HEAD OR TALES COIN SIDE TWO RECORDS 15/9/2005

Ωραίο είναι να εκπλήσσεσαι ευχάριστα με καινούρια ελληνικά συγκροτήματα. Η περίπτωση των COIN είναι όντως μια ευχάριστη έκπληξη, καθώς ειλικρινά δεν τους είχα ξανακούσει (δεν είμαι παντογνώστης, αλλά προσπαθώ να παρακολουθώ την ελληνική σκηνή, κι έτσι η κυκλοφορία ενός δίσκου συνήθως αποτελεί λογικό βήμα από σχήματα που έχουμε δει σε live ή είχαμε μια πρώτη γνωριμία σε κάποια συλλογή).

Το group προέρχεται βασικά από την Καβάλα , έχει λίγα χρόνια ύπαρξης και μερικά live στο ενεργητικό του. Με την πρώτη τους δισκογραφική απόπειρα παραθέτουν 10 κομμάτια και αν θέλετε σύντομη απάντηση, στρίβοντας το νόμισμα της μουσικής των COIN βγάζεις κορώνα στα πολύ καλά φωνητικά και προσθέτεις πολλά γράμματα για να περιγράψεις τις πολύ καλές τους συνθέσεις.

Ο ήχος είναι κατά βάση ηλεκτρικός, σκοτεινός, μελαγχολικός, με πολλά τσαμπουκαλεμένα σημεία. Σου θυμίζουν πολλά καλά πράγματα από τη δεκαετία του ’80, καθώς γενικά υπάρχει πολύ 80ς διάθεση, αλλά ερχόμενοι στα σήμερα θα σας έρθουν στο νου οι Madrugada και στο πιο πρόσφατο οι πολύ καλοί Εditors (σύντομα θα ανέβει review για αυτούς).

Το 1^ο κομμάτι cartoon motion, ενώ είναι τόσο καλό, τελειώνει απότομα (δεν πειράζει δεν είναι ανάγκη να υπάρχει πάντα ένα intro, ας το αφήνατε περισσότερο). Η κιθάρα σε πολλά σημεία κυριαρχεί ειδικά στο dear desk που ανεβοκατεβαίνει κλίμακες. Μετά γίνεται πιο βαρύγδουπη, αφήνοντας όμως χώρο για μελωδικές αφηγήσεις (σχεδόν a capella) στο sleep in space. Τα highlights όμως του δίσκου είναι τα εκπληκτικά an announcer και το a child’s painting, που βρισκόμενα μαζεμένα στη μέση του album δημιουργούν ένα πολύ συνδετικό σημείο αναφοράς ώστε να θυμάσαι πια αυτόν τον δίσκο. Σε πολλά σημεία υπάρχουν δυνατά «αμερικάνικα» riffs, χωρίς όμως ποτέ να χάνεται η σκούρα μελαγχολική χροιά της μουσικής τους. Μια μελαγχολία που άνετα εκφράζεται στα πιο ήσυχα τμήματα, με αποκορύφωμα το όμορφο mirror με το οποίο κλείνει ο δίσκος.

Μου άρεσαν πολύ και τους εύχομαι καλή συνέχεια

Κυριάκος Σκορδάς