BEST of 2004. Οι συντάκτες/τριες του Atraktos.net επισημαίνουν. A’ μέρος 03/01/2005

Το 2004 ήταν κατά γενική ομολογία μια καλή χρονιά για τη μουσική. Τι σημαίνει αυτό; Ότι βγήκαν πολλοί καλοί δίσκοι. Οκ αυτό συνέβαινε και πριν (ειδικά τα τελευταία 4-5 χρόνια). Ειδοποιός διαφορά ήταν κατά τη γνώμη μου ότι οι καλοί δίσκοι έιχαν και μεγάλη απήχηση, αρκετοί έγιναν και εμπορικές επιτυχίες. Βέβαια εκεί κάπου ξεκινά και η "μιζέρεια του ανεξάρτητου χώρου" όπου αμέσως κατακρίνει ή σνομπάρει αυτές τις επιτυχίες. Συχνά υπάρχει δίκιο σε αυτή τη συμπεριφορά που είναι μια πάγια αντίδραση για το υπερβολικό hype, αλλά κάπου υπάρχει και η πλήρης δικαίωση ενός άδηλου στόχου. Το "ανεξάρτητο" να γίνει πιο προσιτό, να γίνει πιο ...mainstream. Μη ξεχνάμε ότι αυτό το πέτυχαν αρκετά ονόματα (εννοώ και με μεγάλες πωλήσεις και...copy recordings...και download..και λοιπά...), όπως οι smashing pumkings, οι massive attack και με κάποιο τρόπο και οι radiohead. Όλα αυτά για το χώρο του rock (έχοντας στην απέξω το dance και το hip-hop, τη τζαζ, όπου απλά δεν ασχολούμαστε προς το παρόν)

Φέτος όλα αυτά έγιναν...πολύ γρήγορα! ειδικά για νεοεμφανιζόμενα ονόματα όπως αυτά των Franz Ferdinand ή των Killers . Και αυτό είναι καλό για τη μουσική. Όπως μια χαρά είναι η επικράτηση ήχου σαν αυτή των TV On The Radio και των Interpol . Και η επερχόμενη ομάδα έχει πίσω της ονόματα σαν τους Slut, Beep Beep, Sons And Daughters, Dresden Dolls και άλλα!

Προσωπικά περίμενα μια άνθηση του ήχου σαν αυτή που έβγαζαν οι British Sea Power, αλλά έκανα λάθος. Επίσης για το σκληρότερο η έπικράτηση πρόπερσι των White Stripes ή των Black Rebel MC, έφτασε την κιθάρα στο απώγειο της, αλλά ήταν δύσκολο να αποτελέσει και φέτος "στόχο". Πιθανόν το 2005 με το νέο δίσκο των ...And You Will Know Us By The Trail Of Dead κάτι να γίενι και προς τα εδώ, αφού τα αυτιά αυτά ήταν πολλά φέτος για ονόματα σαν τους SUM 41, Lost Prophets, Green Day και κάπου μοιράστηκαν..
Επίσης φέτος δεν..είχαμε πολύ κίνηση από το χώρο του λεγόμενου post. Από τον Καναδά ειδικά ησυχία. Από Ισλανδία μόνο οι Μum κινήθηκαν λίγο,ακόμη οι Νορβηγοί Salvatore και οι...από δεκάδες μεριές Berg Sans Nipple.
Ενδιαφέρον επίσης στοιχείο η ενασχόληση και η κυκλοφορία καταπληκτικών δίσκων όπου τα είδη μπερδεύονται μεταξύ τους. Ειδικά εκεί όπου αναμιγνύεται το hip-hop με την ηλεκτρονική μουσική ( SIXTOO ) ή με το post (περίπτωση Sketchie ). H εγκεφαλική επίσης ηλεκτρονική μουσική, με τις ήσυχες μελωδικές αναλαμπές (περίπτωση εταιρείας city-centre officeκλπ).

Τέλος να επισημάνουμε την κυκλοφορία πολλών δίσκων από τους...γερόλυκους του χώρου (U2, Morrissey, Cure, Mariane Faithfull, REM, Ian Brown, Nick Cave, PJ Harvey, και λοιπά) που κατά γενική ομολογία κινήθηκαν σε πολύ υψηλά επίπεδα, ...αλλά κάπου η μπογιά τους μεν αντέχει..αλλά τα χρώματα τα καινούρια..είναι πιο λαμπερά και..ελπιδοφόρα.

