MyBlogBook #44 4/11/2008

Συμπτώσεις…

Σήμερα είναι 4 Νοεμβρίου 2008, το MyBlogBook συμπληρώνει 44 εμφανίσεις και στις ΗΠΑ εκλέγεται ο 44ος Πρόεδρος… Στο… 4+1 MyBlogBook, στις 4+1 Φεβρουαρίου, σημείωνα: «Είμαι και εγώ από αυτούς που βλέπουν με καλό μάτι τον Barack Obama. Φαίνεται να έχει ουσιαστικό λόγο, να πρεσβεύει κάτι διαφορετικό, να είναι μια ελπίδα για το μέλλον. Προτιμώ, όμως, να μην βγει πρόεδρος, αν είναι να γίνει κι αυτός ένας νέος Clinton. Υπάρχει κατάλληλος άνθρωπος γι αυτό το ρόλο. Ας μη του (της) στερήσει την ευκαιρία…». Έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα, και αφού η Clinton έφυγε από τη μέση, θεωρώ πως είναι μονόδρομος η νίκη του Obama. Το δίδυμο McCain – Palin είναι τραγικό και επικίνδυνο. Όχι πως δεν υπάρχει πιθανότητα σε λίγο καιρό και ο ίδιος ο Obama να γίνει εξίσου επικίνδυνος. Το έχουμε ξαναδεί το έργο με τους Δημοκρατικούς (Bill Clinton). Αλλά, αν πάψουμε να ελπίζουμε για το καλύτερο, τότε…

Τα ίδια και τα ίδια…

Έχω γίνει κουραστικός τον τελευταίο καιρό με τις παραγράφους που γράφω για τις συναυλίες. Τόσο δηλαδή που σκέφτομαι μήπως πρέπει η στήλη να γίνει MyGigBook… Είναι όμως γεγονός πως εκτός από το Credit Crunch (πιστωτική κρίση) που ζούμε τον τελευταίο μήνα, στη Θεσσαλονίκη έχουμε και το Concert Crunch! Ή, όμως, όχι μόνο στη Θεσσαλονίκη; Διάβαζα πριν 10 μέρες την ενθουσιώδη κριτική του πρώην συνεργάτη μας στο Atraktos, του m.hulot, για τη συναυλία των Animal Collective (που δυστυχώς δεν είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω) στην Αθήνα, όπως αυτή δημοσιεύτηκε στο Tranzistor. Ο m.hulot αναφέρεται αρνητικά, και καλά κάνει, στα μόλις 250 εισιτήρια που έκανε η συναυλία στη Θεσσαλονίκη. Από την τοποθέτησή του, όμως, πήρα την εικόνα ενός Gagarin που «ξεχείλιζε» από κόσμο. Εκ των υστέρων, όμως, έμαθα για τα 420 εισιτήρια του αμερικάνικου γκρουπ στην Αθήνα. Εκ των υστέρων έμαθα και τα κάτω από 50 εισιτήρια των Trans Am στον ίδιο χώρο και τα περίπου 100 στη Θεσσαλονίκη. Τι θέλω να αποδείξω; Μην παρεξηγηθώ ότι το κοιτάω το θέμα «Αθήνα εναντίον Θεσσαλονίκης»… Ούτε ότι επειδή η Αθήνα έχει τετραπλάσιο πληθυσμό, θα έπρεπε οι συναυλίες που γίνονται εκεί να έχουν και τετραπλάσιο κόσμο σε σχέση με τη Θεσσαλονίκη. Θέλω μόνο να φανεί ότι, δυστυχώς, και στην Αθήνα το καινούριο και το μη συναισθηματικό δεν περνά τόσο πολύ στο μουσικόφιλο ακροατήριο. Ο ρυθμός, η μη δομημένη μελωδία, η έλλειψη συναισθηματισμού στα κομμάτια δεν ήταν ποτέ το φόρτε των ελλήνων. Και για να μην κατηγορούμε συνέχεια αυτούς που μελαγχολούν, ερωτεύονται, περνούν ρομαντικές ή συναισθηματικές στιγμές ακούγοντας Puressence, Madrugada και James, ας σκεφτούμε το χαμό που έγινε σε όλες τις post rock συναυλίες που έγιναν στην Αθήνα, όπως για παράδειγμα το Σάββατο στους God is an astronaut. Ας σκεφτούμε πως για ν-οστή φορά έρχονται το Φεβρουάριο στην Ελλάδα οι Mogwai…

