MyBlogBook #43 28/10/2008

Ωραίο καλωσόρισμα…

Φτάνοντας στο Ελ. Βενιζέλος την 21η Οκτωβρίου, μετά το ταξίδι μου στην Ιταλία, χρησιμοποίησα το λεωφορείο για τη μετακίνησή μου από το αεροδρόμιο προς το κέντρο της πόλης. Παρατηρούσα όλες αυτές τις περιοχές από τις οποίες περνούσε το αστικό, και οι οποίες αποτελούσαν ουσιαστικά το καλωσόρισμα στην Αθήνα, και δεν μπορούσα παρά να διαπιστώσω την ασχήμια με την οποία υποδέχεται τον επισκέπτη η πρωτεύουσα της χώρας. Μια αναρχία δόμησης, μια κακογουστιά κατασκευών, ένα συνεχές γκρίζο, μια απίστευτη φασαρία, ένα εντελώς αφιλόξενο περιβάλλον. Μπορεί εμείς να τα έχουμε συνηθίσει και στις άλλες πόλεις της Ελλάδας, αλλά αναλογίζομαι το πώς μπορεί να αισθάνεται ένας άνθρωπος που έρχεται για πρώτη φορά στη χώρα. Σίγουρα κάποια πράγματα στο κέντρο της Αθήνας, τα ιστορικά της μνημεία, το ένδοξο παρελθόν της, ο πιο σύγχρονος πολιτισμός της, σώζουν κατά κάποιον τρόπο την κατάσταση, αλλά τόση μαζεμένη οικιστική ασχήμια δε νομίζω να έχω δει πουθενά αλλού που έχω ταξιδέψει…

Πίστευε και μη ερεύνα;;;