Τα παιδιά λοιπόν που συντηρούν, στηρίζουν και γράφουν στο Atraktos.net προτείνουν

_________________________________________________________

Τάσσος m_hulot

albums

Σε μια απ’ τις καλύτερες [μουσικά] χρονιές απ΄ όσες μπορώ να θυμηθώ, είναι δύσκολη η επιλογή. Το 2004 θα το χαρακτηρίζει η επιστροφή για τα καλά του «ακουστικού» ήχου [με εξαιρετικά δείγματα], η επιστροφή του ήχου των 80ies [αναμασήματα, στην πλειοψηφία τους συμπαθητικά, πλην αδιάφορα] και μια δυναμική παρουσία της ροκ σε όλες της τις μορφές, με δημιουργούς νεαρής ηλικίας [όπως θα ’πρεπε, μήπως προκύψει και τίποτα καινούργιο…]. Αν έλειπαν κι οι τόσες επιστροφές των τυρανόσαυρων, θα ήταν ακόμα καλύτερα…

01. devendra banhart – nino rojo / rejoicing in the hands

Ένας hippy του 21^ου αιώνα, ένας συγκλονιστικός τροβαδούρος, ένας μεγάλος καλλιτέχνης. Κι είναι μόνο 22 χρονών. Το 2004 προχώρησε πολύ παραπέρα απ’ το ντεμπούτο του, με τρία υπέροχα άλμπουμ και εμφανίσεις που γίνονταν γεγονός. Δικαιωματικά η χρονιά του ανήκει, το μέλλον του ανήκει, οι συγκρίσεις και οι ταξινομήσεις είναι μάλλον άστοχες και περιττές…

02. theodore – a summer she has never been, a winter she fears

Απ’ τους δίσκους που άκουσα περισσότερο απ’ την άνοιξη που έφτασε ολοκληρωμένος στα χέρια μου, ασταμάτητα, κι απ’ αυτούς που χαίρεσαι να λες ότι ο δημιουργός είναι Έλληνας. Η δημιουργική πορεία του Θοδωρή άρχισε και τίποτα δεν τον σταματά, το 2005 θα είναι η χρονιά του. Ένας απ’ τους πιο ιδιαίτερους δίσκους της χρονιάς, ένας ονειρικός κόσμος που ξεχειλίζει από συναισθήματα, μελωδίες και χρώματα, μελαγχολικός κι αισιόδοξος, ένα σπουδαίο ντεμπούτο που θα έχει μια ακόμα πιο εντυπωσιακή συνέχεια…

03. bjork – medulla

Το Medulla είναι ο πιο δύσκολος και προσωπικός δίσκος της Bjork, ένα στοίχημα με τον εαυτό της που μόνο η ίδια ξέρει αν το κέρδισε. Δεν ξέρω πόσοι κατάφεραν να εντρυφήσουν, πόσοι τον αγάπησαν πραγματικά, το Medulla, πάντως, είναι ένας δίσκος που διαλύει όλες τις συμβατικές φόρμες, που στέκεται πέρα από μουσικά είδη, που αργεί να αποκαλύψει τη δύναμή του, ένας κλασσικός δίσκος Bjork που μόνο αυτή μπορούσε να δημιουργήσει. Και ναι, το Oceania είναι ένα σπουδαίο κομμάτι, τώρα που έχει περάσει καιρός και μπορεί να το κρίνει κανείς αντικειμενικά, πολύ δύσκολα θα είχε γράψει άλλος καλύτερο για την Τελετή Έναρξης.

04. max richter – the blue note books

Ο μινιμαλισμός του Glass, του Brian Eno, του Steve Reich γίνεται η αφετηρία για να συνθέσει ο Max Richter το δεύτερο δίσκο του, ένα μοντέρνο δείγμα κλασσικής μουσικής με ηλεκτρονικό υπόβαθρο, με την Tilda Swinton να διαβάζει αποσπάσματα απ’ το The Blue Octavo Notebooks του Κάφκα. 11 απλές συνθέσεις που κρύβουν απίστευτη ομορφιά, με τη βιόλα, το κλαβεσίνο και τις spiritual μελωδίες να κυριαρχούν, ένα αριστούργημα λιτότητας χωρίς τίποτα το περιττό, ένα μάθημα μέτρου από έναν ξεχωριστό Γερμανό που ζει και δημιουργεί στο Λονδίνο.

05. the organ – grab that gun

Σε μια χρονιά που ο ήχος της δεκαετίας του 80 έγινε ξαφνικά σημείο αναφοράς κι αγιοποιήθηκαν ακόμα κι οι χειρότεροι αντιπρόσωποί της, οι Organ ξεχώρισαν γιατί το άξιζαν. Τουλάχιστον είχαν για πρότυπό τους τους Smiths και δεν δίστασαν να το διαλαλήσουν. Ένα αμιγώς γυναικείο συγκρότημα απ’ το Βανκούβερ του Καναδά, με μια τραγουδίστρια –Katie Sketch- θηλυκό Morrissey και 11 σύντομες συνθέσεις που ακούγονται απνευστί, το grab that gun είναι ένας εξαιρετικός δίσκος, ο καλύτερος eighties revival μαζί με το antics των Interpol…

06. julian fane – special forces

Ένας electronica δίσκος και γι αυτούς που δεν αντέχουν τα bleeps, ένας κιθαριστικός ambient δίσκος και γι αυτούς που δεν αντέχουν τις χαοτικές κιθάρες, ένα drug free «Ladies and gentlemen we are floating into space» με περισσότερα beats, ένα συναρπαστικό ντεμπούτο από έναν 21χρονο Καναδό που λατρεύει τους Radiohead και κοπιάρει ασύστολα τον Thom Yorke. Αυτό που σε πρώτη ακρόαση ενοχλεί, στην πορεία γίνεται το πλεονέκτημά του, το special forces αποκαλύπτεται σε όλο το μεγαλείο του μετά από αρκετές ακροάσεις και καταλήγει να ξεπεράσει ακόμα και το…πρωτότυπο! Αυτός ο θρασύς νεαρός βούτηξε στα βαθιά για τα καλά, κι ήρθε για να μείνει.