Μην ξεχνιέσαι…

Περίπου, λοιπόν, 100 άτομα ήταν ο κόσμος στη συναυλία των Trans Am στη Θεσσαλονίκη (Orient, 29.10.2008). Δεν είναι πολλά, φυσικά, αλλά για τα δεδομένα του ακατάλληλου (το ξαναγράφω) αυτού χώρου για συναυλίες, ήταν μια χαρά, ώστε να μπορέσουμε να παρακολουθήσουμε τους τρεις αμερικανούς άνετα. Ο ήχος ήταν σαφώς βελτιωμένος σε σχέση με τον ήχο του Matt Elliott, αν και οριακά δεν έσπασαν τα τύμπανά μας από την ένταση! Οι Trans Am έδωσαν ένα ανομοιόμορφο μουσικά σετ, από συνθ-ροκ (ας πούμε) μέχρι σκληρό ροκ εν ρολ, αλλά το έκαναν με τόση χάρη που δύσκολα ξέφευγες από το τριπάκι τους. Όμως, και επειδή τα δεδομένα του χώρου και η χαμηλή προσέλευση δεν το ευνόησαν, δεν ήρθε εκείνη η «έκρηξη» του κοινού όπως αυτή γινόταν αναγκαία από την κλιμακούμενη δομή του τελευταίου κομματιού. Η συναυλία των Trans Am είναι από εκείνες τις εμφανίσεις που θα ήθελα να είχα πετύχει σε ένα φεστιβάλ, σαν το Synch για παράδειγμα. Κόσμος με διάθεση για μουσική, με διάθεση απαλλαγμένη από το άγχος της καθημερινότητας, ένα συγκρότημα που τα δίνει όλα στη σκηνή και μια τελική κορύφωση με χορό και χοροπηδητά. Κάπως έτσι η συναυλία θα λειτουργούσε πολύ καλύτερα…

Matt Elliot είπες;

Μιας που το έφερε η κουβέντα, ας γράψω και μερικές γραμμές για το τέταρτο προσωπικό άλμπουμ του μουσικού από το Brighton, τον οποίο είχαμε την ευκαιρία να δούμε πριν 23 μέρες ζωντανά στον παραπάνω χώρο. To Howling Songs είναι το άλμπουμ που κυκλοφόρησε επίσημα εχθές, 3 Νοεμβρίου, και είναι αυτό που κλείνει την τριλογία με κοινό χαρακτηριστικό το "κάτι Songs" ως τίτλο, τις καλαίσθητες digipack συσκευασίες με την έντονη μυρωδιά και την βαριά μελαγχολική μουσική. Πολλά από αυτά τα κομμάτια τα άκουσα πρώτη φορά στο live και εδώ μέσα ανακαλύπτω τώρα το πόσο καλές ήταν οι εκτελέσεις του Elliott στις δύσκολες συνθήκες του Orient. Το Howling Songs είναι γεγονός πως δεν προσφέρει και πολλά καινούρια πράγματα στην τραγουδοποιία του, και μάλλον καλά κάνει που κλείνει αυτόν τον κύκλο για να ξαναρχίσει του χρόνου πάλι το project των Third Eye Foundation. Σίγουρα, όμως, πρόκειται για μουσικές θαυμάσιες, καθηλωτικές, με ένα σωρό επιρροές από μουσικές της Ευρώπης. Ειδικά στο τελευταίο, είναι θεωρώ μέσα στο Howling Songs ακόμα πιο έντονη αυτή η ελληνικότητα που βγάζουν πολλά κομμάτια του Elliott. Για παράδειγμα, στο I name this ship... εμένα πήγε το μυαλό μου σε κομμάτι της Αλεξίου από σχεδόν προ δεκαετίας δίσκο της. Συμπερασματικά, τα 46 λεπτά του δίσκου περνάνε γνώριμα μεν, ποιοτικότατα μουσικά δε...

Ευχαριστούμε!!!

Μιας που εδώ διαβάσατε για πρώτη φορά πριν δύο εβδομάδες για το πάρτι του Atraktos, ας αναφερθώ και σήμερα για να ευχαριστήσω όλα τα παιδιά που μας τίμησαν με την παρουσία τους το Σάββατο το βράδυ στο Νίκης 35. Περάσαμε καλά, μιλήσαμε για μουσική και άλλα πράγματα, ακούσαμε τις ετερόκλητες αλλά «ανεβαστικές» μουσικές των συντακτών του περιοδικού (κατά σειρά παίξαμε… εγώ!, Κυριάκος Σκορδάς, Άρης Μπούρας, Γιάννης Σημαντήρας, πάλι εγώ, Γιώργος Γοργογέτας και στο κλείσιμο και πάλι ο Κυριάκος Σκορδάς) και γενικά είχαμε την ευκαιρία να βρεθούμε μετά από καιρό σε μια βραδιά διοργανωμένη από το περιοδικό. Άντε κύριε Εκδότη, πιο σύντομα η επόμενη!

• Την Τρίτη 11 Νοεμβρίου το MyBlogBook#45.
• Για σχόλια πατάς πάνω στο όνομά μου και μου στέλνεις e-mail.

* Η τρίτη και η τέταρτη φωτογραφία είναι τραβηγμένες από τον Κώστα Λιανίδη, τον οποίο ευχαριστώ και του εύχομαι καλή θητεία. Η πρώτη προέρχεται από το timesnews.typepad.com. Η δεύτερη από το www.flickr.com. Το εξώφυλλο από το www.amazon.fr.

Κώστας Παπασπυρόπουλος