Το επόμενο πρωινό, Τετάρτη 22 Οκτωβρίου, στις 6.30, πρέπει να ήμουνα από τους πρώτους που αγόρασαν το καινούριο Sonik (τεύχος Οκτωβρίου 2008), το οποίο κυκλοφόρησε εκείνη τη μέρα. Έτσι, νωρίς νωρίς, είχα την ευκαιρία να διαβάσω την έρευνα που είχε υποσχεθεί εδώ και καιρό το περιοδικό σχετικά με «το παρόν της μουσικής πραγματικότητας στην Ελλάδα». Πριν αρχίσω να γράφω τις ενστάσεις μου, να σημειώσω ότι τέτοιες έρευνες κινούνται προς μια κατεύθυνση που επιθυμώ να πάρουν τα μουσικά περιοδικά γενικώς, με θέματα που να σχετίζουν τη μουσική με τον κοινωνικό περίγυρο. Θεωρώ ότι αυτό που λείπει ακόμα και από περιοδικά του εξωτερικού είναι θέματα που να αναλύουν τις κοινωνικές συνιστώσες που οδηγούν στη δημιουργία ενός μουσικού ρεύματος, ενός δίσκου, ενός μουσικού είδους, αλλά και τη συμπεριφορά της κοινωνίας απέναντι στη μουσική. Πιθανόν κάτι τέτοιο θα έκανε πιο «βαριά» τα μουσικά περιοδικά, αλλά και αυτό το παρωχημένο στυλ των συνεντεύξεων, κριτικών, στηλών και μερικών νέων, δεν έχει φέρει σε καλύτερη μοίρα τις μουσικές εκδόσεις. Από εκεί και πέρα, μεγάλο ρόλο παίζει βέβαια και το ποιόν της έρευνας. Και σε αυτό εκτιμώ πως το Sonik δεν πέτυχε το στόχο του. Διότι το δείγμα που χρησιμοποίησε δεν ήταν αντιπροσωπευτικό. Δεν είμαι στατιστικός, ούτε ζητάω από ένα μουσικό περιοδικό να κάνει μια άκρως επιστημονική έρευνα, δηλαδή να στηριχτεί στις αυστηρότερες μεθόδους δειγματοληψίας για να κάνει την ανάλυσή του. Από την άλλη, όμως, εμένα σαν μουσικόφιλο, δεν με ενδιαφέρει να μάθω αποτελέσματα που ουσιαστικά έχουν προκύψει από τους αναγνώστες μόνο του Avopolis. Είναι σαν να διαβάζω τι επέλεξαν ότι θα ψηφίσουν οι αναγνώστες του www.kke.gr... Αυτό φαίνεται χαρακτηριστικά από το γεγονός ότι το 64% των ερωτηθέντων ακούει «ανεξάρτητη/εναλλακτική rock» και μόλις το 1% «λαϊκή» μουσική. Άρα, στην έρευνα δεν έχει εκπροσωπηθεί η πλειονότητα των ελλήνων, οι οποίοι ακούνε μόνο «λαϊκή» μουσική. Έτσι, δεν μπορούμε να συμπεράνουμε πολλά πράγματα. Όπως για παράδειγμα, κάτι που ανέμενα να βγει από αυτή την έρευνα, δηλαδή το ότι παρόλο που δεχόμαστε βομβαρδισμό με «λαϊκή» μουσική από όλα τα ΜΜΕ, οι ακροατές αυτού του είδους αγοράζουν αναλογικά τη λιγότερη μουσική… Βέβαια, παρόλα τα προβλήματα, κάποιες απαντήσεις έχουν ενδιαφέρον, έστω κι αν προέρχονται μόνο από alternative ακροατές (η τιμή των cd ως λόγος μη αγοράς περισσότερων cd, το κόστος του νόμιμου downloading, ως λόγος μη επιλογής του κτλ). Αλλά και πάλι δεν έχουμε καμιά εικόνα για την πλειοψηφία των ακροατών. Αν ήθελε το Sonik να κάνει πραγματικά μια ουσιαστική έρευνα, θα μπορούσε να συνεργαστεί με ένα τμήμα των Πανεπιστημίων της Αθήνας, με κάποιους μεταπτυχιακούς φοιτητές ίσως και έναν καθηγητή τους, και να συμπλήρωνε ερωτηματολόγια μέσα από μια πιο αντιπροσωπευτική μέθοδο. Αυτό ναι, θα είχε πολύ ενδιαφέρον. Και δυο ακόμα αρνητικά στοιχεία: πρώτον, μετά τις πρώτες σελίδες, το άρθρο μετατρέπεται σε διαφημιστικό κομμάτι συσκευών αναπαραγωγής mp3 και format ψηφιακής μουσικής... Δεύτερον, είναι υπερβολικά τα λάθη εκτύπωσης που συνοδεύουν μια τόσο πολυδιαφημισμένη δημοσίευση. Ουσιαστικά, το άρθρο δεν τελειώνει κάπου. Λίγη παραπάνω προσοχή ήταν αναγκαία. Οπότε, συμπερασματικά, καλή ιδέα για μια τέτοια έρευνα, άκυρη όμως η προσπάθεια λόγω του τρόπου διεξαγωγής και παρουσίασής της…

Πάλι για συναυλιακούς χώρους;…

Εν τω μεταξύ η συναυλιακή κίνηση συνεχίζεται σήμερα 28η Οκτωβρίου με τους Trans Am να παίζουν στην Αθήνα και αύριο 29/10 στην Θεσσαλονίκη στο Orient (πιστεύω να διαβάσατε την πολύ ενδιαφέρουσα συζήτησή τους με τον Κυριάκο Σκορδά). Θα παραβλέψουμε το προβληματικό του χώρου και θα πάμε να ακούσουμε το ωραίο αμερικάνικο συγκρότημα, αλλά τα προβλήματα με τους χώρους στην πόλη μας συνεχίζονται. Το Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2008, ήρθε να παίξει στη Θεσσαλονίκη ένα βρετανικό συγκρότημα του οποίου την ύπαρξη αγνοούσα, οι Taint. Δεν έχει σημασία ότι εγώ δεν τους ήξερα, σημασία έχει ότι κάποιοι άνθρωποι τους γουστάρουν και τους έφεραν στη Θεσσαλονίκη για live (σήμερα παίζουν στην Αθήνα). Λόγω έλλειψης χώρου, γνωρίζετε που έπαιξαν;… Σε studio! Ναι, στο studio που έχει φτιάξει ένα θεσσαλονικιώτικο σχήμα εκεί στην περιοχή των Λαδάδικών. Και μη νομίζετε ότι οι Taint είναι κανένα συγκρότημα που παίζει σε «αυτόνομους» χώρους λόγω ιδεολογίας. Ίσα ίσα που, από ότι είδα στο site τους, παίζουν σε κανονικότατους χώρους στο εξωτερικό… Ήρθαν, λοιπόν, οι άνθρωποι, έπαιξαν με δωρεάν είσοδο, έστησαν το merchandise τους και αναχώρησαν για πιο προοδευμένες πόλεις συναυλιακά… Τέτοια, όμως, εμπειρία φαντάζομαι πως δύσκολα θα την ξεχάσουν! (ευχαριστώ τον Ανδρέα που με ενημέρωσε για το γεγονός…)