07. ariel pink’s haunted graffiti 2 – the doldrums

Η avant guarde ποπ σε όλο της το μεγαλείο. 15 «κατεστραμμένα» διαμαντάκια, ηχογραφημένα αρχικά σε δυο κασέτες στο Λος Άντζελες με συνοδεία κιθάρας, μπάσου και keyboard, ένα αποκλειστικά one man show που θυμίζει το ξεκίνημα του Beck, Gary Wilson και…Scott Walter. Τα περισσότερα beats γίνονται απ’ τον Ariel Pink με το στόμα, το «παιχνιδιάρικο» φαλτσέτο στη φωνή του είναι σαν δοκιμές παιδιού μπροστά στον καθρέφτη, ενώ υπάρχει διάχυτος ένας απόηχος sixties που κάνει το δίσκο ακαταμάχητο. Πειραματικός, πρωτόγονος, μονότονος και…εθιστικός!

08. gravenhurst – blackholesinthesandep / flashlightseason

Το νέο απόκτημα της Warp είναι ένα συγκρότημα που δεν έχει καμιά σχέση με τον electronica ήχο της. Ο Nick Talbot δημιουργεί ακουστικές βινιέτες που είναι ο ήχος της αγγλικής επαρχίας, η «άλλη» πλευρά Μπρίστολ που [δε λέει να ξεκολλήσει απ τη μελαγχολία], ένα άλμπουμ εξαιρετικό, σκοτεινό, που φλερτάρει με τη φολκ και τον Bert Jansch κι ένα ep σπουδαίο που αφήνει υποσχέσεις για ένα επόμενο αριστούργημα.

09. excepter– ka

Fractal noise. Ο νέος ήχος του χάους. Ένα απίστευτο συγκρότημα απ’ το Μπρούκλιν που είναι αδύνατο να ταξινομήσεις, που θυμίζει Faust, Can, This Heat, με στοιχειωμένα φωνητικά, απροσδιόριστες φράσεις, που «πατάει» στο dub, δε μοιάζει με τίποτα άλλο και είναι απλά… ο πιο γοητευτικός δίσκος της χρονιάς. Μοναδικοί. Η ταφόπλακα για τα γερασμένα -μουσικά- ζόμπι αυτού του κόσμου. [Kill Bono, kill kill kill…].

10. cocorosie – lamaisondemonreve

Προσωπική αδυναμία κι η αποθέωση του lo-fi. Οι αμερικανίδες αδελφές Cassidy μετακόμισαν στο Παρίσι κι ηχογράφησαν -στο μικροσκοπικό τους διαμέρισμα, κατά τη διάρκεια ενός βροχερού καλοκαιριού - έναν απ’ τους πιο αμφιλεγόμενους δίσκους των τελευταίων χρόνων. Χρησιμοποιώντας κυριολεκτικά οτιδήποτε μπορούσαν να βρουν μπροστά τους, με κυρίαρχη τη μελαγχολία και με εντελώς ερασιτεχνική προσέγγιση, το αποτέλεσμα είναι ένας δίσκος των άκρων. Που λατρεύεις ή μισείς. Εύθραυστα φωνητικά, σαν Maria Callas on acid ή γάτες που τσακώνονται στα κεραμίδια. Εξαρτάται από ποια πλευρά το βλέπει κανείς…

