 |
|
|
|
ROGUES EN VOGUE
|
Υπήρχαν εποχές που ήταν να κυκλοφορήσουν δίσκο οι Running Wild και περιμέναμε σαν τρελοί. Δεν το κρύβω, παλιότερα ήταν απο τα αγαπημένα μου συγκροτήματα, εώς ότου άρχισαν να το παρακουράζουν το θέμα και αυτό συνέβη κατ εμέ το 2000 με το “Victory”. Εντάξει, άλλοι τους θεωρούσαν τελειωμένους απο παλιότερα αλλά εμένα ακόμη μου άρεσαν οι δίσκοι τους ,παρότι το τελευταίο super άλμπουμ τους κυκλοφόρησε το 1994 (“Black Hand Inn”).Εντάξει τα “Masquerade” και “The Rivalry” ήταν αξιοπρεπή αλλά το “Victory” ήταν τόσο κουραστικό, που έκανε το επόμενο “The Brotherhood” να ακούγεται δισκάρα (αν και δεν ήταν..).
Λοιπόν, μετά απο αρκετές ακροάσεις κατέληξα στο συμπέρασμα πως το “Rogues En Vogue” παρά το όμορφο εξώφυλλο θα δώσει μια πολύ σκληρή μάχη με το “Victory” για τον τίτλο του χειρότερου άλμπουμ του γκρουπ καθώς ακόμη και στ’αυτιά των πιο εξοικειωμένων και με θετική προδιάθεση φίλων του, είμαι σίγουρος πως θα ακουστεί τόσο βαρετό, όσο ακούστηκε στα δικά μου. Φαίνεται πως η μονομανία του Rock ‘n’ Rolf και η κλειστομυαλιά του, τον οδήγησαν πλέον σε συνθετικό τέλμα. Δεν είναι δυνατόν εδώ και 8 χρόνια (το “Masquerade” το έχω σε δίσκο και δεν έχει φωτογραφίες) να μην έχει φωτογραφίες των άλλων μελών του γκρουπ στους δίσκους του (νομίζω το “Rivalry” έχει μια μικρή πίσω..) λες και πρόκειται για one man band. Πλέον ο Rolf μου θυμίζει κάτι στριμμένους γέρους που αρνούνται να παραδεχτούν ότι η νιότη τους έχει περάσει και επικέγουν να ζουν σε ψευδαισθήσεις. Έτσι και οι Running Wild ζώντας ακόμη στην ψευδαίσθηση πως είναι η μεγάλη μπάντα του παρελθόντος, ρίχνουν στην αγορά δίσκους που ντροπιάζουν την ιστορία τους ,και καταντούν άλλο ένα συγρότημα «βρυκόλακας» που στηρίζεται στο όνομα για να πουλήσει μερικούς δίσκους, των οποίων η αξία είναι καθαρά συλλεκτική.
Αν νομίζετε πως είμαι υπερβολικός ακούστε αυτό το άλμπουμ, το οποίο έχει μόνο ένα ανεκτό κομμάτι (προσοχή,όχι καλό), το “Angel Of Mercy”.. και όλα τα άλλα είναι fillers στυλ “Mr.Deadhead”, ενώ γέλιο προκαλεί πλέον η προσπάθεια σύνθεσης επικών τραγουδιών, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε στα “Skulls & Bones” και “The War”.Είναι πραγματικά λυπηρό να βλέπει κανείς τα συγκροτήματα με τα οποία μεγάλωσε, να πέφτουν τόσο χαμηλά.. Μείνετε μακριά!
Κώστας Λιανίδης |
Metal
