CHECK IN #29 23/04/2004

Checkin’ in…

…με τις βαλίτσες στο ένα χέρι (ελέω Primal Scream ) και το …θυμιατήρι στο άλλο για να πραγματοποιηθεί τελικά η ρημάδα αυτή συναυλία…

-Γκρουπ από τη Νέα Υόρκη που γεννήθηκε μέσα από τις στάχτες των Jonathan Fire Eater,οι Walkmen με είχαν κερδίσει από τις πρώτες ακροάσεις του ντεμπούτο album τους το 2002.Αρκετά μακριά από την φάση της garage αναβίωσης που έγινε τα τελευταία χρόνια(αν και πολύ συχνά και εντελώς λανθασμένα αναφέρονται ως θιασώτες της),χτίζουν τις συνθέσεις τους με έναν ιδιαίτερο τρόπο,που τους κάνει ξεχωριστούς.Μέσα σε μία “ομιχλώδη”ατμόσφαιρα οι δυνατές κιθάρες συναγωνίζονται τον ήχο του οργάνου και τα “αγχωμένα”φωνητικά του Walter Martin.Έχοντας ακούσει το “The Rat”που είναι το κορυφαίο single της χρονιάς μέχρι τώρα περίμενα ένα φοβερό δεύτερο album από αυτούς!To “Arrows And Bows” λοιπόν,μπορεί να μην είναι αριστούργημα αλλά περιέχει κομμάτια σαν τα “Little House Of Savages”, “The North Pole”, “Hang on,Siobhan”, “Thinking Of A Dream I Had” που το κάνουν μία από τις σημαντικές κυκλοφορίες των τελευταίων μηνών!Με επιρροές από τις αρχές των 80s,πειραματίζονται με πολλά στοιχεία και μας θυμίζουν μέχρι post-rock συγκροτήματα.Μου αρέσει πολύ η μελαγχολική αίσθηση που μου αφήνουν οι δίσκοι τους…

-…που δεν μετατρέπεται σε μιζέρια,όπως αυτή των Archive !Το “You All Look The Same To Me” όπως είχα γράψει και παλαιότερα το είχα λιώσει στο παίξιμο.Μετά το μέτριο soundtrack που είχαν κυκλοφορήσει πέρυσι έρχεται τώρα το “κανονικό” επόμενο album τους που λέγεται “Noise”.Εδώ και 2-3 εβδομάδες που προσπαθώ να διατυπώσω γνώμη γι’αυτό σκέφτομαι πως άρχισα να τους βαριέμαι,γιατί έχω την αίσθηση πως έβγαλαν μία επανάληψη του προηγούμενού τους.Χωρίς το album να είναι κακό-τα πρώτα tracks όπως και άλλα 2-3 στη συνέχεια είναι πολύ “δυνατά”-μου είναι πλέον αδιάφορο να τους ακούω να εμμένουν στη ίδια θεματολογία και με έναν εντελώς επιφανειακό τρόπο.Μακρόσυρτες floydικές συνθέσεις με στίχους γεμάτους αρνητικότητα και αυτολύπηση που κάνουν το album στα αυτιά μου καθόλου συναρπαστικό.

Το ξέρω ότι τους κρίνω από μία περίεργη οπτική γωνιά αλλά η μουσική είναι κατά ένα μεγάλο μέρος τα συναισθήματα που σου γεννά…

Όσοι πάντως διαφωνείτε με τα παραπάνω δε θα απογοητευείτε καθόλου από το “Noise”.

-Μία πολύ καλή ταινία είδα την εβδομάδα αυτή και πρόκειται για το “The Rules Of Attraction”, που βγήκε πέρυσι στους κινηματογράφους(για τη χώρα μας δεν είμαι σίγουρος) και πρόσφατα σε dvd.H σκηνοθεσία είναι του Roger Avary,παλιού συνεργάτη του Tarantino και ασχολείται με την φοιτητική ζωή στα αμερικάνικα κολέγια.Στηρίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Βret Easton Ellis και νομίζω πως πάει πολύς καιρός από τότε που βγήκε ένα film με παρόμοιο θέμα και δε θυμίζει …Αmerican Pie!Aποτυπώνει με ωραίο τρόπο το γεγονός ότι κάτω από τα πάρτυ,τις “αλητείες” και ναρκωτικά κρύβεται η απουσία και η αναζήτηση της αγάπης.Sad but true!

Α!Και το soundtrack είναι άπαιχτο!

-Δεν ξέρω αν κάποιοι από εσάς έτυχε να ρίξουν μια ματιά στο dFloor, ένα καινούριο δωρεάν περιοδικό που κυκλοφορεί εδώ και 3 μήνες από τη Θεσσαλονίκη.Ασχολείται με την dance μουσική και την κουλτούρα των clubs,είναι αρκετά ενημερωμένο και αποτελεί έναν αξιοπρεπή οδηγό για νέες κυκλοφορίες,εμφανίσεις djs κ.τ.λ.Καλή συνέχεια παιδιά!

-Shoegazers rejoice!Oι Pluramon έρχονται να προστεθούν στη λίστα των ονομάτων που νοσταλγούν τις αρχές της δεκαετίας του ’90 και πατάνε με δύναμη του πετάλι του feedback!To συγκεκριμένο όνομα είναι ουσιαστικά δημιούργημα του Marcus Schmickler ,ο οποίος είναι ένας πολύ δραστήριος δημιουργός από την Κολωνία που κινείται σε experimental electronica και post-rock ήχους. .Όσοι έχουν ακούσει τα “Pickup Canyon”, “Render Bandits” μάλλον θα εκπλαγούν λιγάκι με τον ήχο του νέου του “Dreams Top Rock”.Bρώμικες,dreamy κιθάρες που αγαπάνε τους Slowdive και τους (μαντέψτε!) Μy Bloody Valentine,αποτελούν το κατάλληλοτερο “χαλί” για την φωνή της Julee Cruise(Badalamenti,Twin Peaks κ.τ.λ) που έχει αναλάβει τα φωνητικά ,και μας κάνουν αισιόδοξους για την καινούρια πορεία που φαίνεται πως χαράζει αυτός ο ήχος!

Όταν ξυπνήσετε Κυριακή πρωί και,ανοίγοντας τα παράθυρα,δείτε τον ήλιο να μπαίνει ,βάλτε στο cd-player αυτό το album.Ιt will make perfect sense!

-Αυτό το Check In το αφιερώνω σε κάποιον που παλεύει σε ένα νοσοκομείο της Αργεντινής…και στη δεκαετία του ’80 με έκανε να λαχταράω τη στιγμή που θα συναντούσα τους φίλους μου και θα κλωτσούσα την μπάλα!Ά ρε Diego…

-Καλό Σαβατοκύριακο,ευχαριστώ για τα mail σας και τα λέμε σε μία εβδομάδα!

Η διεύθυνση της στήλης είναι checkin04@yahoo.com

Checkin’ out…

Βασίλης Σίντος