ELECTRELANE + Frantic V 6/4/2002 AN club, Αθήνα 14/4/2002

Στα σκαλοπάτια βρέθηκες αν έφθασες αργά. Και έσπρωξες πολύ για να κατέβεις τα σκαλιά. Και ακόμη περισσότερο για να έβρεις μια γωνιά, όχι πίσω από κολόνα, αλλά που και την σκηνή να βλέπεις. Ούτε χειραψίες, ούτε φιλιά με τις γνωστές και τους γνωστούς, καθώς τα χέρια ήταν κολλημένα. Με χαρά όλη η τετραμελής παρέα βρήκε τον χώρο που μπόρεσε και αφέθηκε να δει το live.

Στη σκηνή οι Frantic V έδειχναν ότι το Αν θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ένα ζηλευτό γκαράζ της Αθήνας. Το έδειχναν μετά μουσικής, καθώς είναι ένα από τα κορυφαία garage σχήματα, με συνέπεια σε αυτό που κάνουν και σε αυτό που εκπέμπουν. Ο γίγας των φωνητικών απουσίαζε, αλλά επάξια η αντικατάσταση από τους υπολοίπους. Διασκευές και τα δικά τους κούνησαν αρκετά τον κόσμο, τους χειροκρότησε ζεστά και οι ίδιοι ανανέωσαν το ραντεβού τους με το αθηναϊκό κοινό. Αξίζει βέβαια ν προσθέσουμε ότι οι Frantic V έφθασαν αρκετά κουρασμένοι από το πολύωρο οδικό τους ταξίδι (αν και ωδικό θα ήταν, αφού συνέχεια τραγουδάνε), όπου έπρεπε να ενημερωθούν πλήρως για τα αγροτικά ζήτήματα, να γνωρίσουν από κοντά αγρότες συνδικαλιστές, να περάσουν μπλόκα, να δουν και τις παρακαμπήριες οδούς της Θεσσαλίας και της Φθιώτιδας, να θυμούνται για καιρό την Μακρυράχη και να τα καταφέρουν να βρεθούν και στο Αν.

Κάποιοι είπαν ότι οι Frantic V καλά μας ζέσταναν. Αλλά υπήρχε έτσι και αλλιώς αδιαχώρητο στο Αν. Τρομερή ζέστη και sold out ξανά. Αν θέλετε να είμαι αντικειμενικός, δεν θεωρώ κατόρθωμα να γεμίζει ένας χώρος σαν το Αν, σε μια πόλη 4-5 εκατομμυρίων. Το ίδιο και για τη Θεσ/νίκη. Είναι απλά οι διαπιστώσεις ότι ζούμε σε μια αντι-ροκ χώρα, ειδικά δε με τα καινούρια ονόματα. Με βάση αυτά, είναι χαρά να είναι γεμάτο το Αν για τις Electrelane.

Ποτέ δεν πρόκειται να βγεις χαμένος από τη γνωριμια με ένα νέο όνομα. Το άλμπουμ τους ROCK IT TO THE MOON (δες και http://www.atraktos.gr/intro_foreign.taf?function=detail&aa=202 ) ήταν πολύ καλό, γλυκό και ευχάριστο. Ακόμη και αν δεν το άκουσες, ένα σποτ στο ράδιο και ένα κομμάτι σου ήταν αρκετά για να περάσεις από το Αν, εκτός αν δεν είσαι μουσικόφιλος, η δε τιμή στα λογικά, πήρες και ένα cdάκι (οι πιο πολλοί), οπότε πλούσια η σαββατιάτικη συγκομιδή.

Σε σχέση με το άλμπουμ οι Electrelane έπαιξαν λιγότερο, και κυρίως ήταν πάρα πολύ τρακαρισμένες. Χαμηλά βλέματα προς το κοινό, χαρά και έκπληξη για τη συμμετοχή του κόσμου. Οσο και αν οι μελωδίες είναι γνώριμες, αποπνέουν μια φρεσκάδα, που δεν ξέρω αν είναι προϊόν της θηλυκότητας. Τα φωνητικά στα πλήκτρα (farfisa) κοντά είναι ένα στοιχείο, αλλά όποτε χρειάστηκε να γκαζώσουν αλά Sleater Kinney, μετά χαράς έγιναν αποδεκτές. Τα κομμάτια τους είναι ιδιαίτερα απλά, αλλά ευχάριστα. Η απλότητα αυτή επιβεβαιώθηκε άμεσα με την πολύ καλή διασκευή του Ι am on Fire. Ακόμη και τα δικά τους κομμάτια, δεν τα ξεχείλωσαν καθόλου, βγάζοντας μια στενή μονομέρεια, που πιθανόν να τις αδικεί και να οφείλεται αποκλειστικά στο τρακ τους. Τώρα για το τρακ, από ένα group που περασε και από το T in the Park, είναι λίγο αδικαιολόγητο. Η σκηνική τους όμως παρουσία, με τις γραβατούλες εύστοχη, ο δε ήχος αρκετά καλός (είχαν και δικό τους ηχολήπτη νομίζω).

Σαν αποτέλεσμα όμως καλά περάσαμε, και με χαρά θα τις ξαναβλέπαμε. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ένα live, αποτελεί μια άριστη επιλογή εξόδου. Αν κάποτε το δούμε έτσι, οι συναυλίες θα είναι πάντα με κόσμο.

Κυριάκος Σκορδάς