RUINOLOGY #09 7/3/2007

ΟΤΑΝ ΣΕ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΑΡΡΩΣΤΑΙΝΩ Γύρω από τη σελήνη. Σε μέρες αρρώστιας τα μουσικά (και όχι μόνο) κριτήρια αλλάζουν, ειδικά αν το κεφάλι σου στροβιλίζεται σαν δορυφόρος γύρω από το σώμα.

Ο αγαπημένος μου δίσκος για άρρωστες καταστάσεις είναι το Autour De La Lune του Biosphere . Θυμάμαι όταν τον είχα αγοράσει έλεγα σε μια φίλη ότι “είναι εμπνευσμένος από το αντίστοιχο βιβλίο του Ιουλίου Βερν και βασίζεται σε μεταδόσεις ενός Γαλλικού Ραδιοσταθμού για κάποιο project κτλ κτλ κτλ “ οπότε αυτή μου απάντησε: “E ρε μαλακίες…” Ε λοιπόν είχε απόλυτο δίκιο. Το μουσικό ενδιαφέρον του δίσκου είναι απλά μηδενικό, αλλά ως μελέτη ήχων και τα συναφή βρίσκεις πράγματα να πιαστείς. Ειδικά αν είσαι άρρωστος, ξαπλωμένος στο κρεβάτι, κοιτάζοντας το ταβάνι, βάζοντάς το στο repeat περνάει γρήγορα ο χρόνος καθώς ασχολείσαι με τις λεπτομέρειες των συχνοτήτων και των συντονισμών στους τοίχους του σπιτιού σου. Και των γειτόνων πιθανώς. Και με ακουστικά νιώθεις όντως σαν αστροναύτης.

Όταν με το καλό μπόρεσα να αντικρύσω ξανά οθόνη και έκανα μια μικρή βόλτα στο διαδίκτυο είπα για άλλη μια φορά ότι, ναι, υπάρχει Θεός. Και είναι και αυτός αστροναύτης. Ε πώς αλλιώς μπορεί και κουμαντάρει ένα ολόκληρο σύμπαν; Τρεις μέρες πριν τα γενέθλια μου οι God Is An Astronaut , ένα από τα ελάχιστα συναρπαστικά σχήματα των καιρών μας -που τιμούν το υπέροχο όνομά τους με την μουσική που φτιάχνουν- κυκλοφορούν τον νέο τους δίσκο. Και ακριβώς ανήμερα ο έρωτας της ζωής μου -σε κάποια άλλη ζωή-, η Feist κυκλοφορεί τον δικό της. Far From Refuge και The Reminder, τα πρώτα δείγματα και των δυο, από εξώφυλλα μέχρι νότες είναι απλά άψογα, ίσως εκείνη η σειρά με τα ψάρια να τους βάλει In The Fishtank και έτσι να έχουμε Feist Is An Astronaut ή ακόμα καλύτερα God Is Feist, αλλά τι λέω, God Is Dead.

Παραμένοντας στα ουράνια αλλά κάπως πιο χαμηλά, ο νέος δίσκος των Explosions In The Sky μου έφερε ακριβώς αυτά στο μυαλό: θυμάστε όταν είστε μικροί που βλέποντας πυροτεχνήματα έλεγες, πωπω κοίτα εκρήξεις στον ουρανό αλλά μετά από χρόνια τα βλέπεις και λες όμορφα είναι αλλά κρατάνε λίγο και δεν σε εντυπωσιάζουν τόσο πια. Το ωραιότερο ήταν μάλλον ο τίτλος All Of A Sudden I Miss Everyone, αλλά η μουσική μέσα δεν έχει εκρήξεις, δεν σε καθηλώνει, πέφτει σε ρόλο συνοδείας, χωρίς νεύρο και ψυχή. Ίσως να ήταν και αυτοί άρρωστοι όταν το έγραφαν. Ίσως σε κάποια άλλη στιγμή να ταιριάξει καλύτερα. Συμβαίνει αυτό με τη μουσική (Και με τους ανθρώπους πιο συχνά). Αλλά σε άλλους άρεσε. Και καλά έκανε.

Η επόμενη μπάντα που (ξανά)άκουγα αυτές τις μέρες (γκρινιάζοντας ασταμάτητα ότι είμαι άρρωστος του θανατά) ήταν οι Death Cub For Cutie και το μόνο κοινό που έχει με τους παραπάνω προαναφερθέντες είναι το ωραίο τους όνομα. Παλιά τους μπέρδευα με τους Nada Surf, τώρα όμως που τους έμαθα καλύτερα βάζω και στοίχημα ότι αν οι Current 93 ή Hocico ή οι Die Form ή οι APB διασκευάζανε το I Will Follow You into the Dark οι σκοτεινές κοινότητες θα έβρισκαν το νέο ύμνο τους.

Αυτός που με σήκωσε από το κρεβάτι όμως ήταν (πάλι…) ο Nick Cave : I’ve got to get up to get down and start all over again, head on down to the basement and shout, kick those white mice and black dogs out! Η νέα του μπάντα Grinderman (οι οποίοι φυσικά και είναι υποσύνολο των Bad Seeds: Warren Ellis, Jim Sclavunos και φυσικά στο μπάσο ο Martyn Casey) συνεχίζει από εκεί που σταμάτησαν οι Boys Next Door και οι Birthday Party σαν να μην πέρασε μια μέρα! Θυμάμαι που μικρός αντικρίζοντας το βινύλιο του Junkyard στο παλιό σπίτι της θείας μου σκέφτηκα: “φοβερό εξώφυλλο, πολύ φασαρία και μάπα φωνή”, ο μικρός όμως μίκρυνε κι άλλο και τώρα ο θόρυβος είναι μουσική στ’ αυτιά μου και οι Grinderman δεν λέγονται άδικα έτσι, σφάζουν και κόβουν χορδές και τύμπανα, χωρίς πολλά κόλπα και μελωδίες, μόνο πάθος ένταση, βρωμιά και λέξεις. Φαντάζομαι ότι τα κομμάτια τους ζωντανά θα ξεσπάνε όπως πρέπει γιατί άλλο να βλέπεις κατεδαφίσεις στην τηλεόραση και άλλο να είσαι εκεί όταν συμβαίνουν, να γεμίζεις με σκόνη και να προστατεύεσαι από τα κομμάτια που εκτοξεύονται. Οπότε αφού ο Nick μας αγαπάει που μας αγαπάει, την επόμενη φορά αντί για το πιάνο του ας προσευχηθούμε στο Θεό να φέρει αυτούς τους τύπους μαζί του. Η ας του στείλουμε σε ένα διαστημόπλοιο το μήνυμα μας, αφού είναι αστροναύτης.

Γιώργος Γoργογέτας