 |
|
|
|
ΔΙΨΑ
|
Δύο χρόνια μετά το εξαιρετικά επιτυχημένο soundtrack Mπραζιλέρο , μέσα από το οποίο ξεπήδησε το αγαπημένο τραγούδι Θάλασσα μου σκοτεινή , ο Νίκος Πορτοκάλογλου επιστρέφει με τη Δίψα .
Πρόκειται για έναν δίσκο που μοιάζει να είναι η φυσική συνέχεια των προηγούμενων του, Παιχνίδια με το διάβολο και Mπραζιλέρο , καθώς υπακούει στις συντεταγμένες που καθορίστηκαν από αυτούς. Πιο συγκεκριμένα, κι εδώ υπάρχει ο κιθαριστικός πυρήνας όπου με φαντασία και τεχνική διαμορφώνει ο Νίκος Πορτοκάλογλου , το ηλεκτρονικό περιβάλλον το οποίο είναι δημιούργημα του Χρυσόστομου Μουράτογλου (ενορχηστρωτής γαρ) ενώ η σύνδεση με τη παραδοσιακή μουσική γίνεται με τον Μάνο Πυροβολάκη ο οποίος κρατά στα χέρια του την κρητική λύρα. Το ενορχηστρωτικό μέρος πρέπει να αναφέρουμε επίσης, πως εμπλουτίζεται και από ένα σύνολο εγχόρδων και μία ομάδα πνευστών.
Στο συνθετικό μέρος ο Νίκος Πορτοκάλογλου έχει γράψει όλα τα τραγούδια εκτός από το Χάδι στο οποίο έγραψε τους στίχους μαζί με τη σύζυγο του, Μαρίνα. Στον χώρο των ερμηνειών πέρα από την παρουσία του Πορτοκάλογλου, συμμετέχουν δύο νέες τραγουδίστριες. Η Ανδριάνα Μπάμπαλη , την οποία γνώρισε το κοινό μέσα από το Μπραζιλέρο , και η Μελίνα Ασλανίδου , με την οποία συνεργάζεται για πρώτη φορά, η οποία συμμετέχει στο τραγούδι Χάδι .
Στην συνολική εκτίμηση του δίσκου θα μπορούσαμε να πούμε πως στα χέρια μας έχουμε αυτό ακριβώς που περιμέναμε από τον Πορτοκάλογλου. Έναν δίσκο με σύγχρονο ήχο, τον ήχο που μας έχει κάνει ο Πορτοκάλογλου να νοιώθουμε οικειότητα με αυτόν. Συνθέσεις που διακρίνονται για την εντιμότητα και την ειλικρίνεια τους.
Ο Νίκος Πορτοκάλογλου δίκαια θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους τραγουδοποιούς της γενιάς του, ο οποίος μάλιστα διανύει την ώριμη συνθετική του περίοδο η οποία είναι απόλυτα εναρμονισμένη με την περίοδο της λαμπερής νιότης.
Πέτρος Μαϊστράλης |
Ελληνική Μουσική