11. mia/diplo – piracy funds terrorism volume 1

12. flotation toy warning – bluffer’s guide to the flight deck

13. mikah p. hinson – micah p. hinson and the gospel of progress

14. fennesz – venice

15. jolie holland – escondida

16. jens lekman – when i said i wanted to be your dog

17. animal collective – sung tongs

18. adem – homesongs

19. low frequency in stereo – travelling ants who got eaten by moskus

20.khonnor – handwriting

Επίσης: hometaping - the b sides [ένας εξαιρετικός- ελληνικός- new romantic δίσκος], death from above 1979 – you’re a woman, I’m a machine, wolf eyes – burned mind, olivia tremor control – dusk at cubist castle, vetiver - vetiver, the arcade fire - funeral, annie – anniemal [ο καλύτερος mainstream ποπ δίσκος της χρονιάς], a.c. newman – the slow wonder, ghost – hypnotic underworld και…αναπόφευκτα franz ferdinand – franz ferdinand [ένα άλμπουμ που με καταδίωκε σε κάθε μου βήμα, πανταχού παρόν και σε περίοπτη θέση, τόσο υπερβολικά που κατέληξα να μην θέλω να το ξαναδώ ούτε να το ξανακούσω. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι ήταν αυτό που έκανε τους πάντες να παραληρούν, δεν ήταν παρά ένας δίσκος λίγο πάνω του μετρίου που αντιμετώπιζαν σαν κάτι ανεπανάληπτο. Κι αντικειμενικά, δεν ήταν. Μετά απ’ τη συγκλονιστική εμφάνισή τους στο Ρόδον, πάντως, κατάλαβα προς τι ο θόρυβος κι η λατρεία. Είναι ένα σπουδαίο live συγκρότημα. Αυτοί που δεν τους έχουν δει live είναι σίγουροι, όμως, πως δεν τους έχει επηρεάσει το hype; Γιατί- damn it!-μετά από διακόσιες ακροάσεις, ακόμα στ’ αυτιά μου ο δίσκος εξακολουθεί ν’ ακούγεται…τόσο μέτριος όσο είναι!].

ΤΑΙΝΙΕΣ

1. Sunrise, a song of two humans [Eureka]
2. Diary of a country priest [Criterion]
3. Η Επιστροφή
4. Dogville
5. Old Boy
6. Tokyo Story [Criterion]
7. Undertow: Κύμα Οργής
8. 2046
9. Tarnation
10. Άνοιξη, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Χειμώνας…και Άνοιξη.
11. Fanny and Alexander 5-disc box set [Criterion]
12. John Cassavetes: Five Films 8-disc box set
13. H Επέλαση των Βαρβάρων
14. Dandelion
15. The Lord of the Rings [Special Edition, 12-disc box set]

_________________________________________________________

O Θοδωρής Κ. (T. Kappa)

