PERMISSION TO LAND THE DARKNESS Warner Music 24/11/2003

Χμ, χμ, ... το « Permission to Land » είναι ό,τι χειρότερο κυκλοφόρησε τη χρονιά που διανύουμε. Η εταιρία που το διανέμει είναι ένα πολυεθνικό τέρας και οι βρετανοί που το κράτησαν για 4 βδομάδες στη κορυφή των πωλήσεων τους δεν ξέρουν να ακούνε μουσική. Καλύτερα να ακούγαν τα τρυπάνια του Μπομπ του μάστορα αντί των Darkness !!!

Αν με τα παραπάνω καλυφθήκατε εσείς που πίσω από κάθε καλή δουλειά θέλετε τις τεράστιες συνομωσίες και τα «θαύματα» του star system, o.k. τώρα γυρίστε πλευρό! Τα παρακάτω είναι για μας τους υπόλοιπους...

Τα αδέλφια Dan και Justin Hawkins μετά την απόλυτη τους αποτυχία με τουςEmpire εκεί στα τέλη του προηγούμενου αιώνα ανασυντάχτηκαν και επανεξέτασαν τις δυνάμεις και τις τεχνικές τους. Κόλλησαν με τους Frankie Poullain και Ed Graham και με τη δημιουργία τωνDarkness ξεκινούν μία νέα σελίδα στην ιστορία της μουσικής.

Το « Permission to Land » είναι ότι πιο καινοτόμο έχει να προτείνει η σύγχρονη Βρετανική σκηνή μέσα στο 2003. Όχι βέβαια ότι δεν υπάρχουν άλλες ενδιαφέρουσες προτάσεις αλλά οι συγκυρίες κάποιες φορές βοηθούν κάποιους.

Κρατώντας την εντελώς εκτός μόδας αισθητική τους που παραπέμπει στα τέλη των 70ies και τις ανάλογες συμπεριφορές, δημιουργούν το hard rock για την ανυποψίαστη πρώτη γενιά του 21^ου αιώνα. Δανείζονται στυλ και εμφάνιση από γίγαντες σα τους Steven Tyler, David Lee Roth και Freddie Mercury και επιμένουν στο να ορίσουν το πως θα έπρεπε να είναι ο σκληρός ήχος σήμερα.

Το μελωδικότατο « I Believe in a Thing Called Love » που περιέχεται στο άλμπουμ ήταν αυτό που πριν 2 χρόνια όταν το κυκλοφόρησαν ως ΕΡ τους έδωσε το εισιτήριο για να ανοίξουν συναυλίες των Deep Purple και Def Leppard. Και με το συμβόλαιο πλέον στην Atlantic Records δημιουργούν αυτό το μπουκέτο με τα 10 μουσικά «λουλούδια» όπου πλέον το προαναφερόμενο single μοιάζει τοοοοοόσο «λίγο». Κάθε τραγούδι έχει το δικό του στίγμα. Αλλού ακούς το glam rock που κρυφά σου αρέσει (μη «καρφωνόμαστε» λέμε...), αλλού θα συναντήσεις το πρώιμο street punk και κάπου θα μπερδευτείς ψάχνοντας τις ρίζες του άλμπουμ για το αν ανήκουν στους θρύλους Led Zeppelin ή στους μυθικούς MC5. Εδώ λοιπόν σ΄ αυτό το cd ανακαλύπτεις τη συνταγή για τη πετυχημένη hard rock μπάντα. Παρακμή δοσμένη με αφέλεια, αποκρουστικά φωνητικά και ύφος «δεκάρα δεν δίνουμε για το αν θα σας αρέσουμε». Στίχοι που καίνε σα το μοναδικό σύλληψης « I want to banish you from whence you came » που περιέχεται στο « Growing on Me » και φωνητικά από τον Hawkins όπου σε κάποιες στιγμές φτάνει τόσο ψηλά όπου λίγες γυναίκες ερμηνεύτριες θα μπορούσαν. Ένα μουσικό πιάτο κοντολογίς που ακόμη και αν δεν αρέσει τελικά σε καμιά περίπτωση δεν πετιέται στα σκουπίδια. Στα μούτρα του αντιπαθητικού γείτονα ίίίσως να είναι το λιγότερο που του πρέπει ! Δηλαδή ακόμη και αν μετά τα παραπάνω σας έπεισα και αγοράσατε το cd και τελικά δεν σας άρεσε ... χμ χμ , να λοιπόν το ιδανικό δώρο για τον / την πρώην σας .

Να είμαστε καλοί

Χρήστος Αρβανιτίδης