Συνέντευξη Χρήστος Λαϊνάς 20/1/2012

Συνέντευξη στην Όλγα Ροΐδη

Τον Χρήστο Λαϊνά, οι περισσότεροι τον γνωρίσαμε μουσικά μέσω του συγκροτήματος Ονειροπαγίδα που κυκλοφόρησαν το πρώτο απ’ τα τρία συνολικά album το 1998, και δύο ακόμη cdsingle μέχρι το 2001. Κατά τ’ άλλα περιφέρεται στους μουσικούς κύκλους χρόνια τώρα, ως μουσικός ή ηχολήπτης με διάφορους. Λίγο πριν φύγει το 2011, κυκλοφόρησε από Inner Ear/Εξώστης το πρώτο του (solo) album “ Η αγάπη θα λάμψει”.

Πρόσφατα κυκλοφόρησε ο πρώτος σου προσωπικός δίσκος, πως νιώθεις που επέστρεψες μετά από καιρό δισκογραφικά; Τα δέκα αυτά κομμάτια τα ετοίμαζες καιρό έτσι;

Είμαι πολύ χαρούμενος που επέστρεψα με μία έννοια αλλά και απ’ την άλλη δεν νιώθω ότι απείχα και τόσο πολύ γιατί πάντα ασχολιόμουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο με την μουσική και την δισκογραφία.

Όταν δουλεύεις κάτι για πάρα πολύ καιρό όπως έγινε με το album αυτό σχεδόν χάνεις την αίσθηση του χρόνου και πριν καλά το καταλάβεις, έχει ήδη κυκλοφορήσει.

Ήταν σημαντικό για σένα να κυκλοφορήσει και σε βινύλιο η δουλειά; Ή σε απείλησαν απ’ την εταιρία, που είναι γνωστό ότι έχουν αδυναμία στα βινύλια.

Έχω και εγώ μεγάλη αδυναμία στα βινύλια οπότε κανείς δεν χρειάστηκε να απειλήσει κανέναν.

Για να είμαι ειλικρινής δεν θα με πείραζε καθόλου εάν κυκλοφορούσε μόνο σε βινύλιο και όχι σε cd για παράδειγμα!

Το ότι ανέλαβες εσύ, εκτός από μουσική και στίχους, την παραγωγή και την ενορχήστρωση, έκανε την όλη διαδικασία πιο εύκολη ή πιο δύσκολη;

Προσωπικά δεν είμαι σε θέση πλέον να διακρίνω τα σύνορα μεταξύ όλων αυτών.

Έχω χάσει αυτή την αίσθηση, μου βγαίνει πολύ φυσικά να τα κάνω όλα συγχρόνως, αλήθεια είναι ότι μερικές φορές ίσως βαριέμαι λίγο στην σκέψη ότι έχω να “αντιμετωπίσω” όλο αυτό αλλά όταν τελικά “μπαίνω” είναι ένα όμορφο δημιουργικό ταξίδι που το διασκεδάζω πολύ.

Μου είχε πει κάποτε ένας φίλος ηχολήπτης μεταξύ σοβαρού και αστείου, πως λόγω επαγγέλματος δεν μπορεί να ακούσει μουσική πλέον σαν “απλός” ακροατής μιας και θέλοντας και μη, κατά την ακρόαση παρατηρεί στοιχεία ηχοληπτικά, παραγωγής κτλ. Συμπάσχεις; Είναι γενικό φαινόμενο για την φάρα σας αυτό;

Νομίζω ότι αυτό είναι απλά μια παιδική ασθένεια που οφείλουμε να ξεπεράσουμε όλοι εμείς που ασχολούμαστε και με τα τεχνικά μέρη ενός δίσκου.

Ένα όμορφο τραγούδι με συνεπαίρνει τόσο που σχεδόν ξεχνάω το όνομα μου, όχι να έχω το νου μου εάν η φωνή είναι πολύ μέσα στην μίξη ή όχι για παράδειγμα...

Πόσες φορές έχω αγαπήσει κομμάτια με κακό ήχο και παραγωγή...άπειρες!

Δεν ξέρω τι ακριβώς θέλω να ρωτήσω γι’ αυτό το κομμάτι απλά απ’ τη πρώτη στιγμή που άκουσα το "Avec Toi" (με την Παυλίνα Μιχαηλίδη στα φωνητικά), πριν δύο χρόνια ή και περισσότερο, σε κάποιο βιντεάκι στο youtube το λάτρεψα, πλέον κυκλοφορεί επίσημα. Πες μου λίγα πράγματα γι’ αυτό.

