ESTRATEXA MANTA RAY ACUARELA / OLON 19/2/2003

Τι πιο όμορφο όταν εξακολουθούν να ικανοποιούνται τα γούστα σου για γνήσιο ανεξάρτητο ήχο και το 2003. Ο νέος δίσκος των MANTA RAY είναι βγαλμένος από τα εσώψυχα της νιότης σου, στολισμένος με πανέξυπνα σύγχρονα ηλεκτρονικά στοιχεία.

Τα 40 λεπτά του ESTRATEXA λικνίζονται από τους Joy Division, στους Βauhaus και στους dalis car, μέχρι τις τρομερές εκπλήξεις που στη δεκαετία του 90 μας έδωσαν τα συγκροτήματα της kranky records ή της tree από το Σικάγο. Παρόλα αυτά τα περιπλανητικά, οι MANTA RAY είναι από την Ιβηρική και όπως και πέρσι οι Μαδριλένοι Mercromina, έρχονται να μας πάρουν τα μυαλά, ώστε κάποτε να προσέξουμε την σπουδαία ισπανική σκηνή.

Σφικτές και οξύτατες σαν πρόκες πάνω στα νύχια μας ανοίγονται οι συνθέσεις. Βασισμένες στην επανάληψη της μονοτονίας, που σερβίρεται σαν ξαναζεσταμένο φαγητό, μόνο που πάνω του έχει τόση ροχάλα που κανείς δεν καταλαβαίνει ότι πρόκειται για το ίδιο πιάτο.

Μαρσάρουν τα έγχορδα με πολλά πετάλια σίγουρα μπροστά τους, από stoner μπάσο έως post rock κιθάρες. Ξερά τύμπανα σε πρώιμη βρετανική πανκ περίοδο. Και έτσι προβάλουν μπροστά, μόνο που πίσω έχουν δεκάδες ήχους από ηλεκτρονικά ως φυσικά ηχητικά βοηθήματα. Μέχρι και τον αέρινο ήχο ενός παλλόμενου πριονιού, ακούμε στο ANADA,  με ένα υπνωτικό κράτημα του ρυθμού σαν βηματισμό πάνω σε βρεγμένα χαλίκια. Μια βροντερή διαδήλωση το EBOLA με το παραλήρημα ως λατρευτικό είδωλο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ όταν πρωτοέκατσα οκλαδόν πιτσιρικάς για να αντιληφθώ τι πράγμα ήταν αυτό που έπαιζαν οι SAVAGE REPUBLIC, αλλά δεν φανταζόμουν ότι θα ξαναθυμόμουν αυτή τη στιγμή, χρόνια μετά, ακούγοντας ένα ισπανικό συγκρότημα.

Περιπλάνώμενος ακροατής γίνεσαι, μέρος μιας ταινίας που ιδέα δεν έχεις ποιος σε κοιτά, ούτε σε νοιάζει όμως, καθώς οι MANTA RAY κατάφεραν και έδωσαν οντότητα στην έννοια της ερημιάς, της παροδικής μοναξιάς. Δεν νιώθεις μόνος, σου ερμηνεύει όμως την παγερή μοναχικότητα η παρέα αυτή.
Τα ισπανικά λόγια δεν λείπουν σε κάποια κομμάτια ώστε να νομίζεις ότι ανακάλυψες κάτι εξωτικό. Αλλά ακόμη και στην γνωστή σε όλους μας γλώσσα του ινστρουμένταλ η εξερεύνηση παραμένει μαζί με το στοιχείο της έκπληξης. 

Το αινιγματικό ξέσπασμα του ηχητικού περίγυρου ακολουθεί ρότες industrial avand garde ήχων, όπως στις πρώτες δουλειές των Eisturzente. H συμμετοχή μελών των MANTA RAY στους Viva las Vegas (που συνεργάστηκαν με τον Chris Brokaw των Come και μοναχικό καβαλάρη πια), όσο και στο πειραματικό σχήμα των NADA προσθέτει πόντους και ελαφρώς υποσημειώνει ότι πρόκειται για πολύ εμπνευσμένους μουσικούς. 

Εγώ δεν είμαι σε θέση να προσθέσω κάτι σχετικά με αυτά τα δημιουργικά μυαλά, αλλά δεν μπορώ να μην αναφωνήσω, έστω λαϊκά και φτωχά ότι έπαθα πλάκα με αυτό το άλμπουμ. Απόλυτη επιλογή για τους μουσικόφιλους του ανεξάρτητου ήχου.

Κυριάκος Σκορδάς