Θα παίξουμε Bowerbirds στο πάρτι του Atraktos;

Ευτυχώς, το πάρτι του Atraktos δεν θα κλειστεί σε κάποιο studio, αλλά σε πιο ευάερο χώρο, αυτόν της Νίκης 35 στην παραλία το Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2008, όπου θα γιορτάσουμε τα οκτώ χρόνια του περιοδικού. Αν έρθει η ώρα να «ανέβω» στα decks, πάντως, σκέφτομαι να ξεκινήσω με το In Our Talons των αμερικανών Bowerbirds… Δεν πρόκειται για το απόλυτα εορταστικό κομμάτι, αλλά είναι από τα πιο όμορφα folk κομμάτια του 2008, το οποίο στην πραγματικότητα όμως κυκλοφόρησε το 2006. Έτσι έχει η ιστορία: οι Bowerbirds κυκλοφόρησαν μόνοι τους ένα ep το 2006 και την επόμενη χρονιά το κανονικό άλμπουμ Hymn for a dark horse, το οποίο, όπως λένε και οι ίδιοι στο site τους, δεν κατάφερε να διανεμηθεί σε πάνω από 8 δισκοπωλεία σε όλες τις ΗΠΑ! Έτσι, άφησαν τη μικρή Burly Time Records για την λίγο μεγαλύτερη, αλλά και καλύτερη στη διανομή, Dead Oceans για να επανακυκλοφορήσουν το δίσκο εφέτος, βάζοντάς και έξτρα δυο κομμάτια σε σχέση με την περυσινή έκδοση. Το Hymns for a dark horse (Dead Oceans, 2008), λοιπόν, έφτασε και στα μέρη μας και αποτελεί ένα από τα καλύτερα δείγματα alternative folk που μπορείτε να ακούσετε από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού αυτόν τον καιρό (μαζί φυσικά με τον Bon Iver). Ακουστικές συνθέσεις, έντονη χρήση του ακορντεόν, διφωνίες και τριφωνίες που δίνουν άλλο χρώμα στα κομμάτια, καθώς και συνθετική δεινότητα είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του δίσκου. Το In Our Talons ξεχωρίζει, αλλά μετά τις πολλές ακροάσεις, είναι το Dark Horse που κλέβει την παράσταση. Μέσα από μια φαινομενικά «άναρχη δόμηση», σχηματίζεται σιγά σιγά μια ομοιογένεια ήχων και φωνητικών, όπως όταν ενώνεις τα διάσπαρτα κομμάτια ενός παζλ. Αρχικά, όμως, μπορεί και να μη του δώσεις καμιά προσοχή…

• Στις 30 Νοεμβρίου θα διαγωνιστούν 175.000 άτομα στο τεστ δεξιοτήτων. Από εδώ και πέρα οι νέοι της χώρας θα έχουν και δεύτερο όνομα: ο κύριος 234, η κυρία 300, ο τάδε 178. Καλά βαφτίσια…
• Ευχαριστώ το Synch που ανακοίνωσε από τώρα, 8 μήνες πριν, τις ημέρες διεξαγωγής του το 2009. 12 με 14 Ιουνίου στους ίδιους χώρους με πέρυσι. Έτσι, για να μπορούμε να προγραμματίσουμε τις δουλειές μας!
• Στις 4 Νοεμβρίου 2008 το MyBlogBook #44! Πιο πριν είπαμε: τα λέμε στο πάρτι του Atraktos το Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2008 στο καφέ μπαρ Νίκης 35 στην παραλία.
• Για σχόλια πατάς πάνω στο όνομά μου και μου στέλνεις e-mail.

* Η πρώτη φωτογραφία προέρχεται από το www.futureofmusicbook.com. Η δεύτερη φωτογραφία από το www.myspace.com/transbandspace. Η τρίτη και το εξώφυλλο από το www.myspace.com/bowerbirds.

Κώστας Παπασπυρόπουλος