1. woven hand - consider the birds

2. jens lekman - when i said i wanted to be your dog

3. july skies - the english cold

4. gravenhurst - flashlight seasons

5. anne ternheim - somebody outside

6. eberg - plastic lions

7. shearwater - winged life

8. efterklang -tripper

9. sophie rimheden - miss

10. stafraenn hakon - ventili poki

11. slowblow - slowblow

12. cocorosie - la maison de mon reve

13. iron and wine - our endless numbered days

14. arcade fire - funeral

15. innocence mision - now the day is over

16. mum - summer make good

17. cyann et benn - happy like an autumn tree

18. julian fane - special forces

19. the album leaf - in a safe place

20. devendra banhart - rejoicing the hands / nino rojo

19. grand drive - the lights of this town are too many to count

20. air formation - stay inside

21. veils -runaway found

Φωτεινή Δράκου

1. Η συναυλία του Iggy Pop στην Πετρούπολη. Το ιδανικό φινάλε σε μια απ’ τις πιο άτυχες μέρες του χρόνου για μένα, αλλά πάνω απ’ όλα μια απ’ τις καλύτερες συναυλίες που έχω παρακολουθήσει. Πώς να τον περιγράψεις; Αγέραστο, ακούραστο, έφηβο, τρελό; Τα κλισέ εδώ δεν ακούγονται και τόσο στερεοτυπικά, γιατί μάλλον για κάτι τέτοιες περιπτώσεις σαν του Iggy φτιάχτηκαν…
2. The Killers –Hot Fuss.Κι ενώ κάποιοι βιάζονταν να θάψουν το ροκ και να του βάλουν και την ταφόπλακα, εμφανίστηκαν οι Killers! Γρήγορες – αλλά όχι άνευ λόγου ύπαρξης – κιθάρες, ρυθμός, επιρροές από classic rock μέχρι new wave και μία δόση από punk και ορίστε: ένα CD γεμάτο φρέσκους ήχους παρά τις κλασικές του φόρμες. Επιτέλους!
3. Πήτερ Τζάκσον – Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών – Η Επιστροφή του Βασιλιά. Κυκλοφόρησε μεν το 2003, αλλά αφού βγήκε στις αίθουσες τέλη Δεκέμβρη, χωράει άνετα στη λίστα του 2004. Ο Πήτερ Τζάκσον ανέλαβε ένα απίστευτα δύσκολο έργο με τη διασκευή του Άρχοντα για τον κινηματογράφο και κατάφερε να κλείσει τα στόματα όσων τον αμφισβητούσαν με το φινάλε της τριλογίας. Ισορροπημένο, συγκινητικό, εντυπωσιακό, αισθητικά άψογο και με λίγα λόγια, τέλειο.
4. Red Hot Chili Peppers – Live in Hyde Park. Οι Peppers κάνουν τη βόλτα τους σ’ όλο τον κόσμο και κυκλοφορούν δύο CD από τη συναυλία τους στο Hyde Park. Άντε να διαλέξεις τα καλύτερα τώρα! Και Scar Tissue σε ονειρική εκτέλεση και Under the Bridge και Give it Away – μέχρι και η εντελώς απροσδόκητη διασκευή στο «I Feel Love» της Donna Summer!
5. Παύλος Παυλίδης – Αφού λοιπόν ξεχάστηκα. Κι ενώ το ‘χει η μοίρα των συγκροτημάτων οι σόλο προσπάθειες των μελών τους να μην ανταποκρίνονται ποτέ στα επίπεδα της ομάδας, ο Παυλίδης φαίνεται πως κατάφερε να ανατρέψει τον κανόνα και να γίνει η εξαίρεση. Όλο μελωδία και εξαιρετικούς στίχους, CD που ακούγεται και ξανακούγεται.
6. Ανδρέας Θωμόπουλος – Να μ’ αγαπάς (ταινία). Μια ταινία νοσταλγίας: για τις «παλιές καλές μέρες», για τους φίλους που έφυγαν, για τις συνήθειες που άλλαξαν. Δύσκολο να πιαστείς μ’ ένα τέτοιο θέμα και να μη γίνεις και επιεικής και ίσως υπερβολικός – αλλά μπροστά στο καλό αποτέλεσμα ακόμη και τέτοια μικρο-λάθη «συγχωρούνται».
7. Maroon 5 – Songs About Jane. Μπορεί το 2004 ως χρονιά να ήταν άτυχο, κακό κι ανάποδο, πάντως μουσικά μια χαρά φαίνεται πως πήγε σε όλα τα είδη. Οι Maroon 5 κάνανε το hitάκι τους με το «This Love» που τραγούδησε κι η κουτσή Μαρία, αλλά όπως και να ‘χει, πολλά ακόμη τραγούδια του «Songs about Jane» αξίζουν περισσότερες ακροάσεις. Ποπ, r’n’b, funk και rock, η «περίεργη» φωνή του Adam Levin και τα καλά live τους δείχνουν πως μάλλον θα έχουν μέλλον.
8. The Hives – Tyrannosaurus Hives. Εδώ που τα λέμε, φορέθηκε πολύ το «ρετρό» φέτος. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι οι ενστάσεις πολλών, όταν παρά τις «κλασικές» επιρροές τους, όλες αυτές οι νέες μπάντες καταφέρνουν να φτιάξουν πολύ ξεχωριστούς ήχους και – το σημαντικότερο – καλά τραγούδια. Οι Σουηδοί Hives τα κατάφεραν κι αυτοί μια χαρά μ’ ένα αρκετά ομοιογενές album, κι ας προσπαθεί ο τραγουδιστής τους απελπισμένα να γίνει ο … Mick Jagger στη θέση του Mick Jagger.
9. Νταν Μπράουν – Κώδικας Ντα Βίντσι. Το best seller που απέδειξε ότι ένα βιβλίο που είναι εμπορικό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι δεν είναι και καλό. Συνωμοσίες, ένα μυστήριο που ξετυλίγεται σελίδα με σελίδα και ο μοναδικός τρόπος του Μπράουν να αιχμαλωτίζει στο απόλυτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη, κατάφεραν να αναδείξουν τον Κώδικα Ντα Βίντσι που ετοιμάζεται τώρα να μεταφερθεί και στο σινεμά. Αφήστε τους μπλαζέ κριτικούς να λένε ότι θέλουν – το βιβλίο είναι καλό.
10. Πυξ Λαξ – Τέλος. Οι Πυξ Λαξ γράφουν το «Τέλος» και συμβολικά με το διπλό live CD που κυκλοφόρησε απ’ την – προτελευταία – συναυλία τους στο Λυκαβηττό. Αξίζει, γιατί όντως πρόκειται για ένα «Τέλος» (προσωρινό ή οριστικό δεν έχει σημασία, αλλά σίγουρα κλείνει ένα μεγάλο κύκλο), γιατί περιέχει την πιο ροκ ερμηνεία της Χαρούλας Αλεξίου, γιατί οι ερμηνείες είναι πολύ καλές και δένουν τέλεια με τον επίσης άριστο ήχο… Αλλά πάνω απ’ όλα γιατί είναι η συμπυκνωμένη ανάμνηση μιας βραδιάς που σίγουρα θα θυμούνται όσοι ήταν εκεί.

_____________________________________________________________________

Άγγελος Κ. (sonicterrormonkey)

Πάει και αυτή η χρονιά….Πολλοί δίσκοι, ανταμώσαμε πάλι τα 80ς…πήραμε το euro… κάναμε και τους ολυμπιακούς αγώνες… O Bush μας ξανακάθησε στο σβέρκο… άντε πάμε για άλλα τώρα….

Οι 10 δίσκοι που ακολουθούν είναι οι πιο αγαπημένοι μου για το 2004 (χωρίς σειρά αξιολόγησης), αλλά υπάρχουν ακόμα 40 δίσκοι για να συμπληρώσουν το προσωπικό μου top 50 για την χρονιά που μας πέρασε.

