Μια εκπληκτική συναυλιακή εμπειρία από ένα από τα πιο ιδιόμορφα μοντέρνα μεγαθήρια της τελευταίας δεκαετίας! Οι ANIMAL COLLECTIVE καθήλωσαν τους λιγοστούς θεατές στη συναυλία που έδωσαν στη Θεσσαλονίκη, σε μια πόλη που μόνιμα είναι απούσα… Ακόμα και ως… πρωτεύουσα των Βαλκανίων (sic) έχει καταντήσει ανέκδοτο αφού οι ANIMAL COLLECTIVE γέμισαν και ενθουσίασαν κοινό στις γειτονικές βαλκανικές χώρες…

Και εδώ όμως ενθουσίασαν. Οι τρείς πια από την ζωώδη κολεκτίβα τα έδωσαν όλα. «Κτύπησαν γερά», τα «έχωσαν χοντρά» μπροστά στο σχεδόν άδειο principal. Τα περίπου 200 άτομα φάνταζαν λίγα και για το μέγεθος του μαγαζιού και προπάντως για το μέγεθος των ANIMAL COLLECTIVE. Μιας μπάντας που τα τελευταία τέσσερα χρόνια ξέφυγαν από το να αποτελούν ίνδαλμα μόνο του Wire, και που ακόμα και σε πιο «mainstream» έντυπα είδαν τις φάτσες τους και διάβασαν κολακευτικά σχόλια.

Έτσι κι αλλιώς αυτό που χαρακτηρίζει τη μουσική τους (πέραν των μουσικών ιδιωματισμών και ονομασιών που μπορείς να τους προσάψεις) είναι η εξής τριπλέτα: Πρωτοπορία, Εξέλιξη, Ανατροπή με εκπλήξεις. Οι δίσκοι τους συνηγορούν σε αυτό, αλλά η δυνατότητα να τους δεις ζωντανά έρχεται ως αφοπλιστική επιβεβαίωση.

Κομμάτια αγνώριστα ή μη αναγνωρίσιμα, από τη μαρμελάδα με τις φράουλες πολτοποιημένη και ξανα-αλειμμένη μέχρι τα κομμάτια του Panda Bear.

Ο Avey Tare χειριζόταν μηχανήματα από κάτι που έφτιαχναν ήχο ντραμς, κρατούσε καμιά μπακέτα για να δώσει κι άλλο ρυθμό, χρησιμοποιούσε που και που κιθάρα … προσθέτοντας μελωδία και τραγουδούσε. Ο Geologist είχε μπροστά του μια στοίβα από ηλεκτρονικά με καλώδια που εξείχαν σαν μακαρονάδα που χύθηκε από τον τένζερη και στο κεφάλι του είχε έναν φακό για να προσθέτει το επιστημονικό image του γεωλόγου. Τέλος σε ατελείωτα mixing, αλλά και κρουστά και απομίμηση πλήκτρων ο Noah Lennox (ο γνωστός πια ως αυτόνομος Panda Bear ) . Mε αυτά ως εφόδια εξαπέλυσαν ένα σκληρό σφυροκόπημα, που άγγιξε το trance, κάνοντας συνεχείς στροφές με ροκ φόρμες (απόλυτα κατανοητές), και απλώνονταν παντού ως ethnic της παγκοσμιοποίησης.

Θεωρώ ως ιδιαίτερα εντυπωσιακό τη συνύπαρξη των φωνών του Avey με τον Panda Bear, που συχνά κατέληγε σε μεθυστική διφωνία που … έφτανε μέχρι τις μουσικές των κεντροαφρικανικών χωρών. Αυτό το πάντρεμα των φωνών σε κλίμακες τέτοιες είχε την αγγλοσαξονική προφορά με τον αφρικάνικο μανδύα.. Επίσης ο ήχος έβγαινε με αγωνία και αεικίνητη προσπάθεια στη σκηνή, κύρια με την επιλογή και την κυριαρχία τους πάνω στα δεκάδες πετάλια και άλλα ενισχυτικά και όχι με κάποια samples, τα οποία παραδόξως ήταν ελάχιστα και μόνο ως εισαγωγές σε 2-3 κομμάτια χρησιμοποιήθηκαν. Οι συνεχείς εξάρσεις ευνοούνταν ή απλά συνυπήρχαν με τοδυνατό σαν ανακριτήριο φως πίσω από τους μουσικούς και τον εξοπλισμό τους.

Ο τρόπος που αυτά παρουσιάστηκαν ήταν με πολύ έντονο ρυθμό, που σε παρότρυνε να κουνηθείς και να χορέψεις (αλλά σε αυτά ποτέ δεν ήταν επιρρεπής η θεσσαλονικιώτικη κουλτούρα – εκτός αν αφορούσε μαγαζιά ξενυχτάδικα της γειτονικής του αεροδρομίου περιοχής). Το ότι υπήρχαν αρκετοί που δεν χόρευαν πιστεύω να οφείλεται πως ήταν απλά αποσβολωμένοι με τον ήχο.

Λίγο πολύ… με τους περισσότερους μιλήσαμε… και άπαντες ήταν ενθουσιασμένοι μετά την 1.30 σχεδόν ώρα που κράτησε (λίγο πολύ οι ίδιοι που πήγαν και στον Elliot λίγες μέρες νωρίτερα ήταν – ρε Κώστα, μόνο εσύ έλειπες!).

Τη συναυλία άνοιξε ο AXOLOTL, μια μοναχική φιγούρα που καθοδηγούσε τον πλούσιο ηλεκτρονικό του εξοπλισμό του με μια μπακέτα από ντραμς, ένα βιολί και φωνές-κραυγές στο μικρόφωνο. Συνεχώς προσπαθούσε να δει και να ελέγχει όλα τα βύσματα, άλλαζε καλώδια, επιδίωκε ανα-ηχογραφήσεις και μεταδόσεις του live ήχου του. Προς το τέλος κατάφερε να κάνει τη μουσική αρκετά πιο επιθετική και ρυθμική…. Αλλά δυστυχώς απότομα μας αποχαιρέτησε λέγοντας μας «συγγνώμη… αλλά νομίζω πως όλα μου τα μηχανήματα έχουν πια σπάσει.. οπότε σταματώ εδώ!» και ευγενικά μας καληνύχτισε. Κρίμα γιατί είχε πολύ ενδιαφέρον. Μετά βρέθηκε πια στην πρώτη σειρά με τον κόσμο, χορεύοντας στις μουσικές των Animal Collective .

Συμπερασματικά… μια από τις καλύτερες συναυλίες…, από αυτές που σε κάνουν να νιώσεις πως κέρδισες ένα λαχείο!

Κυριάκος Σκορδάς