Το “Avec Toi” είναι ένα τραγούδι που γράφτηκε αποκλειστικά για διαφήμιση στην τηλεόραση και έτυχε να αγαπηθεί πολύ απ’ τον κόσμο. Αποφάσισα να το φτιάξω σε διάρκεια κανονικού τραγουδιού (μιας και η αρχική ήταν κάτι του στύλ 30sec) όταν ανακάλυψα τυχαία στο youtube πάρα πολλά θετικά σχόλια...ένιωσα σχεδόν σαν να τους το οφείλω. Το αστείο και συγχρόνως κολακευτικό είναι ότι υπήρξε κάποιος που πήρε τηλέφωνο σε ραδιοφωνικό σταθμό στην Γαλλία για να μάθει την ταυτότητα του τραγουδιού!

Πως ξεκίνησε η μουσική σου πορεία; Απλά αγόρασες μια κιθάρα και ξεκίνησε η κατρακύλα;

Σωστή λέξη η κατρακύλα!

Σπούδαζα κλασική κιθάρα από πέντε χρονών γιατί η δασκάλα μου στην πρώτη τάξη ανακάλυψε ότι ήθελα να δημιουργώ ήχους με ότι έβρισκα μπροστά μου! Μου άρεσε που με έγραψαν οι γονείς μου στο Ωδείο αλλά βαριόμουν κιόλας για να είμαι ειλικρινής...

Όταν αγόρασα την πρώτη μου ηλεκτρική κιθάρα τότε κατάλαβα ότι πρέπει να παρατήσω τις “κλασσικές μου σπουδές” και να φτιάξω συγκρότημα.

Περνώντας τα χρόνια και παίζοντας με διάφορο κόσμο γνώρισα τον Στέλιο και τον Χρήστο και φτιάξαμε την Ονειροπαγίδα... και να’ μαι!

Το ιστορικό των μπαντών που έχεις συμμετέχει πριν και μετά τους “Ονειροπαγίδα”; Γνωρίζω ότι συμμετέχεις και σ’ ένα hiphop συγκρότημα, τους “Razastarr”.

Το πρώτο group που έφτιαξα ονομαζόταν “cosmetics” και στην ουσία ήμουν εγώ και ο φίλος μου ο Νίκος που αργότερα έγινε ο μπασίστας της Ονειροπαγίδας. Ατελείωτες ώρες πάνω από τετρακάναλο και ενισχυτή κιθάρας στην ντουλάπα για ηχομονωτικούς λόγους που δεν λειτούργησαν ποτέ! Μετά από την Ονειροπαγίδα εγώ, ο Στέλιος και ο Πάνος απ’ τους Μέντα φτιάξαμε τους “Jeniffer Dragon” που καταφέραμε να ηχογραφήσουμε ένα demo μόνο. ’Έπαιζα φυσικά με διάφορους, σε διάφορα live...Με τον Coti K, τον Μιχάλη Δέλτα, τους Film, τους Razastarr, τους Raining Pleasure και πολλούς άλλους. Επίσης ήμουν μέλος των Ως αιδω και κάναμε με τα παιδιά ένα δίσκο. Στους Razastarr εγώ και ο αδελφός μου είμαστε πλέον μέλη, οι Razastarr είναι απ’ τα ιστορικά συγκροτήματα της ελληνική hip hop σκηνής.

Αδυνατώ να μην ρωτήσω και συγκεκριμένα για τους “Ονειροπαγίδα”. Πως την βιώνατε εσείς την όλη φάση τότε που η μπάντα ήταν στα πάνω της; Συνειδητοποιούσατε ότι ήσασταν κάτι μη συνηθισμένο για τα ελληνικά μουσικά δεδομένα;

Για να είμαι ειλικρινής δεν καταλαβαίναμε και πολλά, ξέραμε όμως σίγουρα ότι η μουσική μας ήταν διαφορετική απ’ των υπόλοιπων ελληνόφωνων συγκροτημάτων της εποχής. Παίζαμε live σε διάφορα μέρη και ήμασταν χαρούμενοι που όλο αυτό λειτουργούσε, πάντα προσπαθούσαμε να δίνουμε το καλύτερο.

Μέσα στο 2012 έχετε ανακοινώσει ότι θα κυκλοφορήσετε και καινούριο album, θα μου αποκαλύψεις μερικά πράγματα γι’ αυτό; Στίχοι δικοί σου;

Το album είναι σε μεγάλο βαθμό έτοιμο, είναι αρκετά κιθαριστικό και τα τραγούδια όπως και οι στίχοι έχουν γραφτεί κυρίως από εμένα. Δεν μπορώ να σου πω περισσότερα για την ώρα!