The Concretes – The Concretes

Οι Concretes κατάφεραν μετά από 10 χρόνια δυσκολιών να βγάλουν ένα άλμπουμ που συνδυάζει τον ήχο τον Velvet Underground, τον οργανικό ήχο των Doors, την soul της Motown, τις μελωδίες του Phil Spector, όλα αυτά γαρνιρισμένα με τρομπέτες και σαξόφωνα και μια πρέζα Hope Sandoval. Το πιο ερωτεύσιμο άλμπουμ της χρονιάς.

Sons & Daughters - Love the Cup

Επτά ασπρόμαυρες, μελαγχολικές ιστορίες από την Σκωτία. Το μαντολίνο και το τάμπουρο σε συνδυασμό με τις κιθάρες και τα γλυκά φωνητικά της Αdelle σε υποβάλουν σε μια γλυκιά νάρκωση.

Τhe Organ – Grab the Gun

Some Girls Are Bigger Than Others τραγούδαγε ο Θείος Mozz, το 1996. Some girls are bigger thn others τραγουδάμε και εμείς φέτος για τις Organ. Σκάσανε από το πουθενά και υπογράφουν το καλύτερο άλμπουμ αναβίωσης των 80ς.

Asobi Seksu – Asobi Seksu

Το 2004 ξεκίνησε με την υπέροχη φωνή της Γιαπωνέζας Kazu Makino των Blonde Redhead και κλείνει με την εξίσου υπέροχη φωνή της, επίσης, Γιαπωνέζας Yuki. Το μυστικό του Νέοϋρκέζικου underground εξαπλώνεται σε ολόκληρο το μουσικό πλανήτη. Οι shoegazers ακόμα υπάρχουν και φτιάχνουν κομψοτεχνήματα.

Cobra Killers – 76/77

Το παρουσιαστικό τους θυμίζει τα μοντέλα των λευκωμάτων του μακαρίτη Helmut Newton, αυτό όμως δεν τους εμποδίζει να παίζουν την καλύτερη electro-pop του 2004. Samples μιξαρίσμενα με sixties μελωδίες και garage ήχους το κατάλληλο αντίδοτο για όσους θεωρούν ότι το electro-clash είναι βαρετό.

Styrofoam – Nothing’s Lost

Ηλεκτρονική pop μελαγχολία από τον Arne Van Petersen και τους εκλεκτούς προσκεκλημένους του. Aπλά είναι η electronica που μου αρέσει.

Khonnor – Handwriting

Indietronica και shoegaze ήχοι με lo-fi αισθητική από τον Καναδό Connor Kirby-Long ηλικίας μόνο 17 χρονών.

Blonde Redhead – Misery is Butterfly
Η μουσική γέννησε τη μελαγχολία η μελαγχολία τη μουσική? Art pop ήχοι από δύο Ιταλούς και μια Γιαπωνέζα κάτω από τη στέγη της πιο αγαπημένης εταιρείας των 80s (όσοι μεγάλωσαν με τους ήχους της, ξέρουν) την 4AD.

Theodore – a summer she has never been, a winter she fears

Όσοι γνωρίσαμε τον Θοδωρή τις αρχές της άνοιξης, ήμασταν πεπεισμένοι ότι θα βγάλει κάτι αριστουργηματικό. Ο Θοδωρής δεν μας πρόδωσε και μας χάρισε έναν απ’ τους πιο «ζεστούς» δίσκους της χρονιάς, με μελωδίες που ξεχειλίζουν από συναισθήματα, χρώματα, μελαγχολία και αισιοδοξία.

Hometaping – B sides

Για 2 λόγους

α)Επειδή έφαγα τη γη να τον βρω και μου έπεσε στα χέρια απρόσμενα και τελικά άξιζε τον κόπο.

β)Για το σκοτεινό παραμυθάκι που σου προσφέρουν.

Κατηγορία τα λεφτά μου κλαίω

1.U2 – How to dismantle an atomic bomb (ή πώς να

απομυθοποιείς σε 11 απλά βήματα)

2.Kings of Leon - aha shake heartbreak

3.Quentin Tarantino – Kill Bill 2

H κασέτα του 2004

(τα αγαπημένα τραγούδια του 04 σε μια 60αρα κασέτα)

1.Franz Ferdinard – Take me out

2.The Killers – Somebody Told me

3.The Walkmen – Rat

4.Tom Waits – Hoist that rag

5.Delays – Neary than Heaven

6.The Organ – Brother

7.The Concretes – You can hurry love

8.Asobi Seksu – Im happy but you don’t like me

9.Snow Patrol – Run

10.Blonde Redhead – Elephant woman

11.Interpol – Slow Hands

12.The Veils - Lavinia

Ταινίες του 2004

1. Old Boy

2. Code 46

3. 2046

4. Τα πάθη του Χριστού

5. Το κορίτσι με το μαργαριταρένιο σκουλαρίκι

6. Η αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού

7. Οι πολεμιστές του ουρανού και της γης

8. The Motorcycle Diaries (Ημερολόγια Μοτοσικλέτας)

9. House of flying Daggers (Τα ιπτάμενα στιλέτα)

10.Undertow (Κύμα Οργής)

To γεγονός της χρονιάς

Πρωταθλητές της Ευρώπης!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Η απογοήτευση της χρονιάς

Το σκυλοποπ έγινε ολυμπιακό άθλημα….

