|
|
|
|
REALITY
|
Κάθε πρόλογος για τον Bowie σε καθιστά γραφικό… Δεν θέλω να γίνω. Κάθε κριτική στους δίσκους του είναι φτωχή και πάντοτε λειψή…αφού οι δίσκοι του κρίνονται από το κοινό και από τον χρόνο. Και για περισσότερα από 35 χρόνια ο DAVID BOWIE είναι παρών και δημιουργικός. Τώρα είναι στην περιοδεία του A reality tour που είναι ήδη sold out. Όσο για εμάς τους ελλαδίτες, πάλι αισθανόμαστε τυχεροί που τον είδαμε πριν λίγα χρόνια στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας.
Οπότε ας πούμε 5-6 πράγματα για τη νέα του δουλειά με τίτλο REALITY και ας αφήσουμε τα υπόλοιπα σε εσάς και πολλά επίσης θα προσθέσει η αντοχή του στον χρόνο. Γιατί στα σίγουρα ο νέος του δίσκος θα είναι χρονικό σημάδι και θα τον ξαναβρούμε και πάλι μπροστά μας. Στεκόμενος στο σήμερα εντοπίζω καταρχήν πολλά καλά ροκ τραγούδια. Αρκετά από αυτά ρυθμικά και έντονα, και άλλα με εσωτερικό νεύρο. Το ενδιαφέρων στοιχείο είναι ότι είναι από τους πιο ροκ του δίσκους.
Επίσης η διάρκεια των περισσότερων κομματιών είναι σχετικά μικρή, κοντά στη «ραδιοφωνική νοοτροπία». Εξαίρεση το 7λεπτο bring me the disco king, μια τζαζ ελεγεία. Όσον αφορά τα γούστα μου ο δίσκος μοιράζεται στην αρχή σε πιο δυναμικό ύφος (με κορυφαία τα new killer star -εκρηκτικό, Pablo Picasso (διασκευή στους Modern Lovers ) - το καλύτερο του δίσκου με το ισπανόφερτο ροκ σκληρό στρώμα, never get old, reality ), ενώ ακολουθούν μερικά πιο αργόσυρτα όπου η ερμηνευτική δεινότητα του Βοwie σαγηνεύει με τρομερά απλό τρόπο. Θέλω να αποφύγω τις συγκρίσεις με προηγούμενες δουλειές, οπότε απλά θα σας πω ότι όποια εποχή του κι αν λατρέψατε το reality θα σας αφήσει απόλυτα ικανοποιημένους.
Κορυφαίες στιγμές σαν το Fall Dog Bombs The Moon θα αποτελούν το πάνθεον της πυραμίδας με τα καλύτερα του τραγούδια, αν ποτέ υποθετικά χρειαστεί κάτι τέτοιο. Συνθέσεις που εξελίσσονται με επικό τρόπο όπως στο try some, buy some συντηρούν τον «μύθο» για τον πλούσιο ήχο και τα γεμάτα τραγούδια και αναδεικνύουν τη σημασία που οι μεγάλοι καλλιτέχνες δίνουν στην παραγωγή αλλά και σε κάθε λεπτομέρεια..
"I’m never never gonna get old” τραγουδά στο σχεδόν ομώνυμο κομμάτι και υποδηλώνει το πείσμα ενός 56άρη μουσικού, ενός από τους κορυφαίους της μουσικής ιστορίας και εσύ απλά ως ακροατής το διαπιστώνεις και στον καινούριο δίσκο.
Κυριάκος Σκορδάς |