Ως ηχολήπτης έχεις ακολουθήσει μπάντες σε αρκετά live εκτός Αθηνών. Σε εκνευρίζει η προχειρότητα που πιθανών να συναντήσετε σε κάποιο μαγαζί; Κι αν όχι… γενικά, τι σε εκνευρίζει;

Νομίζω ότι στην Ελλάδα τελευταία και κυρίως στην επαρχεία θα έλεγα κυριαρχεί η ιδέα του bar το οποίο θέλει να κάνει και κάποια live. Αυτό από μόνο του δημιουργεί κάποιες καταστάσεις που δεν είναι πάντα ευχάριστες. Παρ’ όλα αυτά έχω συναντήσει και ανθρώπους που νοιάζονται πολύ για το live και τον ήχο και ας μην έχουν το τέλειο “live bar”. Αυτό είναι το σημαντικότερο απ’ όλα, σημαντικότερο και απ’ το να έχεις το τέλειο live stage. Γενικότερα όμως δεν εκνευρίζομαι, πάντα μου αρέσει να παλεύω για το καλύτερο, χωρίς κλάψες.

Θυμάμαι σε ένα live των Matisse στα Γιάννενα τον Νοέμβριο του ’08, όπου ήσουν μαζί τους σαν ηχολήπτης τους, μετά το τέλος της συναυλίας, και αφού έμειναν ελάχιστα άτομα στο μαγαζί, παρέμεινε στην σκηνή, απ’ την μπάντα ο Νίκος στα drums και ο Γρηγόρης στην κιθάρα και ανέβηκες και εσύ με άλλη μια κιθάρα και αρχίσατε για αρκετή ώρα να τζαμάρετε. Χωρίς παρεξήγηση για τους Matisse αλλά αυτό το… after-live ήταν πολύ καλύτερο! Ήταν κάτι που συνηθίζατε; Βρίσκεις εύκολα μουσική χημεία με άλλους μουσικούς σε τέτοιες φάσεις;

Το να ανέβω πάνω στην σκηνή και να μην ξέρω τι θα παίξω είναι ότι καλύτερο μπορεί να μου συμβεί. Με τα παιδιά το κάναμε συχνά αυτό και ήταν πάντα πολύ αυθόρμητο και όμορφο. Φυσικά υπήρχε χημεία μεταξύ μας μιας και περνάγαμε ωραία και εκτός σκηνής...αξέχαστα σκηνικά με Γρηγόρη, Βασίλη και Νίκο! Γενικά όμως δεν πιστεύω ότι είναι εύκολο να ταιριάξεις με μουσικούς πάνω σε μια σκηνή.

Δωσ’ μου ένα top 5 καλύτερων άλμπουμ που άκουσες μέσα στο 2011.

Πραγματικά δεν νομίζω ότι έχω ακούσει πέντε ολόκληρα album του 2011.

Τόση πολλή μουσική που βγαίνει στις μέρες μας, είναι σχεδόν βαρετό...

Γενικά δεν παρακολουθώ με ζήλο τι συμβαίνει γύρω μου μουσικά, ακούω μουσική λίγο τυχαία, σχεδόν η μουσική φτάνει σε εμένα από μόνη της χωρίς να προσπαθήσω ιδιαίτερα. Θέλω να πω ότι τα καλά τραγούδια ταξιδεύουν με έναν παράξενο τρόπο και μας βρίσκουν σχεδόν πάντα ανήμπορους να τα αρνηθούμε.

Έχεις προγραμματιστεί για το άμεσο μέλλον κάποιο live;

Θα παίξω στην gallery του six dogs στις 21 Ιανουαρίου όπου εκτίθενται τα εξώφυλλα της Inner ear για τον εορτασμό των 5 χρόνων της.

Το set θα είναι μία “minimal” εκτέλεση του album μου, συνήθως είμαστε 7 άτομα πάνω στην σκηνή αλλά το συγκεκριμένο θα είναι πιο λιτό μιας και ο χώρος δεν μπορεί να υποστηρίξει κάτι μεγαλύτερο από αυτό.

Υπάρχει επίσης μια περίπτωση να παίξω στην Πάτρα μέσα στον Φεβρουάριο και μου αρέσει πολύ αυτή η ιδέα!

Atraktos.Net