_______________________________________________________________

Ανδρέας Μάνης

- 2004-
1.Franz Ferdinand "Franz Ferdinand" (Domino)

2.Arcade Fire "Funeral" (Merge)

3.Interpol "Antics" (Matador)

4.The Unisex "White Days" (Universal)

5.Blonde Redhead "Misery is a Butterfly" (4AD/Warner)

6.Air "Talkie Walkie"(Astralwerks)

7.The Killers "Hot Fuss" (Lizard King/Universal)

8.The Faint "Wet From Birth" (Saddle Creek)

9.Flunk "Morning Star"(Beatservice)

10.Lazyboy "Penguin Rock"(Sunday Best)

__________________________________________________________

Γιώργος Γαλάνης

Perry Blake-Songs For Someone

Ως αφοσιωμένος fan του Leonard Cohen έχω ένα απωθημένο. Το ότι δεν γεννήθηκα 20 χρόνια νωρίτερα για να παρακολουθώ τον Cohen από τα πρώτα του βήματα. Αυτό το απωθημένο ένιωσα ότι μπορεί να μετριαστεί όταν το 1998 ανακάλυψα τον Perry Blake με το ομώνυμο ντεμπούτο του στο οποίο φωτογραφίζονταν ο ίδιος για το εξώφυλλο, όπως ακριβώς και ο Cohen στο δικό του ομώνυμο ντεμπούτο. Ο Perry Blake έχει όλα εκείνα τα συστατικά που με έκαναν να κολλήσω με τον Cohen. Μποέμ κοσμοπολίτης (Ιρλανδός με άψογη γαλλική προφορά), intellectual νάρκισσος, με διαρκή ρομαντική διάθεση που φλερτάρει με τη μελαγχολία χωρίς όμως να καταβυθίζεται στη θλίψη. Το Songs For Someone το άκουγα υπό τις ιδανικότερες συνθήκες, σε ένα οδοιπορικό δύο εβδομάδων το καλοκαίρι στη δυτικοκεντρική Ευρώπη και με σημάδεψε.

Bjork-Medulla

Η προσπάθεια μουσικής αποτύπωσης των παγωμένων ηχοτοπίων του βόρειου ημισφαιρίου απαιτεί την μέγιστη απλότητα στα μέσα έκφρασης και σχεδόν θρησκευτική προσέγγιση. Μας το δίδαξαν οι Residents με το Eskimo, ο Biosphere με το Substrata και φέτος η Bjork με το Medulla, τον πιο “ισλανδικό” από όλους τους δίσκους της.

Von Magnet-De l’aimant

Η επιστροφή των Von Magnet στις φλαμένκο ρίζες τους. Ανδαλουσιανό πάθος, κλακέτες και μπλιμπλίκια, περιπαθείς συνθέσεις, μορφές σε έξαψη σε βαθύ κόκκινο εξώφυλλο. Οργασμικό!

Xiu Xiu-Fabulous Muscles

Η υπέροχη τρεμάμενη φωνή του Jamie Stewart αγκομαχά πάνω σε πληγωμένα από το θόρυβο και την παραμόρφωση pop μοτίβα. Όταν η ομορφιά καθρεπτίζεται σε μία λεπίδα ξυραφιού.

Sixtoo-Chewing On Glass and Other Miracle Cures

Πως καταφέρνεις να δημιουργήσεις πολυσύνθετο εγκεφαλικό hip hop χωρίς να γίνει του σαλονιού, όπως κατέληξε το φαιδρά επονομαζόμενο ως trip hop; Αν σε λένε Sixtoo το καταφέρνεις μια χαρά.

Slicker-We All Have a Plan

Ένα κοκτέιλ το οποίο περιέχει απλά υπερβολικές ποσότητες από το κάθε συστατικό (και ειδικά αλκοολούχο) δεν είναι το ιδανικό κοκτέιλ, αλλά είναι σίγουρα ένα κοκτέιλ που θα σε στείλει…Σαν το τελευταίο album του John Hughes δηλαδή. Free your mind and your ass will follow.

V/A The hospital radio request list volume two

Το Bristol των 90’s ήταν ότι σχεδόν και το Manchester των 80’s. Σήμερα η σκηνή του Βristol εξακολουθεί να μην παίζεται ακόμη κι όταν κατεβάζει τα δεύτερα όπως στο The hospital radio request list volume two.

Dub Syndicate-No Bed of Roses

Τι και αν έχουν περάσει δυο δεκαετίες από τη μέρα που βγήκαν οι Dub Syndicate στο κουρμπέτι; Η γνωστή reggae-dub συνταγή τους πιάνει για μία ακόμη φορά και είναι από το καλύτερο χαρμάνι.

Panda Bear-Young Prayer

Χαμηλότονο, ειλικρινές, φιλικό και τόσο ζεστό…Το Young Prayer το οικειοποιείσαι περισσότερο και από τις πυτζάμες σου.

