλυτη εκφραστικότητα τα νέα τραγούδια του συγκροτήματος. Ενδεικτικοί τίτλοι: Fyrsta, Samsk. Τραγούδια, που με το πρώτο άκουσμα μας άφησαν απόλυτα ικανοποιημένους. 30 λεπτά και καμιά αναφορά στο Agaetis Byrjun (Μια νέα αρχή). Και να, το Ny Batteri. Ο κόσμος έχει ήδη ζεσταθεί και απολαμβάνει το υπέροχο παίξιμο της μπάντας και των τεσσάρων κοριτσιών. Παρόλα αυτά, δεν έχει τη διάθεση να σηκωθεί από τα έδρανα. Ίσως, γιατί είναι εκστασιασμένος από την όλη ατμόσφαιρα. Με το που τελειώνει το Ny Batteri, εμφανίζεται στη σκηνή κάποιος κύριος, αρκετά μεγάλος σε ηλικία, που αρχικά μοιάζει να είναι ο πάστορας της εκκλησίας! Ο κύριος αυτός, για τον οποίο δεν μας είπε τίποτα ο Jon Thor, ονομάζεται τελικά Steindor Andersen και είναι τραγουδιστής παραδοσιακής μουσικής στην Ισλανδία. Ο Steindor τραγουδάει τρία όμορφα τραγούδια με τους Sigur Ros και ενισχύει ακόμα πιο πολύ το θρησκευτικό κλίμα. Με την αποχώρηση του κυρίου Steindor έρχεται η ώρα για το αγαπημένο μου τραγούδι από το Agaetis Byrjun. Το Olsen Olsen μαγεύει τα αυτιά μας με μια υπέροχη εκτέλεση από την μπάντα. Και μετά το τελευταίο κομμάτι. Στο Hafsol (από το Von) αλλάζουν οι ρόλοι: Τα βιολιά και το τσέλο παίζονται με τα δάχτυλα, η ηλεκτρική κιθάρα με το δοξάρι και το μπάσο με την μπαγκέτα! Το κομμάτι τελειώνει με ένα Godspeedικό ξέσπασμα, που διαταράσσει την ησυχία της εκκλησίας. Υπέροχο τραγούδι, που κάνει τους Γερμανούς να σηκωθούν από τη θέση τους και να ζητωκραυγάζουν ζητώντας επίμονα encore. Το encore δεν αργεί. Τρίτο κομμάτι από το άλμπουμ που τους έκανε διάσημους, το.... χιτάκι Svefn-g-englar. Και για το τέλος, το τραγούδι από τη ταινία 101 Ρέυκιαβικ, που όπως θα θυμάστε παίχτηκε στο προηγούμενο Φεστιβάλ Κινηματογράφου προκαλώντας θετικές εντυπώσεις. *3*Αν και θα προτιμούσα το Bium Bium Bambalo, το τραγούδι από την επίσης παιγμένη στο Φεστιβάλ ταινία, Άγγελοι του Σύμπαντος (που αυτές τις μέρες παίζεται στη Γερμανία), η εκτέλεση του popp είναι εξαιρετική, με ένα εκπληκτικό ορχηστρικό ξέσπασμα στο τέλος. Όλοι, πια, έχουμε παραληρήσει. Ζητούμε και δεύτερο encore, αλλά το συγκρότημα βγαίνει απλά για μια υπόκλιση στον κόσμο. Σαν μια συναυλία κλασσικού ρεπερτορίου! Δεν ξέρω αν σας κούρασα με τη περιγραφή μου, αλλά αυτή δεν ήταν μια συνηθισμένη rock συναυλία. Ακόμα και το play list ήταν ζωγραφισμένο καλλιτεχνικά από τα μέλη του συγκροτήματος. Ήταν 2 ώρες μαγευτικές. Ο Jon Thor Birgisson φυσικά, έπαιξε μόνο στο πρώτο και το τελευταίο (το δεκατοτρίτο) κομμάτι την κιθάρα με τα δάχτυλα. Στα υπόλοιπα είχε συμμετοχή μόνο το δοξάρι. Τα καινούρια κομμάτια των Ισλανδών ακούγονται τουλάχιστον ισάξια των παλαιών. Και οι Sigur Ros δείχνουν να είναι ένα συγκρότημα που θα μας απασχολήσει ακόμα περισσότερο στο μέλλον. Οι Ισλανδοί έδωσαν μόνο τρεις συναυλίες στη Γερμανία. Περιοδεύουν αυτή τη στιγμή σε Ευρώπη και Αμερική, χωρίς φυσικά να περνούν από τη Ελλάδα. Το θέμα είναι γιατί. Το όνομά τους είναι ήδη αρκετά γνωστό στους έλληνες μουσικόφιλους, οι οποίοι άνετα θα γέμιζαν έναν παρόμοιο σε μέγεθος χώρο. Το εισιτήριο που έβαλαν οι Γερμανοί ήταν μόλις 4500 δρχ. Αυτό δείχνει ότι δεν είναι και τόσο ακριβό συγκρότημα για τους διοργανωτές. Άρα, ή οι έλληνες διοργανωτές νομίζουν ακόμα ότι θα βγάλουν χρήματα φέρνοντας κάποιο γερασμένο, ή αμφιβόλου αξίας, βρετανικό συγκρότημα, ή ο Χριστόδουλος δεν δίνει κάποια εκκλησία! Εύχομαι κάποια στιγμή σύντομα, και όσο είναι ακόμα στην ακμή τους, να τους δούμε τους Ισλανδούς και στη χώρα μας. Κι ας μην παίξουν και στην Μητρόπολη!
Κώστας Παπασπυρόπουλος |