ΜΑ ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΓΚΕΤΟ HITCH HYKE 13/6/2003

Πρώτη φορά που ήρθε η αστυνομία σπίτι μου για "ηχορύπανση" ήταν όταν πρωτοάκουσα το "Punks not Dead" των Εxploited. Από τότε, συχνά πυκνά , οι γείτονες έπαψαν τις σχέσεις τους προσωρινά μαζί μου και ταλαιπώρησα αρκετά "όργανα" που έπρεπε να με επισκεφτούν μετά από επώνυμες και ανώνυμες καταγγελίες. Στα γρήγορα, θυμάμαι τους πρώτους δίσκους των Γενιά του Χάους, Λευκή Συμφωνία, Metallica καθώς και τα acid eaters των Ramones, London Calling των Clash και το No sleep till Hammersmith των Motorhead.

Όλα αυτά όμως πέρασαν. Οικογενειάρχης πλέον με station αυτοκίνητο και παιδί στο πίσω κάθισμα και πιο πίσω το σκυλί, την αστυνομία την ξέρω μόνο για θεωρήσεις !

Και έρχεται τώρα μια παρέα μουσικών γνωστοί και καταξιωμένοι όλοι τους από το μακρυνό και κοντινό παρελθόν που αντί να ασχολούνται με side projects μουσικά ψαγμένα και λοιπά, μου ταράζουν τη ζωούλα μου και μου ανατρέπουν όλα όσα ήξερα για τη θεραπεία της δισκοπάθειας και της βαρηκοΐας (!).

Γιώργος Αθανασιάδης (Big Sleep), Γιώργος Παπάζογλου (Big Sleep), Ασκληπιός Ζαμπέτας (Τρύπες, Mushrooms), Γιώργος Τόλιος (Τρύπες) και Αποστόλης Δαδάτσης (Εκτός Ελέγχου - ααααχ Εκτός Ελέγχου) ενώνουν τις γνώσεις, την εμπειρία και την ενέργεια τους. Γίνονται ομάδα και με το αφοπλιστικό όνομα "Γκέτο" έρχονται να αναθερμάνουν τις σχέσεις μου με την αστυνομία και ξαναφέρνουν την ένταση στην εφησυχασμένη γειτονιά μου.

Την πρώτη τους παραγωγή την οποία περιμέναμε από το φθινόπωρο που μας πέρασε την ονομάζουν "Μα αν είσαι από εκεί" και τη κυκλοφορούν στα μέσα του Μάη. Κι εδώ αρχίζουν όλα. Ο κάθε ανυποψίαστος ακροατής βρίσκεται αντιμέτωπος με τους γείτονες αλλά και με το νόμο, αφού αυτό το cd πεισματικά ακούγεται μόνο δυνατά. Ή μάλλον, ΔΥΝΑΤΑ. Ή ακόμη καλύτερα, ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΑ.

Με έξυπνο τέχνασμα, ξεκινούν το άλμπουμ τους με "μια καινούργια ανατολή" άκρως ηλεκτρισμένη μα γνήσια ρομαντική και το κλείνουν ενώ "βραδιάζει" με μια μελωδία που αφήνει το αίσθημα ότι τίποτα ακόμη δεν έχει τελειώσει. Περιλαμβάνουν μέσα του όλα όσα είχε ανάγκη η ελληνική σκηνή για την ανανέωση της. Δίνουν τη νέα συνταγή για το μουσικό μενού του 21^ου αιώνα. Άλλωστε όλοι τους είναι κομμάτι από τα ώριμα χρόνια του rock στη χώρα μας. Αφαιρούν τα λιπαρά από τη μουσική και στεγνά κάνουν αυτό που θαρρείς και είναι γεννημένοι να κάνουν. Αγνό, βρώμικο rock n roll 100%.

Τόσο άμεση επαφή με άλμπουμ νομίζω ότι είχα να νοιώσω από τον καιρό της ιστορικής "διατάραξης κοινής ησυχίας", που και τότε είχε χρειαστεί να ενώσουν τις δυνάμεις τους οι κορυφές της ελληνικής σκηνής για το ζητούμενο αποτέλεσμα.

Οι στίχοι, ποιητικοί, θεατρικοί, σε προκαλούν σε διάλογο και νιώθεις ηλίθιος όταν αντιλαμβάνεσαι ότι μιλάς με το στερεοφωνικό σου. Στίχοι πρωτότυποι που μόνο με το πρώτο άλμπουμ των “Μωρά στη φωτιά” θα μπορούσαν να ταιριάξουν. Και γράφω ταιριάξουν γιατί αυτές οι δουλειές δεν μπορούν να συγκριθούν. Είναι κομμάτια της μουσικής ιστορίας του τόπου και μη συγκρίσιμα με ό,τι άλλο.

Μου είναι αδύνατο να ξεχωρίσω κάποιο τραγούδι ως άμεσα προτεινόμενο αφού για μένα αυτό το άλμπουμ είναι γραμμένο σε "συνεργασία" με τον ακροατή και στον κάθε ένα από εμάς θα αφήσει ένα σημάδι. Ένα τραγούδι το οποίο μας θυμίζει σίγουρα στιγμές μας όμορφες ή άσχημες. Ένα τραγούδι που οπωσδήποτε θα συνδέσουμε με σημαντικές στιγμές της ζωής μας. Κάτι που λίγα άλμπουμς κατάφεραν να πετύχουν μέχρι σήμερα.

Για μένα το 2^ο "σιγά κοιμάται η ομορφιά" είναι η αγάπη και ο έρωτας που κέρδισα στη ζωή μου, το 5^ο "αίμα δεν βλέπω" είναι το ανάθεμά μου για όσα με έχουν πνίξει και δεν κατάφερα να αρθρώσω λέξη και το απίθανο 10ο "χτύπα και συ" είναι η οργή και η ενέργεια που εύχομαι και προσεύχομαι να έχει ο γιος μου στη ζωή του.

Καθόλου τυχαία δεν επιλέχθηκαν για να ανοίξουν τη συναυλία των Public Enemy στην Αθήνα μαζί με τους Deus X Machina. Τους Γκέτο τους έχω δει τρεις φορές σε δράση και άλλες τόσες τους έχω φιλοξενήσει σε εκπομπές. Αυτό που μπορώ ανεπιφύλακτα να προτείνω είναι η συναναστροφή μαζί τους. Τα άτομα έχουν να δώσουν σε όλους. Σε φίλους, σε οπαδούς, σε ακροατές …

Να είμαστε καλοί

Χρήστος Αρβανιτίδης