Landau-The pi compromise

Η ταλαίπωρη γλυκιά και ευκολοχώνευτη electronica έχει πλέον προχωρήσει εκνευριστικά στην σπειροειδή της καταβύθιση προς την βαρεμάρα. Καλά που υπάρχουν και τύποι σαν και αυτούς εδώ.

________________________________________________________________

Kυριάκος Σκορδάς

1. WOLF EYES - BURNED MIND

2. WOVEN HAND – CONSIDER THE BIRDS

3. KILLERS – HOT FUSS

4. FUCK-OFF MACHETE – MY FIRST MACHETE

5. TV ON THE RADIO

6. SIXTOO - CHEWING ON GLASS AND OTHER MIRACLE CURES

7. SWOD – GEHEN

8. SIX BY SEVEN – O4

9. THE CURE – THE CURE

10. LALI PUNA – FAKING THE BOOKS

11. FRANZ FERDINAND – FRANZ FERDINAND

12. INTERPOL – ANTICS

13. LAURA VEIRS – CARBON GLACIER

14. SONIC YOUTH – NURSE

15. ELECTRELANE – THE POWER OUT

16. ANIMAL COLLECTIVE – SUNG TONGS

17. SKETCHIE – RAIN THE LANTERN

18. MCLUSCKY – THE DIFFERENCE BETWEEN YOU AND ME IS THAT I’M NOT ON FIRE

19. ISIS – PANOPTICON

20. PANDA BEAR – YOUNG PRAYER

21. LANTERNA – HIGHWAYS

22. ENCRE - FLUX

(((((((((((((((((())))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

και για το Metal

Θοδωρής Angus

20 metal albums 2004

Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάθε χρόνο πρέπει τα έντυπα είτε ηλεκτρονικής είτε ευρείας κυκλοφορίας να ψηφίζουν τους καλύτερους δίσκους για ένα έτος. Δεν συμφωνώ με αυτή τη λογική προσωπικά για έναν και μόνο λόγο: Το θέμα είναι καθαρά υποκειμενικό. Τέλος πάντων φέτος είχα τη δυνατότητα ή και την τύχη αν το θέλετε να ακούσω πιο πολλούς δίσκους σε σχέση με πέρυσι για αυτό και η 20άδα αντί για 10άδα που ήτανε πέρυσι. Η φετινή χρονιά είχε και αυτή όπως η περσινή αρκετές αξιόλογες κυκλοφορίες το αν αυτές θα μείνουν κλασικές ο χρόνος θα το δείξει.

Καλύτερος δίσκος για μένα φέτος ο δίσκος του Ιάπωνα Τak Μatsumoto ένας δίσκος καλού, αυθεντικού hard rock.Για να είμαι όμως περισσότερο αντικειμενικός θεωρώ πως όλα τα album που έβαλα από το 2 εώς το 6 θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι στο 1.

Οι Ayreon βγάλανε μάλλον το καλύτερο τους album με συμμετοχές γνωστότατων μουσικών οι doomsters Reverend Bizarre διέλυσαν το σύμπαν οι TNT είχανε να βγάλουνε τέτοια δισκάρα εδώ και χρόνια.

Οι Ring of Fire κυμάνθηκαν και αυτοί σε υψηλά επίπεδα σε σχέση με πέρυσι ενώ οι καταπληκτικοί Άγγλοι progsters Threshold συνεχίζουν να κυκλοφορούν ποιοτικότατες δουλειές.

Από τους υπόλοιπους πραγματική έκπληξη αποτέλεσαν για μένα οι δουλειές των Angra και των Megadeth ενώ φοβερούς βρήκα και τους MCM το project των AlexMasi, RandyCoven και JohnMacaluso.

A και να μην ξεχάσουμε τους 3 πολύ καλούς δίσκους από τον χώρο του ακραίου ήχου που κυκλοφόρησαν οι Gorgasm, oι Mastodon και οι Suffocation. Παρακάτω είναι η λίστα ελπίζω οι περισσότεροι να συμφωνείτε μαζί μου. Καλή χρονιά.

1.Tak Matsumoto Group-TMG Ι

2.Ayreon-The Human Equation

3.Reverend Bizarre-Harbinger of Metal

4. TNT-My Religion

5.Ring of Fire-Lapse of Reality

6.Threshold-Subsurface

7.Distant Thunder-Welcome the End

8.My Dying Bride-Songs of Darkness, Worlds of Light

9.Joe Satriani-Is there love in space?

10.G3-Live rockin in the free world

11.Gorgasm-Masticate to Dominate

12.Derek Sherinian-Mythology

13.Suffocation-Souls to Deny

14.Spastic Ink-Ink Compatible

15.Mastodon-Leviathan

16.Jordan Rudess-Rhythm of Time

17.Megadeth-The System has failed

18.MCM-Ritual Factory

19.Tesla-Into the now

20.Αngra-Temple of Shadows

Κάντε κλικ εδώ για το δεύτερο μέρος

Atraktos.Net